Vísir - 04.11.1978, Blaðsíða 15

„Hvaöa ffflalæti eru nú f þér”, sagöi bilstjórinn og virtist kannast viö
kauöa. En Magnús sór og sárt viö lagöi aö hann væri ekkert aö grinast. Og
bilstjórinn keypti af honum brauö. Fyrstu viöskiptin þann daginn .
„Mamma, þaö er veriö aö taka mynd af okkur”, varö stúikunni aö oröi, og
ekkert varö af brauösölunni.
Hún geröi stuttan stans hjá söiumanninum og hiustaöi á hann mæla meö
hestabrauöinu.
#
stuöi til aö kaupa brauö. Og þá
var aö færa sig um set.
1 Austurstrætiö. Og Magnús fór
aftur aö tina brauöiö sitt upp úr
pokanum. Hann kom þvi aö þessu
sinni fyrir á grænu eyjunni á
miþju strætinu, milli feröaskrif-
stofunnar og bókaverslunarinnar.
Brauöinu var smekklega raöaö
upp þarna i kuldanum og sölu-
maöurinn tók til viö aö kalla
á nýjan leik. Og otaöi stundum
brauöinu aö framhjáförum.
Brauö á hundraö kall? Þaö láta
ekki allir slikt happ sér úr hendi
sleppa á þessum dýrtiöartimum.
Og þaö kom kona og keypti brauö.
Onnur kona meö finm hundruö
kall og vildi fá eitt stykki. En
Magnús var ekki búinn aö selja
nóg til aö geta skipt, svo hann
stakk bara upp á þvi aö frúin
keypti fimm brauö: „Hvaö á eg
aö gera viö fimm brauö?” spuröi
konan. Magnúsi fannst ráölegast
aö boröa þau. En viöskiptunum
lyktaöi meö þvi aö sölumaöurinn
ágæti gaf konunni eitt brauö.
//Það er eitthvað að þessu
brauði"
„Hvaöan eru þessi brauö?”
spuröi eldri maöur og stöövaöi
viö brauösöluna. Honum leist
greinilega ekkert of vel á þessi
ljósbrúnu stykki og bætti fljótlega
viö: „Þetta eru brauö aö austan,
er þaö ekki góöi? Mér llst ekkert á
þetta. Þaö er eitthvaö aö þessu
brauöi hjá þér.” Hann keypti ekk-
ert.
Þaö voru reyndar fleiri sem
vildu vita hvaöan brauöiö sem
þeir ætluöu aö boröa kæmi.
„Bróöir minn er bakari”, var þá
svariö. „Hann gerir þaö stundum
aö baka svona brauö, og ég sel
þetta fyrir hann.” Sumir létu sér
skýringuna lynda eri aörir höföu
orö á þvl aö brauöiö væri nokkuö
hart. „Þaö er útaf kuldanum”,
svaraöi þá sölumaöurinn. „Ég
kom meö þau ný i bæinn, en þau
haröna”. Hann var sjálfur farinn
aö finna fyrir kulda og því þá ekki
brauöin llka.
„Sko, komiö þiö bara viö brauöiö. Þá finniö þiö aö þaö er ekkert oröiö gam-
alt”, sagöi hann og rétti væntanlegum kaupendum hálft franskbrauö.
„Hann bróöir minn bakar stundum brauö, — svona á bak viö tjöldin. Og ég
sel þetta fyrir hann”.
Ljúft klapp á koliinn, og strákur fékk peninginn sinn aftur f lófann. En
brauöiö samt.
Lögreglari/ viðskiptaráð-
herra og útvarpsmaður
En engin miskunn hjá Magnúsi.
Og áfram var haldiö. Gróöaflkn
var þó sem betur fer ekki komin
á hátt stig, og Magnús fékk þaö
alls ekki af sér aö taka viö
peningum frá börnum sem vildu
kaupa brauö. Hundraö köllunum
stakk hann aftur I lófa þeirra og
lét jafnvel fylgja ljúft klapp á
kollinn.
„Er þetta ekki ólöglegt”,
spuröi einhver fulloröinn. En
ungur lögreglumaöur sem rölti I
rólegheitum eftir Austurstrætinu,
kippti sér ekkert upp viö þessi
viöskipti. Nikkaöi bara til Magn-
usar og sagöi „Nei, takk”, þegar
honum var boöiö brauö.
Viöskiptaráöherranum, Svav-
ari Gestssyni, fannst þetta sýni-
lega lika allt I lagi. Ráöherrann,
sem var á hraöferö, brosti til
brauösölumannsins og sagöi „ég
þarf ekki brauö”.
Sigmar B. Hauksson útvarps-
maöur þurfti heldur ekkert
brauö. Eöa var kannski búinn aö
kaupa þaö. Hélt bara áfram, eftir
aö hafa sagt nei.
Hátið hjá Tjarnarbúum
Einhvern tlma er þó allt búiö.
Llka brauösalan. „Hva, ertu aö
selja brauö úti á götu?” sagöi ein
af slöustu frúnum sem boöiö var
þetta prýöis brauö, og strunsaöi
bara áfram. „Er þetta brauö
handa öndunum?” spuröi hins
vegar önnur. Og þvi ekki þaö.
Viö.meö siöasta brauöiö.i átt aö
Tjörninni. Nú skyldi veröa hátíö
hjá Tjarnarbúum. Og þaö ætlaöi
hreint allt vitlaust aö veröa.
Blessaöar skepnurnar fá sjálf-
sagt ekkert allt of mikiö I gogginn
á virkum dögum. Endur, svanir
og dúfur rifu sig áfram af öllum
kröftum I átt til alls þessa brauös.
Og svo var étiö og étiö.
Agætur endir á málinu. Og
svona i lokin. Viö ætlum aö sjá
Tjarnarbúum fyrir meira brauöi.
Kaupum þaö fyrir þúsundkallinn,
sem fékkst fyrir brauöiö.
—EA
„Ertu meö heilsubrauö?” —
„Hvaö kostar þetta hjá þér”. —
„Hundraö krónur? Já, ég ætia aö
fá hjá þér brauö”.
Hún keypti heilsubrauö og kom
aftur tii þess aö kaupa kringluna,
sem kostaöi þaö sama.
„Er þetta brauö handa öndunum?” spuröi konan.
Fuglarnir á Tjörninni muna sennilega ekki aöra eins veislu og þennan
dag. Brauöiö sem afgangs var fór allt I goggana þeirra, og nærstaddir
voru boönir og búnir til þess aö aöstoöa brauösölumanninn og blaöa-
mann viö aö næra Tjarnarbúa.
Viöskiptin i fullum gangi.
,,A ég ekki nóg eftir?”
Myndirs 6unnar V. Andrésson