Morgunblaðið - 13.10.2002, Page 18

18 B SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
bíó
hvort hinar ógurlegu vinsældir
fyrstu myndarinnar halda en hún er
nú sem stendur meðal fimm tekju-
hæsta mynda sögunnar á heimsvísu.
En Harry verður ekki einn um hit-
una því langlífasta og um leið sig-
ursælasta söguhetja hvíta tjaldsins,
Bondarinn sjálfur, snýr aftur, og það
í tuttugasta sinn. Die Another Day
verður frumsýnd í blálok mánaðar
og það vafalítið með pomp og prakt
enda tilefnið sjaldan verið ærnara
fyrir mörlandann að fagna komu
Martini-svolgrarans kvensama,
hann búinn að gera sitt til þess að
frelsa okkur úr viðjum eins harðsvír-
aðasta glæpamanns heims sem hafði
bólsetu á Íslandi af öllum löndum
jarðkringlunnar og það uppi á
miðjum jöklinum. Brosnan hinn írski
er að sjálfsögu Bond, Dame Judy
Dench er M, John Cleese Q, Halle
Berry og Rosamund Pike skutlurnar
og Michael Madsen einn skúrkanna.
Nýsjálendingurinn Lee Tamahori
(Once Were Warriors) leikstýrir og
handritið gerðu hinir sömu og skrif-
uðu The World is Not Enough.
Þriðja stóra myndin í nóvember er
vafalítið Road to Perdition, önnur
mynd Bretans Sam Mendes sem nú
þegar á orðið eitt stykki Óskar, fyrir
fyrstu mynd sína American Beauty.
Nýja myndin er byggð á rómaðri
myndasögu, gerist á bannárunum 4.
áratugarins í Bandaríkjunum, og
státar af Tom Hanks í hlutverki sam-
viskubitins leigumorðingja og fjöl-
skyldumanns sem starfar á vegum
stórlax borgarinnar og leikinn er af
Paul Newman. Myndin var frum-
sýnd í sumar vestra, yfirleitt við lof-
samlegar viðtökur gagnrýnenda sem
hæla þó sérstaklega frammistöðu
gamla sósu- og poppkornsfrömuðar-
ins örláta og hefur framlag hans og
reyndar annarra verið orðað við títt-
nefndan Óskar.
Af öðrum myndum sem berjast
þurfa um athyglina innan um þessa
þrjá fyrirferðarmiklu risa má gera
ráð fyrir að Changing Lanes eigi eft-
ir að spjara sig ágætlega líkt og hún
hefur gert ytra enda á ferð einn
óvæntasti bíóglaðningur ársins að
mati margra spekúlanta. Myndin er
gerð af Bretanum Roger Michell
sem þekktastur er fyrir að hafa leik-
stýrt Notting Hill en kannski róm-
aðastur fyrir sjónvarpsþættina
mögnuðu Buddah of Suburbia sem
byggja á sögu rithöfundarins um-
deilda Hanifs Kureishis. Changing
Lanes er melódrama, yfirfullt af tog-
streitu, erfiðum siðferðislegum
spurningum um forgangsröðun í líf-
inu, hlutverk mannsins í samfélaginu
og samkenndina með náunganum.
Ben Affleck – e.t.v. í sínu besta hlut-
verki – og Samuel L. Jackson – ávallt
traustur – leika tvo ólíka menn sem
reka bíla sína saman á hraðbraut-
inni, atvik sem hrindir af stað ófyr-
irsjáanlegri atburðarás sem á eftir
að gera dag þeirra að lifandi helvíti
en um leið gjörbreyta lífi þeirra til
frambúðar.
Í mánuði þar sem gamanmyndirn-
ar verða lítt áberandi kemur þó
Master of Disguise með Dana Carv-
ey, Garth úr Wayne’s World. Carvey
er kunnari grínisti í heimalandi sínu
en margur gerir sér e.t.v. grein fyrir
og þekktastur er hann fyrir eftir-
hermur sínar. Í myndinni – sem
reyndar hefur hlotið blendnar mót-
tökur – gerir Carvey loksins það sem
hann gerir best og bregður fyrir í
ótal hlutverkum, leikur ítalskan
þjón, meistara dulargervisins, sem
notar hæfileika sína til að berjast
gegn illum öflum.
Jackie Chan er annar álíka um-
deildur náungi og Carvey, fær
sjaldnast góða dóma en á sína dyggu
fylgjendur. The Tuxedo er nýjasta
mynd hans, er frumsýnd nú um
helgina vestra, en í nóvember hér
heima. Fleiri orðum þarf ekki fara
um þá mynd en þeim að hún er
dæmigerð Chan-mynd.
Blood Work þykir og dæmigerð
Clint Eastwood-mynd, krimmi fyrir
þá sem vilja svolítið meira kjöt á
beinið en gengur og gerist. Four
Feathers er risavaxin mynd Indverj-
ans Shekar Kapurs, í anda David
Leans og stórmynda gullaldarára
Hollywood. Heath Ledger, Kate
Hudson og Wes Bentley í aðalhlut-
verkum. Swimfan er einn af þessum
unglingatryllum, heillaði áhorfendur
vestra og náði toppsætinu en gagn-
rýnendur áttuðu sig ekki á aðdrátt-
araflinu. Undisputed er síðan hnefa-
leikamynd með Wesley Snipes og
Ving Rhames, gerð af Walter Hill.
Einnig bendir margt til þess að sig-
urmynd Berlínarhátíðarinnar í ár
Grill Point verði einnig sýnd í nóv-
ember en það er sögð mannleg og
fyndin mynd, skotin eins og heimild-
armynd, en leikin þó af örfáum leik-
urum sem höfðu ekkert handrit við
að styðjast.
Desember: Tvíburaturnar og Stella
Að undanskildum áframhaldandi
vinsældum Potters og brölts hans í
leyniklefanum og Bonds og brölts
hans á Íslandi, mun tvennt gnæfa
upp úr í jólamánuðinum; Tvíbura-
turnarnir, annað bindi Hringadrótt-
inssögu, önnur mynd Peters Jack-
sons sem hann gerði eftir þessu
fádæma ástsæla ævintýri Tolkiens
og svo auðvitað Stella okkar, sem nú
hefur ákveðið að skella sér í framboð
í annarri mynd Guðnýjar Halldórs-
dóttur um þennan skelegga en
skondna kvenskörung.
Velgengni fyrsta hluta sögunnar
um svaðilför Fróða og föruneyti
hringsins fór fram úr vonum bjart-
Þorirðu að sjá hana? Ben Affleck sem
Daredevil.
Margir velta fyrir sér gengi New York-
gengjanna: DiCaprio er allavega til í
tuskið.
Framtíðarsjarmör: George Clooney
leikur sálfræðing í framtíðartrylli
Soderberghs, Solaris.
„Deyðu nýlendusnifsi!" Wes Bentley hleypir af í stórmyndinni Four Feathers.
Harkalegur árekstur: Samuel L. Jackson og Ben Affleck lendir saman í Chang-
ing Lanes.
Þeir segja hann kunna að leika: Eminem í 8 Mile.
Hann sýndi ótvíræða hæfileika til
gamanleiks sem Nick Rivers,
poppstjarna í njósnaleik og minnti
á Elvis, sem hann síðar lék með
kostulegum hætti í True Romance
(1993), ofbeldisópus úr smiðju
Quentins Tarantino. Í Top Secret!
naut hann einnig prýðilegra söng-
hæfileika sem nýttust honum enn
betur í The Doors (1991) eftir
Oliver Stone þar sem hann túlkaði
rokkhetjuna skammlífu Jim Morri-
son óaðfinnanlega og söng sjálfur í
tónleikaatriðunum.
Val Kilmer er sjálfstæður, sumir
segja sérvitur, og metnaðarfullur
leikari á Hollywood-mælikvarða
og tekur gjarnan áhættu í hlut-
verkavali. Það hefur gert hvort-
tveggja – komið í veg fyrir að
hann hafi orðið eiginleg stjarna og
gert hann að áhugaverðum leik-
ara. Hann hefur þannig hafnað
fjölda hlutverka sem gætu hafa
tryggt honum meiri velgengni en
tekið öðrum sem ekki hafa gert
það; meðal mynda sem hann kaus
að hafna eru Blue Velvet, Flat-
liners, Backdraft, Point Break,
Indecent Proposal, Interview With
the Vampire og Crimson Tide.
Hann hefur á ferlinum fengið á
STRAX í fyrsta sinn sem Val
Kilmer birtist á hvíta tjaldinu
vakti hann athygli. Það var í Top
Secret! (1984), einni af bráð-
skondnum skrumskælingum
Zucker-bræðra og Jims Abraham.
sig orð fyrir að vera „erfiður“ við
leikstjóra og framleiðendur, sem
þýðir að hann hefur efnt til list-
ræns ágreinings. Hann hefur
sagst ekki kippa sér upp við slíkt
en hann taki hins vegar nærri sér
óvandaðan fréttaflutning af einka-
lífinu, ekki síst eftir skilnað við
bresku leikkonuna Joanna Whalley.
Kilmer, sem er með Cherokee-
indjánablóð í æðum, er nú tæplega
43 ára að aldri. Hann er klassískt
menntaður í leiklist, bæði í Los
Angeles, þar sem hann fæddist, og
í Juillard-skólanum í New York.
Hann var í tíu ár leiksviðsleikari
og frumraunin var Slab Boys á
Broadway þar sem hann lék á
móti Sean Penn og Kevin Bacon.
Fljótlega fór hann þó að leika
annað slagið í kvikmyndum með-
fram og eftir velgengni Top Secr-
et! komu velmetin unglingakóm-
edía, Real Genius (1985), og Tom
Cruise-smellurinn Top Gun (1986).
Næstu verkefni sem hann valdi
heppnuðust misvel, en þau skástu
voru Willow (1988), þar sem Kilmer
stóð sig vel í hefðbundnu hetju-
hlutverki og rökkurkrimminn Kill
Me Again (1989), en í báðum lék
hann á móti Joanna Whalley sem
varð eiginkona hans næstu átta
árin. Hann fylgdi The Doors eftir
með dramatískum krimma,
Thunderheart (1992) eftir Michael
Apted, þar sem hann túlkaði prýð-
isvel FBI-mann af indjánaættum
sem þarf að horfast í augu við arf-
leifð sína við morðrannsókn á
griðlandi Sioux-indjána.
Flest voru þau verkefni sem
Kilmer valdi á þessum árum athygl-
isverðar smámyndir en árið 1995
stökk hann inní stórmyndadeildina
þegar hann tók að sér hlutverk
leðurblökumannsins í Batman
Forever og var þar lævís og lipur.
Kilmer stóðu ýmsar dyr opnar á
þessum tímapunkti en í stað þess
að halda áfram í stórmynda-
slagnum ákvað hann að kveðja
leðurblökumanninn eftir eina um-
ferð og kaus frekar að leika á móti
stórleikurunum Robert De Niro og Al
Pacino í krimma Michaels Mann Heat
(1995). Síðan hafa skellirnir verið
margir og verstir voru hin voða-
lega The Island of Dr. Moreau
(1996) og mislukkuð kvikmynda-
gerð sjónvarpsþáttanna um Dýr-
linginn, The Saint (1997). Í raun
er The Salton Sea sem nú er
frumsýnd ein besta mynd leik-
arans í háa herrans tíð, en næstu
verkefni eru einnig forvitnileg,
m.a. spennumyndin Mindhunters,
sem Kilmer kallar „eins konar tíu-
litlir-negrastrákar-sögu“, og ný-
lega var tilkynnt að hann hefði
tekið enn eina áhættuna, sem sagt
þá að leika klámmyndastjörnuna
sálugu John Holmes í mynd sem
fjallar um tengsl hans við morð-
mál. Val Vals Kilmer heldur áfram
að vera óútreiknanlegt.
Val Vals
Spengilegur vöxtur, laglegt andlit, efri-
vör sem lítur út eins og eftir flugnabit,
sterk nærvera og kynferðisleg útgeisl-
un eru hin augljósu einkenni bandaríska
leikarans Vals Kilmer og skyggja á þá
staðreynd sem kemur í ljós þegar að er
gáð, að Kilmer sýnir yfirleitt vandaðan
úrvalsleik í hlutverkum af ólíku tagi. Í
nýrri mynd, stælmiklum dramatískum
krimma sem heitir The Salton Sea og
frumsýnd er hérlendis um helgina, sýn-
ir Val Kilmer enn einu sinni hvað í hon-
um býr. Þar túlkar hann prýðis vel
mann sem lifir í tveimur heimum, for-
tíðinni, þar sem eiginkona hans var
myrt, og nútíðinni, þar sem hann fer
fram á ystu nöf af ástæðum sem ekki
er ljóstrað upp um fyrr en undir lokin.
Árni Þórarinsson
SVIPMYND
kveðst vera stoltur af The
Salton Sea, sem er frumraun
sjónvarpsleikstjórans D.J. Car-
uso á hvíta tjaldinu, en hann
leikur þar mann sem virðist
ofurseldur súrrealískum dóp-
heimi og ýmsum innri djöfl-
um. Hann segir efnisvalið
áhættusamt og framleiðendur
hafi góðu heilli ekki reynt að
slæva brodda handritsins,
sem sé óvanalegt í Hollywood
þessi misserin. „Hollywood-
myndir taka æ minni áhættu,“
segir Kilmer sem er rétt en
verður ekki sagt um hann
sjálfan.
Val Kilmer