Morgunblaðið - 11.01.2001, Blaðsíða 4

KNATTSPYRNA
4 C FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Böðvar Örn er 46 ára Kópa-vogsbúi, fæddur 27. apríl 1954.
Hann er giftur Gestnýju Kolbeins-
dóttur og eiga þau tvö börn – Katr-
ínu Ólöfu, 20 ára, og Sigurjón Örn,
14 ára. Hann starfar sem heimilis-
læknir á heilsugæslustöðinni í Efra-
Breiðholti. Böðvar Örn lauk lækn-
isnámi 1980, síðan tóku við kandi-
datsár heima á Íslandi þar sem
hann starfaði til dæmis í eitt og
hálft ár á Blönduósi. Hann hélt til
Svíþjóðar 1983 í framhaldsnám í
heimilislækningum og var í Väster-
ås til ársins 1987. Þá hélt hann heim
og lá leið hans að nýju til Blöndu-
óss, þar sem hann var héraðslæknir
fram til ársins 1996. Þá hélt hann í
heimahagann, Kópavog.
Böðvar Örn er nú að ferðast með
íslenska a-landsliðinu í knattspyrnu
í fyrsta skipti, en hann hefur starf-
að fyrir Knattspyrnusamband Ís-
lands, hefur séð um bólusetningar á
yngri landsliðum og var með 18 ára
landsliðinu á síðasta ári, þegar það
lék gegn Dönum. Fram til þessa
hafa tveir læknar séð að mestu um
landsliðið, Sigurjón Sigurðsson,
einnig búsettur í Kópavogi og Einar
Jónsson frá Vestmannaeyjum.
Hvernig gekk það til að Böðvar Örn
fór þessa ævintýraferð til Indlands
– gefum honum orðið: „Einar, sem
er skólabróðir minn, vissi að ég
hafði áhuga á íþróttum. Hann hefur
spurt mig áður hvort ég væri tilbú-
inn að fara út með landsliðum, en
það varð aldrei úr því að ég færi.
Þegar Einar hafði síðan samband
við mig í byrjun desember og spurði
hvort ég gæti farið með landsliðinu
til Indlands, fannst mér það spenn-
andi kostur og gat ekki sagt nei.
Ég hafði tök á því að fá mig laus-
an úr vinnu, átti inni sumarfrí. Ég
sló til og hér er ég,“ sagði Böðvar
Örn.
Hvenær hófst undirbúningur
þinn fyrir ferðina. Þú hefur þurft að
afla þér upplýsinga um hvernig þú
yrðir að undirbúa þig?
„Já, þá þurfti ég að afla mér upp-
lýsinga um hvaða bólusetningar
þarf að gefa og með hvaða millibili.
Það má segja að það hafi kveikt
áhuga minn á að koma hingað, að ég
fór í námsferð til Egyptalands í
nóvember. Þá komst ég aðeins á
bragðið með hinn framandi heim
sem er fyrir utan Evrópu og Banda-
ríkin. Það er allt annað að fara út
fyrir þann sjóndeildarhring. Mér
fannst ferðin hingað bæði faglega
örvandi og eins spennandi að kom-
ast í þetta umhverfi.“
Hvaða bólusetningar fór lands-
liðshópurinn í?
„Ég lagði áætlanir um sprautur
og inntökur vegna stífkrampa og
barnaveiki, sem eru okkar gömlu
bólusetningar. Það þurfti að örva
mótefnamyndum líkamans með því
að gefa þessar sprautur aftur. Hér í
Indlandi er mjög mikið um stíf-
krampabakteríu í jarðveginum og
annað sem strákarnir geta fengið í
sig með því að fá sár og annað. Ég
gaf taugaveikisprautu og síðan kól-
eruinntökur. Ég hafði menn með
mér í ráðum um bólusetningar. Þá
var gefin sprauta til að skerpa á
mænusóttinni, veiki sem er landlæg
hér. Þá var gefin sprauta fyrir lifr-
arbólgu a, sem var sú síðasta áður
en haldið var í hann.
Þá má ekki gleyma malaríulyfj-
unum.“
Það er greinilegt að hópurinn á
að vera vel varinn hér. Finnst þér
gæta hræðslu í hópnum í sambandi
við mat og annað?
„Jú, en það er ekki að ástæðu-
lausu sem við sem erum hér í far-
arstjórn sköpuðum ýmsan ótta. Við
höfum gefið strákunum upplýsing-
ar um hvað þeir ættu að varast,
enda viljum við ekki að það sé
kæruleysi í sambandi við mataræði
hér. Við viljum heldur ekki vekja
mikinn ótta. Hér verða menn að
hugsa um hvað þeir borða og
drekka. Ég fann fyrir hræðslu í
fyrstu, en það slaknaði á þeirri
hræðslu þegar við komum hingað til
Cochin, þar sem við búum á gæða-
hóteli í betra umhverfi en á mörg-
um öðrum stöðum í Indlandi.
Strákarnir komu hlaupandi og
spurðu hvort þeir mættu borða
þennan og þennan mat. Það eru
ákveðnar grunnreglur sem við för-
um eftir. Við viljum hafa matinn vel
soðinn og að vatnið sem menn
drekka sé tryggt. Það má enginn
drekka vatn hér nema það komi úr
innsigluðum flöskum. Ísmolar eru
eitur, þar sem þeir eru oftast fram-
leiddir úr kranavatni. Kranavatn
má aldrei drekka og ekki má nota
það til að tannbursta sig.“
Ég tók eftir því í flugvélinni frá
Bombay til Cochin að leikmenn ýttu
matarbökkum frá sér. Hvers
vegna?
„Við vorum búnir að vara leik-
mennina við því að borða fyrir utan
hótelin. Þó að maturinn hér á hót-
elinu sé góður, er ekki alveg öruggt
með hann. Við vitum það að tíu til
tuttugu prósent manna í hópi eiga
alltaf á hættu að fá magakveisu –
þennan „ferðamannaniðurgang“
eins og magakveisa er oft kölluð.
Við höfum reynt að forðast að það
komi upp, því við megum ekki við
neinum mannsföllum hér. Leik-
mennirnir verða að vera tilbúnir til
að ljúka verkefnum sínum án þess
að fá í magann.
Ég geri mér grein fyrir því að
þetta getur orðið erfið dagskrá, ef
okkur gengur vel hér. Þá þurfum
við á hverjum einasta leikmanni að
halda. Það var mér mjög mikill létt-
ir þegar ég sá allar aðstæður á hót-
elinu sem við búum á. Það er ekki
hægt að hugsa sér betri aðstæður
hér í Indlandi.“
„Hitinn er mikill
óvinur okkar“
Þó svo að þú sért ánægður með
aðstæðurnar, heldur þú áfram vörn
þinni?
„Já, við munum halda áfram við
þá áætlun að borða eingöngu á hót-
elunum.“
Hefur það ekki mikið að segja að
hitinn er mikill hérna, menn eiga
stundum erfitt með að halda jafn-
vægi?
„Jú, hitinn er mesti óvinur okkar
hér – meiri en andstæðingar okkar
á keppnisvellinum. Menn missa
vökvajafnvægi og það er auðvelt að
fá hitaveikindi eins og sólsting.
Menn halda ekki einbeitingu þegar
það er þrjátíu og fimm stiga hiti.
Við þurfum að hugsa mikið um
vökvann og kælinguna.
Ég var svolítið hræddur í hádeg-
inu í dag (í gær), hvað hitinn var
mikill er við vorum á æfingu. Þá
kom strax upp í hugann að við yrð-
um að fá okkur húfur. Ef þessi hiti
heldur áfram verðum við tvímæla-
laust að fá okkur höfuðföt til að
verjast hitanum, fyrir utan það að
nota mikinn vökva – vatn.“
Þú ráðleggur strákunum að
drekka mikið vatn?
„Já, strákarnir þurfa að drekka
mikið af vatni og salta vatn og mat.
Við erum með mikið af blöndum,
næringardrykkjum og saltsykurs-
upplausnir, sem er þörf á. Það eru
tugir lítra sem strákarnir renna
niður á hverjum sólarhring. Ég hef
verið að segja strákunum að horfa
svolítið á pissið sitt. Ef það er orðið
of þykkt og dökkt er það merki þess
að menn séu orðnir of þurrir. Menn
geta þornað upp og orðið fárveikur
af hitanum.“ Ferðin er greinilega
rétt að byrja? „Já, framundan eru
erfiðir leikir. Það reynir ekki virki-
lega á okkur fyrr en í leiknum gegn
Úrúgvæmönnum. Þá sjáum við
hvernig menn bregðast við hitanum
og hvort ferðaþreytan liggur enn í
mönnum. Þá er fyrsta prófið.
Mér finnst rétt nú að við séum að
átta okkur á hinu framandi um-
hverfi sem við erum í og öllum að-
stæðum.
Þessi mikli hiti getur haft það að
segja að menn geta fengið óráð af
vökva og hita.“
Mestur tíminn farið
í sólarvörn
Leikmenn landsliðsins hafa verið
duglegir að bera á sig sólarvörn og
sagði Böðvar Örn að mesti tíminn
hefði farið í það að bera á sig sól-
arvörn og mýfælu. „Það hefur verið
mitt aðallæknisstarf síðustu daga.“
Eru leikmennirnir hræddir við flug-
ur?
„Já, það held ég. Við viljum
gjarnan að menn séu vakandi fyrir
flugum. Það eru flugurnar sem
dreifa malaríunni, sem við viljum
forðast. Leikmenn beina flugunum
frá sér þegar þeir sjá þær og
hreinsa herbergin af flugum áður
en þeir fara að sofa. Bera varnir á
sig á morgnana og yfir daginn.
Vökvi, sólarvörn og mýfæla hefur
verið helsta verkefnið okkar.
Þegar leikirnir hefjast og meiðsl
eiga sér stað, sem við sleppum von-
andi við, þá hefst hið hefðbundna
verkefni mitt. Þá þarf maður ekki
eingöngu að kljást við moskítóflug-
ur, sól og hita.“
Við erum vel
í stakk búnir
Böðvar Örn sagði að öll aðstoð við
liðið væri frábær hér í Indlandi.
„Við erum með sjúkraþjálfara og
mann sem sér um allan vökva. Það
er grundvöllurinn í svona ferðalagi
að hlúa sem best að leikmönnum –
hafa breiðan og þéttan hóp, sem sér
um strákana, eins og hér er gert.
Skipulagningin á ferð okkar hing-
að hefur verið í einu orði frábær.
Það er mjög vel um okkur búið
hér. Ég er með heilt apótek í för,“
segir Einar og bendir á fimm mis-
stórar töskur, sem standa upp við
vegg í herbergi hans. „Við höfum
undirbúið okkur mjög vel, en ég
geri mér grein fyrir að við höfum
losað okkur við áhyggjur. Þetta er
rétt að byrja, en ég vona að það
reyni ekki á apótekið mitt. Ef það
gerist, þá erum við vel undirbúnir
að takast á við allt.“
Nú eru lyf dýr. Er ekki mikill
kostnaður fylgjandi því að búa svo
stóran hóp undir ferð til Indlands?
„Jú, bólusetningar eru kostnað-
arsamar og mörg lyf dýr. Kostn-
aðurinn hleypur á nokkrum hundr-
uðum þúsunda. Við þessa ferð hefur
verið mikill undirbúningur og mikill
kostnaður í gögnum, lyfjum og öðru
samhangandi því.
Það er ekkert til sparað í þeim
efnum. Við erum með dýrmætan
farm, sem við viljum koma heilum
heim,“ sagði Böðvar Örn, sem er
með sjúkrasögu hvern einasta leik-
manns sem er hér á hreinu. „Hóp-
urinn sem er hér er ungur og strák-
arnir allir hraustir.“
„Vona að það reyni
ekki á apótekið mitt“
Morgunblaðið/Einar Falur
Böðvar Örn Sigurjónsson, læknir knattspyrnulandsliðsins, á
Nehru leikvanginum í Cochin. Bakvið hann er landsliðið á æf-
ingu. Böðvar hafði í mörg horn að líta fyrir ferðina.
Morgunblaðið/Einar Falur
Verkamenn voru önnum kafnir á Nehru leikvanginum í Cochin í gær við að mála línurnar á grasið
og vönduðu sig mikið. Allar línur vallarins eru handmálaðar, engar vélar koma þar nærri.
„Vökvi, matur, sólarvörn og mýfæla hefur
verið helsta verkefni okkar síðustu daga hér
í Indlandi,“ segir Böðvar Örn Sigurjónsson,
læknir knattspyrnulandsliðsins, þegar Sig-
mundur Ó. Steinarsson bankaði upp á hjá
honum, ræddi við hann um ýmsar varnir
vegna veikinda og sá apótekið hans á her-
bergi 216 á Taj Residency hótelinu í Cochin.
Í
æ
g
N
h
v
í
i
m
s
l
l
e
s
e
n
S
m
v
b
v
A
m
þ
s
o
a
i
h
v
e
æ
m
g
h
Ef