Morgunblaðið - 09.08.2001, Síða 4

HM Í EDMONTON
4 B FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
En ertu ekki einfaldlega búinn að fánóg af því að ganga hinn þyrnum
stráða veg? Undanfarin þrjú ár hafa
ekki verið skemmtileg nema með ör-
fáum undantekningum s.s. á heims-
meistaramótinu innanhúss sl. vetur
og í Japan tveimur árum áður?
„Vissulega hefur leiðin verið grýtt
undanfarin ár, en silfurverðlaunin á
HM innanhúss í vetur voru ákaflega
uppörvandi og sýndu mér fram á að
ég get þetta enn. Síðustu mánuðir
hafa verið ágætir og mér fannst leiðin
liggja upp brekkuna á nýjan leik þeg-
ar óheppnin elti mig hér í Edmonton.
Á síðustu mánuðum hef ég haft
mjög góðan tíma til þess að velta hlut-
unum fyrir mér og hvaða stefnu ég
ætla að taka. Eftir Ólympíuleikanna í
fyrra hafði ég fengið nóg og velti því
fyrir mér hvort það þjónaði einhverj-
um tilgangi að halda áfram. Ástandið
þá var orðið slæmt og þrungið nokk-
urri spennu. Niðurstaðan varð hins
vegar sú að halda eitthvað áfram og
þá á afslappaðri hátt en fyrr og al-
gjörlega á mínum forsendum. Ég tel
mig eiga miklu meira inni en ég hef
náð að sýna undanfarið. Um leið þykir
mér það vera viss forréttindi að eiga
þess kost að keppa á meðal þeirra
bestu.
Þegar maður lítur þannig á málið
sést í jákvæði hliðarnar þótt vissulega
sé það ekki uppörvandi þegar svona
fer.“
Tekur eitt ár í einu
Jón Arnar segist ætla að taka eitt
ár í einu og þó geti hugur hans alveg
eins staðið til þess að æfa og keppa á
meðal þeirra bestu næstu tvö til þrjú
árin. „Við sjáum hvað setur, en ég er
að minnsta kosti ekki af baki dottinn
og það væri heldur ekki gaman að
slaufa ferlinum með þessum hætti,
ekki síst þegar maður hefur sjálfur
trú á að meira búi að baki en árangur
síðustu ára segir til um. Ég verð ekki
svo auðveldlega kveðinn í kútinn.
Þegar illa gengur eru menn fljótir
að rísa upp og setja fram gagnrýni og
hið sama má segja þegar vel gengur,
þá hópast menn að mér og allir vilja
fagna með og hvetja til frekari dáða.“
Þú telur þig enn hafa eitthvað fram
að færa sem íþróttamaður?
„Já, tvímælalaust. Því til stuðnings
má nefna að í langstökkskeppninni á
Landsmótinu á Egilsstöðum á dögun-
um náði ég bestu stökkseríu á ferl-
inum. Einnig bætti ég mig í hástökki
sl. vetur á móti og líka í kúluvarpi,
þannig að það leynist ennþá eitthvað í
mér.“
Þú ætlar að þrjóskast áfram?
„Nei, alls ekki, ég tel mig ekki vera
að því, miklu frekar að ég hafi ekki
verið nógu þrjóskur fram til þessa til
að ná enn lengra.“
Togstreita í samstarfi
Að undanskildum árangrinum HM
innanhúss í ár og fyrir tveimur árum
þá hafa undanfarin ár verið basl?
„Ég vil miklu frekar flokka ástand-
ið undir andlegt basl, það ríkti tals-
verð togstreita í samstarfi.“
Varst þú búinn að fá þig fullsaddan
af þessu samstarfi við þjálfara og aðila
á Sauðárkróki í fyrra?
„Svo sannarlega. Það má segja að
vandræðin hafi byrjað 1998, jafnvel
eitthvað fyrr. Það lýsti sér m.a. í því
að ýmis atriði stóðust ekki og það olli
pirringi. En að mörgu leyti var þetta
samt sem áður gott verkefni, það
fyrsta sem byggt hefur verið upp í
kringum einn íþróttamann. Með því
var rudd ákveðin braut. Vonandi er að
slöku við í æfingum frá því sem áður
var. Það gerði ég til þess að jafna mig
og ná úr mér langvinnri þreytu. Af
þeim sökum vissi ég að ég myndi eiga
á brattann að sækja í ár og að árang-
urinn gæti orðið slakur. Þess vegna er
ég tilbúinn að taka hverju sem í þeim
efnum af því að það koma ár eftir
þetta.“
Er það ekki rangur hugsunarháttur
að sætta sig við það fyrirfram að árið
framundan geti orðið lélelgt?
„Alls ekki. Ég hef mætt bæði mót-
byr og verið í meðbyr undanfarin ár.
Síðan fékk ég alveg nóg af öllu saman.
þeir sem á eftir koma fái beinni leið
fyrir vikið. Einnig þess vegna vil ég
ekki hætta alveg strax, með því finnst
mér sem ég væri að gefa mönnum
langt nef, það er ekki minn siður.“
Mér líður betur andlega
Þú hefur keppt í þremur tugþraut-
um á þessu ári og aðeins komist heilu
og höldu í gegnum eina þeirra. Hefur
eitthvað breyst til batnaðar eftir að þú
ákvaðst að vera einn á báti?
„Aðalatriðið er að mér sjálfum líður
betur, einkum andlega. Því verður
ekki neitað að um tíma sló ég verulega
Það má segja
að ég hafi
rúllað niður
Jón Arnar Magnússon tugþrautarmaður seg-
ist ætla að vera í eldlínunni að minnsta kosti í
eitt ár til viðbótar en útilokar ekki að hann
láti slag standa lengur. Um leið er hann ekki
fjarri því að skipta um æfingavettvang,
skipta um umhverfi og halda utan til Evrópu.
Í spjalli við Ívar Benediktsson viðurkennir
Jón Arnar að hafa slegið slöku við í æfingum
um tíma en einnig að eftir hápunktinn árið
1998 hafi hann fallið niður brekkuna á ný í
stað þess að leggja í þá næstu. Þá hafi mikið
æfingaálag, meiðsli og togstreita í samstarfi
valdið leiða sem hafi hamlað framförum.
Morgunblaðið/Ásdís
Jón Arnar Magnússon í keppni í kúluvarpi í tugþrautarkeppninni
á HM í Edmonton.
„Vissulega hefur leiðin verið grýtt
undanfarin ár en silfurverðlaunin á
HM innanhúss í vetur voru ákaflega
uppörvandi og sýndu mér fram á að
ég get þetta enn. Síðustu mánuðir
hafa verið ágætir og mér fannst leiðin
liggja upp brekkuna á nýjan leik þegar
óheppnin elti mig hér í Edmonton“.