Morgunblaðið - 01.02.2002, Side 3

æviferilinn og sýna hversu mikil ger-
semi hann er. Þessi lota er yndisleg
og byggist á gagnkvæmri virðingu,
hlýju og vakandi hlustun. Hver og
einn vinnur að sínum æviferli. Hóp-
samtöl og verkefni eru í föstum
ramma, einnig skapandi verkefni
með myndlist og hreyfingu. Þá eru
fyrirlestrar um þroskatímabilin.
Í fjórðu lotu, sem haldin verður í
júní 2003, er farið í samtalstækni: að
styðja náungann, að virða frelsi hvers
og eins. Við æfum samræðutækni og
það hvernig við hlustum og hvernig
við spyrjum. Einnig lítum við á
skuggahliðarnar á okkur. Svo förum
við í stjörnumerkin tólf sem frum-
myndir í lífsþemum okkar. Í því sam-
bandi gerum við líkamlegar æfingar á
dýnum til að skilja áhrif stjörnu-
merkja dýrahringsins á það hvernig
við leikum þau hlutverk sem okkur er
ætlað í lífinu.“
Sigrún sagði að menn gætu gengið
inn í hverja lotu fyrir sig án þess að
hafa tekið þátt í þeim sem á undan
væru gengnar. En til þess þyrfti viss-
an undirbúning og best væri að hafa
fyrst samband við hana á netfanginu:
proanima.sh@get2net.dk varðandi
nánari upplýsingar.
Ég elska bara að syngja
Við víkjum talinu að söngferlinum
sem hófst þegar Sigrún var á barns-
aldri:
„Ég var tólf ára þegar ég söng
fyrst í útvarpið og það var fyrir til-
stilli söngkennarans míns í Miðbæj-
arskólanum. Við vorum nokkrar
stelpur sem sungum saman og ég
söng líka einsöng, meðal annars Pass-
íusálmana. Við sungum líka í óperum
og Guðmundur Jónsson óperusöngv-
ari heldur því fram að hann hafi upp-
götvað mig. Mér finnst það svo sætt.
Ég fór svo í Menntaskólann á Ak-
ureyri þegar ég var 17 ára og byrjaði
þá strax að syngja og kom meðal ann-
ars fram sem skemmtiatriði í Sjall-
anum. Elsku vinur minn, Ingimar
Eydal, og kona hans Ásta Sigurðar-
dóttir gengu mér nánast í foreldra-
stað þarna fyrir norðan. Ég söng líka
í „blandaða MA-kvartettinum“ ásamt
Valgerði Gunnarsdóttur, Jóni Aðal-
steini Baldvinssyni og Þórhalli
Bragasyni og Ingimar spilaði undir
hjá okkur. Þegar ég var 19 ára kom
svo út plata með laginu Ástarkveðja
og þá varð ég fyrst „þekkt söngkona“
ef svo má segja. Tildrögin að útgáfu
þessarar plötu voru þau að kvart-
ettinn var að syngja í sjónvarpinu og
Andrés Indriðason dagskrárstjóri
ákvað þá á staðnum að það yrði bara
að gefa út pötu með mér. Á plötunni
voru fjögur lög og Ástarkveðja varð
þeirra vinsælast og var spilað árum
saman í útvarpi.
Svo hringdu strákarnir í hljóm-
sveitinni Orion í mig og báðu mig að
syngja með sér og ég fór að syngja
með þeim á böllum, fyrst um sumarið
áður en ég fór í sjötta bekk og svo var
ég með þeim í ár eftir að ég lauk
menntaskólanum. Hljómsveitina
skipuðu Eysteinn Jónasson, Stefán
Jökulsson og bræðurnir Sigurður
Ingvi og Snorri Snorrason. Ég söng
inn á eina litla plötu með Orion en síð-
an leystist hljómsveitin upp.“
Hvernig líkaði þér að syngja dæg-
urlög á böllum?
„Mér líkaði það ágætlega. Ég elska
bara að syngja og það skiptir ekki
máli hvort það eru dægurlög eða eitt-
hvað annað. Ég tek undir með Hel-
enu Eyjólfsdóttur sem sagði eitt sinn:
„Ég hefði borgað fyrir að fá að syngja
frekar en að missa af því.“ Ég hafði
þó alltaf mest gaman af að syngja sí-
gild dægurlög í anda Franks Sinatra
og Barböru Streisand.
Ég náði hins vegar aldrei almenni-
legu sambandi við fólk í poppbrans-
anum og ég held að það sama hafi átt
við um strákana í hljómsveitinni. Ég
drakk ekki, reykti ekki og var ekki í
dópinu og þeir lifnaðarhættir sem
fylgdu poppinu áttu ekki við mig. Ég
eignaðist því aldrei nána vini í brans-
anum, nema strákana í Orion. Við
Snorri vorum trúlofuð á tímabili og
eignuðumst saman soninn Róbert.
Eftir að ég hætti að syngja á böll-
um með Orion ákvað ég að reyna aðr-
ar leiðir og fór að semja lög og texta.
Afraksturinn af því kom svo út á sóló-
plötunni Shadow Lady árið 1976 og
undirleikarar voru meðal annarra
Magnús Kjartansson, Gunnar Þórð-
arson, Rúnar Georgsson, Eggert
Þorleifsson og hljómsveitin Júdas og
bakraddir söng Spilverk þjóðanna.
Þegar hér var komið sögu var ég
orðin bóndi á Kletti í Gufudalssveit og
keyrði 400 kílómetra á biluðum
Skóda til að taka upp plötuna í Hljóð-
rita í Hafnarfirði.
Seinna samdi ég svo lög fyrir leik-
rit og lék í söngleik á Húsavík og hélt
tónleika bæði á Íslandi og á Englandi.
Í fyrri námsdvöl minni á Emerson
College árið 1978, þegar ég var að
læra að búa til vistvæna safnhauginn,
skipulagði ég opna og vel sótta
kvennatónleika með fimm konum,
sem sömdu eigin lög og texta. Svo
söng ég í sönghópi á Akranesi og með
hljómsveit nemenda Fjölbrautaskól-
ans á Akranesi, þar sem spiluðu með-
al annarra Björn Steinar Sólbergs-
son, organisti á Akureyri, og Eðvarð
Lárusson gítarleikari. Eftir 1986
gerði ég hlé á eigin söng og hóf að
læra ýmsar upphitunaræfingar með
rödd og takti til uppbyggingar á hóp-
efli og kenndi einnig hópi fólks, sem
var laglaust, að syngja og gekk það
framar öllum þeirra vonum. Og hér
erum við eiginlega komin að upphafi
þess þroskaferils, sem hófst með
seinni námsdvöl minni á Emerson
College og hefur leitt mig aftur hing-
að til lands með þetta námskeiða-
hald,“ sagði Sigrún Harðardóttir,
sem kvaðst nú vera hætt að semja
tónlist. Hún á þó eitt lag hljóðritað, en
óútgefið, í fórum sínum, er hún samdi
endur fyrir löngu og langar til að gefa
út á plötu. Hvort af því verður mun
tíminn hins vegar leiða í ljós.
Bóndinn á Kletti að semja lög á sóló-
plötu sína, „Shadow Lady“, árið 1976.
Hljómsveitin
Orion árið 1969:
Eysteinn Jónas-
son, Sigurður I.
Snorrason, Snorri
Snorrason, Stefán
Jökulsson og Sig-
rún.
Blandaði MA-kvartettinn ásamt undirleikara 1968: Þór-
hallur Bragason, Jón Aðalsteinn Baldvinsson, Ingimar
Eydal, Valgerður Jónsdóttir og Sigrún Harðardóttir.
Sigrún og
Kristján Elís
Jónasson í upp-
færslu á Fiðl-
aranum á þak-
inu á Húsavík
1979.
svg@mbl.is
Morgunblaðið/Ásdís
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2002 B 3
Útsala
Útsala
Kringlunni, sími 588 1680
Seltjarnarnesi, sími 561 1680.
iðunn
tískuverslun
Nú 20%
aukaafsláttur
ÚTSALA
Bláu húsin við Faxafen, Suðurlandsbraut 52, sími 553 6622.
Útsölunni lýkur
á morgun
20-50%
afsláttur