Vísir - 03.12.1979, Blaðsíða 14

S . -
VÍSIR
Mánudagur 3. desember 1979
Fyrsla telknlmyndasagan sem unnin er hérlendls:
BROTH BLAB IÍS-
LENSKRIPRENTTÆKNI
- segir sturia Elriksson hjá Fjölvaúigáfunnl
„Þetta er fyrsta teiknisagan
sem er algjörlega prentuð og
gerð hér á tslandi, og má segja
að það sé verið að brjóta blað i
islenskri prenttækni með útgáfu
þessarar bókar” sagði Sturla
Eiriksson hjá Fjölva-útgáfunni
þegar teiknisagan” Þúsund
stjarna veldið” var kynnt fyrir
blaðamönnum i gær.
Fjölvaútgáfan hefur um langt
skeið gefið út teiknisögur. Hún
byrjaði með útgáfu Tinna, siðan
fylgdu i kjölfarið Alex-bækurn-
ar, Indiána bækurnar Ástrikur,
Lukku-Láki, Blástakkur,
Bennabækur og fleiri.
Þessi fyrsta teiknisaga sem er
unnin hérlendis er gerð hjá
Prentstofu G. Benediktssonar i
samstarfi við.Dargaud i Frakk-
landi.
Sturla sagði að bókin hefði
verið unnið með sömu vélum og
hefðu lengi verið til hér. Menn
hefðu talið að það væri svo dyrt
að vinna þetta hérlendis og haft
vantrú á getu islenskra iðnaðar-
manna að mörgu leyti.
„Hvorugt er á rörkum reist.
Þetta er ekki dvrára hérlendis,
heldur að mörgu leyti hag-
kvæmara þvihér getum við ráð-
ið upplaginu og gripið til plöt-
unnar ef upplagið er búið. Ef við
hinsvegar látum geta þetta er-
lendis verðum viðað láta prenta
að minnsta kosti fimm þúsund
eintök og sitjum kannski uppi
með þrjú þúsúnd og fimm-
hundruð.” sagði hann.
Guðmundur Benediktsson
sem sá um vinnuna á bókinni
sagðist telja að verið væri að
flytja inn i landið þróaða prent-
tækni og það væri vel.
„Þessi bók er samkeppnisfær
við bækur sem eru unnar er-
lendis og hvað frágang og vinnu
snertir og mér finnst engin á-
stæða til að hafa minnimáttar-
kennd út i erlenda fagmenn”,
sagði Guðmundur. — JM.
mnr
■ ; 1 > % L •*;
: Sf' 'j. - :
i . v - : V / -4. -
Þorsteinn Ihorarensen og Sturla Eiriksson hjá Fjölva-útgáfunni kynna blaðamönnum fyrstu teikni-
inyndasögu sent hefur verið unnin hér á landi.
I
Ameriean Journal trf Surgery photo
Krooklynbrúin fyrir aðgerðina. Horniö sést mjög greinilega.
Hyrnt fólk er til i raun og veru.
Þetta er ekki algengt fyrirbæri,
en þó eru nokkur tilvik skráð i
læknasögunni.
34 ára gamall Brooklynbúi var
með h' • n, sem liktust helst hrúts-
hornum. Hann faldi þetta fyrir-
brigði undir hatti, sem hann tók
ekki af sér á almannafæri i sex
ár. En einn daginn fauk hatturinn
af honum og skelfdir samverka-
menn hans hröktu hann úr vinnu.
45 horn, allt að 13 sentimetra
löng uxu út á höndum og fótum 17
ára gamallar suöur-afrikanskrar
stúlku.
Mexikanskur hafnarverkamað-
ur var meö horn á höfðinu sem
var 35 sentimetrar að ummáli.
Bók sem heitir Anomalies and
Curiosities of Medicine, greinir
frá fólki meö horn. Samkvæmt
bókinni vaxa hornin á höfðum,
andlitum, kinnum, fótum, hönd-
um og jafnvel augnalokum
manna og greinir höfundur
bókarinnar meðal annars frá
konu sem var meö 185 horn.
Varðandi Brooklynbúann með
hrútshornin, þá var hann barinn i
hausinn I áflogum. Mánuöi siöar
varö hann var við kúlu á hausnum
á þeim stað, sem hann fékk högg-
ið. Hann fór til læknis, sem skar
burtu kúluna, sem var á stærð viö
baun.
Hálfu ári siðar kom þessi kúla
fram aftur og hún óx mjög hratt
og varö svo áberandi, að maöur-
inn gekk alltaf meö hatt. t sex ár
sáu börnin hans föður sinn aldrei
hattlausan.
Horniö hefur nú verið fjarlægt
meö uppskurði og standa vonir til
að komist hafi verið fyrir þennan
óheppilega vöxt.
sandkorn
óli Tynes
skrifar
Ragnar
Sjálfstæðismaðurinn var
i heimsökn á vinnustað úti á
landi og þrumaði yfir
áheyrendum sínum:
„Ragnar Arnalds er naut-
heimskur."
Sex feta náungi i fremstu
röð stóð upp og gekk að ræðu-
púltinu: „Viltu endurtaka
þetta,” urraði hann illilega.
,,F-f-fyrirgefðu”, hvislaöi
sjáifstæðismaðurinn, „ég vissi
ekki að þið væruð alþýðu-
bandalagsmenn hérna.”
„Það erum viðheldur ekki,”
urraði hinn, „þetta er
nautabú.”
Geir
Geir var i sumarbúðum
S j á 1 fs t æði sfl ok ksi ns, að
heintsækja litlu sjálfstæöis-
angana. Ilann ætlaöi að fá sér
sundsprett i vatninu en fatað-
ist sundiö og var nærri
di'ukknaður þegar þrir litlir
sjá Ifs tæði shnokkar drógu
hann að landi.
Geir var auðvitað þakklátur
og bauðst til að reyna að upp-
fylla eina ósk fvrir hvern
þeirra.
„Ég vil verða fram-
kvæmdastjóri hjá Ræsi,”
sagði sá fyrsti.
„Samþykkt," sagði Geir.
,, Ég vil komast að hjá
Framk væmdastofnuninni,”
sagði númer tvö.
„Samþykkt.”
„ftg vil láta jaröa mig frá
Dómkirkjunni", sagöi sá
þriðji.
„Þetta er skrýtin ósk,”
sagði Geir, „af hverju biður
þú um þetta?”
„Þegar pabbi fréttir
hverjum við björguöum,
drepur hann mig".
Vilmundur
Bílainnflytjandinn koma til
Vilmundar að þakka fyrir
greiða, og sagöi: „Má ég ekki
gefa þér einn af nýju sportbil-
unum okkar f þakklætis-
skyni?”
„Nei, þakka þér fyrir það
samrýmist ekki siðalögmáli
minu.”
„En ef ég sel þér hann nú
fyrir þúsund kall?"
„Já. það er alit annað mál.
Ég ætla að fá tvo.”
ólafur
Ólafur Jóhannesson haföi
boðið hundrað gestum til
kvöldverðar og konan hans
sagði, áhyggjufull: „Veröur
ekki óskaplega dýrt að kaupa l
matinn handa öllu þessu
fólki?"
„Onei, góða mín,” svaraöi
Ólafur. „Kauptu bara fimm
brauð og þrjá fiska og láttu
mig um restina.”
Bless
Og þá, min elskanlegu, er
vist kominn timi til að kveðja
þvi’ þetta eru siöustu
Sandkornin mfn. Ég þakka
samfylgdina igegnum árin, —
Óli Tynes.