Vísir - 02.04.1979, Blaðsíða 4

4
VÍSIR
Mánudagur 2. aprll 1979
„Orgellelkur og stærö- i
træði eiga vel saman" i
- seglr lllf Prunner. nýskipaður organisii I Hátelgskirkju, sem jalnframl er doktor I stærðlræði
W MM LATTU ÞAÐ EFTIR
Æjá ÞÉR AÐ SKREPPA
gggya^ IOÐAL I KVOLD.
Hann er;
SYNGJANDI SÆLL OG GLAÐUR
Láttu sjá þig
/,Fólk talar mikið um streitu hérna/ en mér finnst
maður auðveldlega geta haft stjórn á því hvort maður
lætur draga sig inn í hana eða ekki. Aftur á móti er
annað uppi á teningnum í stórborgum eins og Vínar-
borg, þar sem streitan ræður ferðinni" segir Ulf
Prunner.
ekki bæöi sóun á orðum og
prentsvertu
Þá þótti mér athyglisvert aö
lifandi menning á Islandi er
nærri eingöngu i bókum. Málið
hefur haldið sér gegnum aldirn-
ar og fólk er alltaf að byggja það
upp og reyna að finna ný orð yfir
erlend orð. Slikt hugsar maður
ekki út i þar sem ég er alinn
upp.
Ulf Prunner ásamt eiginkonu sinni, Rósu Björgu Helgadóttur, og sonunum, Vifli og Agli.
Hef ur þú séó
JOHN ANTHONY
★★★★★★
★★★★★★
Ef ekki;
Hann er Austurrikismaður —
býr hér á tslandi og hefur
nýlega tekiö við starfi organista
i Háteigskirkju. Auk þess er
hann doktor i stærðfræði. Ulf
Prömmer er kvæntur islenskri
konu, Rósu Björgu Helgadóttur.
Þau kynntust fyrir nokkrum ár-
um i Vinarborg, komu hingað til
Islands i eitt ár og bjuggu þá i
Raufarhöfn, þar sem Úlf var
tónlistarkennari. Fóru siðan
aftur til Vinar i eitt ár meðan
hann var aö ljúka við doktors-
ritgerð sina og komu til tslands
fyrir einu ári og búa i Fossvog-
inum ásamt tveimur sonum sin-
um Vifli og Agli.
,,Ég byrjaði ekki að læra á
orgel fyrr én eftir stúdenfspróf
eða um leiö og ég hóf nám i
stærðfræði” sagði Ulf. Aður
hafði ég lært á pianó, en ég var
ákaflega hrifinn af Bach og
langaði til að læra á hans hljóð-
færi, sem er orgel”.
— Hvernig gengur að sam-
ræma stærðfræöi og orgelleik?
,,Mjög vel. Ég lit á stærðfræði
semlistog viidi helst geta unnið
jöfnum höndum aö henni og
orgelleik. Ég er ekki orðinn
nógu góður i málinu til að kenna
stæröfræöi hérna, en ég vona nú
að úr þvi rætist. Ég hef haldið
einn fyrirlestur í háskólanum
um þá grein stærðfræði sem ég
hef sérþekkingu á. Ég get ekki
til þess hugsað að sérhæfa mig á
einu afmörkuðu sviöi og starfa
við það alla ævi”.
Islensk menning aöeins í
bókum
Ég kann mjög vel við mig hér.
I fyrstu fannst mér veðrið erfitt,
en er löngu búinn aö venjast þvi
Mér finnst veðurfarið hafa
mikil áhrif á fólk hérna enda
hlýtur náttúra hvers lands aö
móta þá einstaklinga sem þar
búa.
Það rikir meira frjálsræði hér
en i Austurríki. Kannski er það
vegna þess að þar er meirihlut-
inn kaþólskrar trúar og það ger-
irfólk íhaldssamara. Ég var af-
ar undrandi þegar ég áttaði mig
á þvi að fólk hér gat tekið upp
simann og hringt i stjórnmála-
menn og fundið að við þá. Slikt
er óhugsandi i Austurriki. Eins
finnst mér skrýtið hversu marg-
ir stjórnmálaflokkar eru i landi
sem telur tvöhundruð þúsund
ibúa og dagblöðin eru fleiri en i
Vin og spurning hvort það er
Stjórnast af því sem
haidið er aö þeim
Mér finnst tslendingar stjórn-
ast mikið af þvi sem haldið er að
þeim. Þá á ég við hluti eins og
Grease æði, tiskuvarning og
annað það sem hæst ber hverju
sinni.
Þetta land býöur upp á mikla
möguleika til fjölbreytni, bæði
i tómstundum og starfi en mér
finnst fólk litið notfæra sér það.
Það er furðulegt, þar sem
einstaklingurinn er eins hátt
skrifaður og hér og hefur svo
mikla möguleika, að meirihlut-
inn skuli fylgja tiskum sem
stefna að þvi að alhæfa fremur
en draga fram einstaklings-
einkenni. Mér sýnist aö meö
samá áframhaldi munið þið
tapa séreinkennum ykkar, þó
þið séuð einangruð land-
fræðilega.
Tiska er hlutur sem alltaf
endurtekur sig, en fólk þarf að
gera sér grein fyrir hvað er
raunverulega mikilvægt i lifinu
og haga sér svo samkvæmt þvi i
stað þess að hlaupa upp til
handa og fóta eftir þörfum sem
aðrir búa til fyrir það.
Mér finnst lika einkennandi
fyrir ísland sem á raunar viö
um fleiri iönd til dæmis Austur-
riki, að það hefur mjög stóra
höfuðborg, miðað viö ibúafjölda
en landsmenr. að öðru levti
dreifðir i smábyggðir um allt
land. Við þetta myndast ákveðin
togstreita milli landsbyggðar-
innar og höfuðborgarinnar. Ég
bjó eitt ár i Raufarhöfn og fann
þetta mjög glöggt. Það var sér-
staklega gott að vera þar og ég
vildi mega nota tækifærið og
senda ibúum þar kveðju. Þeir
reyndust okkur einstaklega vel
og svona litil samfélög eru alltaf
persónulegri.
— Ætlið þið að búa hér i fram-
tiðinni? i
„Það er ekkert ákveðið. Við
látum það bara ráðast”. sagði
Ulf Prunner.
Ulf Prunner