Vísir - 24.02.1979, Blaðsíða 16

Þær eru ótaldar stundirnar, sem örn og Margrét hafa varify til útreifia.
Hér eru þau á horfnum gæöingum, Vlkingi og Pretti.
Mörg falleg listaverk prýöa stofuna að Fjölnisvegi 10. Þar á meðal má sjá Dögun Einars Jónssonar,
sem var á sinum tima dýrasta listaverk, sem selt hafði verið á uppboði hér á landi.
um hænsni til aö setja einhvern
fjárhagsgrundvöll undir þetta, en
þafi dugir ekki til. Það er eflaust
mjög erfitt að láta búrekstur bera
sig I dag, nema þá helst þar sem
hjón og börn vinna saman að
störfum búsins. Mér sýnist að það
hljóti lika að vera erfitt fyrir þá
sem eru að byrja”.
Förum frekar upp í fjöll
— Þiö fariö þá ekki i „sigl-
ingar” i sumarfriunum?
„Nei, við förum mjög sjaldan út
fyrir pollinn í frlum.
„Við viljum miklu heldur fara
upp I fjöll á hestunum. Við erum
nú búin aö fara nokkuö viða. Til
dæmis höfum við fariö oftar en
einu sinni þvert yfir hálendiö.
Fyrir nokkrum árum fórum við
i 30daga ferö á hestum. Fyrst fór-
um við austur á Hornafjörð.
Þaðan fórum við norður i iand
austan megin við Vatnajökul og
svo var fariö suður Sprengisand.
Viö gistum flestar nætur i t jöldum
og höfðum allt með okkur á 25
hestum, en vistir tókum við á
Hornafirði og Brú. Þorlákur Otte-
sen fór með okkur þessa ferð, þá
sjötugur a]b aldri, og tveir
strákar, 13 og 15 ára”.
—-Koma menn ekki útkeyrðir af
þreytu úr svona ferö?
„Nei, mér hefur aldrei liðið
betur en á eftir. Þetta er fin þjálf-
un”.
Bjuggu ismiðju
Aður en þau örn og Margrét
kona hans keyptu Brekkur höfðu
þau aöstöðu fyrir hesta sína á
Hornafiröi. Þar innréttuðu þau
gamla smiðju, á eyðioýli svo þau
þyrftu ekki að búa alltaf i tjaldi.
Þá voru margar ferðir farnar
þangað austur. Nú hefur þeim
fækkab, en þó var ætlunin að fara
eina ferð um siöustu helgi. Kunn-
ingjar þeirra bubu þeim að koma
og fara á hestum þvert yfir
Hornafjörð á Is. Sú leið tekur tvo
tima, en sé farið eftir veginum er
það 6 tima reið.
Or þessari ferö gat þó ekki orð-
iö, þvl veður breyttist rétt fyrir
helgina.
Brennimerktur frá fæð-
ingu
Flestir athafnamenn láta einn-
ig að sér kveða i félagssamtökum
og stjórnmálaflokkum. En örn
kvaðst vera einn þeirra.
„Ég er ekki félagslyndur og á
erfitt með að vera I félögum,”
sagði hann. „Ég hef heldur aldrei
verið flokksbundinn, þótt ég hafi
verið brennimerktur frá fæðingu
sem, fulltrúi ákveöins flokks.
Ég hef alltaf litið þannig á að I
fluginu eigum við að foröast að
taka þátt i stjórnmálum. Þessi
starfsemi er þess eðlis, að hún
hlýtur að snerta allan almenning
og þvi ættu forráðamennirnir
ekki að vasast I stjórnmálum.
Frá upphafi hefur stefnan verið
sú, aö spyrja aldrei um pólitlskar
skoðanir starfsmannanna og við
eigum að geta haft jafn-góð sam-
skipti við stjórnvöld, hver sem
heldur um stjórnvölinn.”
Málverká hreyfingu
Það vakti athygli okkar, að á
heimili Arnar og Margrétar er
talsvert af góðum málverkum.
Við spurðum þvl hvort þau söfn-
uðu málverkum.
„Við erum alveg hætt að kaupa
málverk. Núna fer allt sem af-
gangs er i Brekkur. Þar eru verk-
efnin ótæmandi. Hinsvegar gerð-
um við talsvert af þvi á tímabili
að kaupa og selja málverk. Fólk
ætti að gera meira af þvi að
skipta um listaverk. Það getur
verið leiðigjarnt að horfa alltaf á
sömu myndina og svo breytist
smekkurinn. Ég er til dæmis far-
inn að hafa smekk fyrir sumum
tegundum afstraktlistar, sem ég
hafði alls ekki áður.”
Margt búiöaöske
— Hefurðu einhverjar hugsjón-
ir í sambandi við flugið?
„Þetta er erfið spurning. Það er
svo margt búið að ske I fluginu
sem enginn sá fyrir, að það er
erftitt að gera sér grein fyrir
framhaldinu!
Fyrir nokkrum árum sagði for-
stjóri eins stærsta flugfélags
Bandarikjanna I ræðu frá þvi að
hann hefði kallaö allt sitt starfslið
út á flugvöll, þegar hann fékk
fyrstu DC-3 Dakota vélina, árið
1936. Svo sagði hann viö fólkið:
„Horfið nú vel á, þvi þetta er
stærsta fluevél sem þið sjáið
nokkru sinni,”
Svona eru framfarirnar örar.
Flugið hefur skipað sér sess I
samgöngumálunum og er snar
þáttur I öllum samgöngum I
heiminum. Það verður sjálfsagt
keppikefli að flúga hraðar en
hljóðið á langleiðum.
Viö eigum við talsverða erfið-
leika að etja I fluginu innanlands
vegna veðurfars og hárra fjalla.
Ég held að viö veröum háð þess-
um atriðum um langa framtfð,
þótt eitthvað verði hægt að bæta
um.”
Aldrei iðrast
— Hefuröu einhvern tima séð
eftir þvfað hafa farið inn á þessa
braut?
„Nei, ég hef aldrei séö eftir þvi.
Það koma auðvitað þær stundir
að maður vildi gjarnan skipta um
starf. En þetta er áhugavert
starf, þrátt fyrir alla erfiðleika.
Annars fer ég bráðum að draga
mig i hlé.”
— Ætlarðu þá að taka alfariö til
við búskapinn?
„Ja, ég gæti margt vitlausara
gert. Ég kann vel við mig I sveit
og margir af mlnum ágætustu
vinum eru bændur svo það er eng-
in hætta á að mér leiddist þar.”
Bilstjóri í 50 ár
örn ók bil I fyrsta skipti fyrir
nær 50 árum, þá aðeins 13 ára
gamall.
„Þá var ekki tekið hart á þvf
þótt unglingar keyrðuað minnsta
kosti ekki fyrir utan bæinn. Ég
var þetta sumar fyrir 50 árum i
Borgarfirði og þar keyröi ég
vörubil á móti öðrum i akkorði við
vegagerð. Siðan hef ég alltaf ekiö
bfl.
Mér finnst ég ekkert gamall, en
þegar ég hugsa um þetta og rifja
upp útilegurnar, sem ég fór I sem
skáti suður að Fossvogslæk,þá er
ljóst aö maöur er farinn að eldast.
1 þá daga sást ekkert hús frá
bökkum lækjarins. Nú er hann i
miðju þéttbýli.”
Meginatriðin
— Finnst þér þú hafa verið
heppinn maður?
„Já, tvimælalaust. Bæöi I fjöl-
skyldullfi og starfi, en það ásamt
góðri heilsu eru meginatriðin I
lifinu.”
Margrét og örn hafa alltaf haft mikinn áhuga á hestum. Myndin sem þau sitja hér við er eftir Baltasar og til aöeignast hana, seldu þau
Kjarvalsmálverk. Það hefði ekki öllum þótt gófif járfesting.
Viðtal: Sigurveig Jónsdóttir Myndir: Gunnar V. Andrésson o. fl.