Morgunblaðið - 07.03.2003, Blaðsíða 5

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MARS 2003 B 5
Laugavegi 52, sími 562 4244
Eina verslunin á Íslandi sem selur vörur frá Rosenthal
Moon; hönnður Jasper Morrison
Brúðhjónalistar
Smám saman fundum við þó leið til að
tjá okkur hvor við annan og samskipti
okkar voru ákaflega kurteisleg og
þægileg.
Sun Yat-Sen-háskólinn er risavaxin
stofnun, stærsti háskóli í Suður-Kína,
og ég var skráður í kínversku fyrir er-
enda nemendur. Nemendur í þeirri
deild eru á milli tvö og þrjú hundruð.
Ég kunni strax vel við mig í skólanum,
en fann fljótlega að ég yrði að fresta
bókmenntanáminu þar til ég væri bú-
nn að ná góðum tökum á „mandarín“,
sem er hið opinbera tungumál í Kína,
en eins og kunnugt er eru þar talaðar
ótal ólíkar mállýskur. Það tekur um sex
ár þannig að ég á langt í land áður en
ég get farið að snúa mér að kínversku
bókmenntunum.“
Aðspurður um dæmigerðan dag hjá
ungum íslenskum námsmanni í kín-
verskri stórborg sagði Arnar Steinn að
fyrstu hefði hann verið dálítið átta-
villtur. „Skólinn er bara á morgnana,
frá átta til tólf, og þá fer maður á ein-
hvern veitingastað í nágrenninu og fær
sér máltíð sem kostar lítið sem ekki
neitt á íslenskan mælikvarða. Eftir
matinn fara flestir heim og leggja sig,
en í fyrstu átti ég erfitt með að venjast
því. Það er ákaflega heitt þarna á þess-
um tíma dags og því eðlilegt að fólk
dragi sig í hlé, en Íslendingurinn skildi
þetta ekki til að byrja með og vildi bara
drífa sig út í sólina. Var kannski einn í
körfubolta, ber að ofan, og þeir fáu sem
áttu leið um ráku að vonum upp stór
augu yfir þessum „vitleysingi“ sem lét
sér detta annað eins í hug í þessum
hita. Smám saman áttaði ég mig þó á að
það var skynsamlegra að halda sig inn-
an dyra á þessum tíma dags, og ég not-
aði stundum tímann til að læra. Í frí-
stundum er hægt að finna sér
fjölmargt að gera enda er þetta stór-
borg með iðandi mannlífi. Stundum
förum við skólafélagarnir út fyrir borg-
ina, upp í sveit, og skoðum okkur um og
siglum stundum á nærliggjandi ám í
sérstökum kínverskum fljótabátum.“
Rómantíkin tók öll völd
Fljótlega eftir að Arnar Steinn kom
til Kanton kynntist hann japanskri
stúlku, Oki Sonoko. „Hún var nemandi
þarna í skólanum og er mikil flökku-
kona og ferðagarpur í eðli sínu.
Skömmu eftir að við kynntumst skellti
hún stórum bakpoka á bakið og fór á
flakk um ótroðnar slóðir í tvo mánuði.
Þegar hún kom svo aftur tók rómantík-
in öll völd og við fórum að vera saman.
Hún talar góða ensku, en neitaði í
fyrstu að tala við mig á ensku heldur
vildi að við töluðum saman á kínversku.
Þetta var auðvitað hið besta mál og
mér fleygði fram í kínverskunni enda
talar hún góða kínversku. Hún er mikil
málamanneskja og dugnaðarforkur og
dreif mig áfram með sér.
Eftir lok fyrstu annar í skólanum
fórum við saman á flakk. Fyrst um
Kína og síðan til Taílands. Við vorum á
flakki í fimm vikur og þetta var ákaf-
lega skemmtilegt ferðalag. Þarna rætt-
ist draumur minn um að ferðast um As-
íu og síðar áttum við eftir að fara víðar,
meðal annars til Víetnam.“
Eftir að Arnar Steinn kom heim úr
þessu fríi flutti hann af heimavistinni
og fór að leigja íbúð úti í bæ með kín-
verskum vini sínum. „Það er miklu
ódýrara en að búa á heimavistinni. Þá
fékk ég loks herbergi út af fyrir mig,
sem kemur sér vitaskuld vel þegar
maður er kominn með kærustu.
Reyndar kippa Kínverjar sér ekki upp
við að búa margir á sama herbergi,
jafnt lofaðir sem ólofaðir. Þar í landi er
fáheyrður lúxus að hafa herbergi út af
fyrir sig, sérstaklega meðal náms-
manna. Ég bý í ódýru hverfi nálægt
skólanum. Í mörgum íbúðanna í húsinu
eru kannski átta til tíu manns í tveggja
herbergja íbúðum. Þá er bara kojum
komið fyrir hvar sem pláss er og svona
sambýli virðist bara ganga vel. Kín-
verjar eru afar nægjusöm þjóð. Dvölin
þarna hefur meðal annars kennt mér
meiri nægjusemi en áður. Þegar ég
kom hingað heim í frí blöskraði mér of-
neyslan á öllum sviðum hér á Íslandi.
Ég tek bara fjölskyldu mína sem dæmi,
og ég hef sagt fólkinu mínu að það sé
engin þörf á að fylla ísskápinn með kóki
og alls konar mat, borða þrjár stórar
máltíðir á dag og snarl inn á milli. Ég
tek þetta nú bara sem dæmi, en ef mað-
ur lítur í kringum sig heima á Íslandi
blasir bruðlið við á öllum sviðum.“
Kettir, mýs og kakkalakkar
Talið berst að matarkúltúr og mat-
arvenjum Kínverja. Arnar Steinn segir
að matur á veitingahúsum sé ákaflega
ódýr og algengt að fólk borði úti. „Það
er mikill uppgangur í efnahagslífinu í
Kanton og veitingastaðir eru sneisa-
fullir öll kvöld og reyndar í hádeginu
líka. Veitingahúsakeðjur eins og
McDonalds og Kentucky Fried Chick-
en eru farnar að hasla sér völl þarna,
en þykja frekar dýrar samanborið við
kínversk veitingahús. Þar kostar mál-
tíðin kannski tvö hundruð krónur ís-
lenskar, en á kínversku veitingahúsi
getur þú fengið stóran disk, með fullt af
kjöti og grænmeti, á fimmtíu krónur.“
Arnar Steinn segir að talsverður
munur sé á matarvenjum Kínverja eft-
ir því hvar í landinu þeir búa. „Fólkið í
norðri gerir grín að Kanton-búum og
segir að þeir éti hvað sem er. Allt sem
skríður, flýgur, syndir eða hreyfist, það
éta Kanton-búar. Það er nokkuð til í
þessu. Góðir kantonskir veitingastaðir
eru oft með lítinn dýragarð á neðri
hæðinni. Gestir velja sér svo hunda,
ketti, mýs, kakkalakka, slöngur eða
það sem hugur þeirra stendur til
hverju sinni og dýrin eru svo aflífuð og
framreidd á staðnum.“
Hefur þú borðað eitthvað af þessum
kvikindum?
„Já, ég hef fengið mér kött og hann
var mjög góður á bragðið. Kjötið var
dökkt og frekar meyrt, minnti dálítið á
lambakjöt, feitt að vísu en það mátti vel
skera fituna frá. Svo hef ég smakkað
steikta hagamús og hún var ágæt,
reyndar var ekki mikið kjöt á henni.
Undarlegasti rétturinn sem ég hef
fengið þarna er steikt hrísgrjón með
kakkalökkum. Á veitingahúsum í
Kanton er nefnilega hægt að panta sér-
ræktaða matar-kakkalakka, spikfeita
og girnilega. Þeir tína þá sem sagt ekki
af veggjunum heldur rækta þá sérstak-
lega í stórum búrum, fita þá vel, halda
þeim hreinum og framreiða svo eftir
kúnstarinnar reglum. Kakkalakkarnir
eru ágætir á bragðið. Dálítið stökkir
undir tönn að vísu, en góðir og inni í
þeim er eitthvert svona hvítt gums,
sem er frekar bragðlítið. Það versta við
að borða kakkalakka er að maður þarf
stundum að stinga úr tönnum sér fálm-
ara og lappir sem vilja festast þar.
Annars er þetta ágætis matur.
Ég hef enn ekki bragðað hundakjöt,
en það þykir alveg sérstakt lostæti á
þessum slóðum,“ segir Arnar Steinn
ennfremur um mataræði þeirra Kant-
on-búa. „Það þykir mjúkt undir tönn og
ilmurinn af því er góður. Það hefur
ekki verið til þegar ég hef beðið um það
á veitingastöðum þannig að ég á eftir
að smakka það.“
Gæti hugsað mér að búa þarna
Arnar Steinn hefur lokið þremur
önnum í kínverskunáminu og kvaðst nú
geta lesið á bilinu fjögur til fimm þús-
und tákn og skrifað um helming þeirra.
„Ég fann það mjög fljótlega eftir að ég
hóf kínverskunámið að það var algjör-
lega út úr kortinu að láta sig dreyma
um bókmenntanám í bráð. Maður verð-
ur að hafa svo góðan skilning á texta í
bókmenntanámi að það tekur mig
nokkur ár í viðbót að ná þeim áfanga.
Ég get það kannski eftir átta ár.
Kærastan lauk BA-prófi í mann-
fræði nú í febrúar og hefur dvalið í
heimaborg sinni, Kobe í Japan, að und-
anförnu,“ segir Arnar Steinn þegar tal-
ið berst að framtíðaráformum hans og
Oki Sonoko. „Hún er væntanleg hingað
til Kanton aftur í lok mars og ætlar að
kanna hverjir atvinnuöguleikarnir eru
hér. Helst vill hún finna eitthvert starf
þar sem mannfræðinámið nýtist henni,
en það er ekki á vísan að róa í þeim efn-
um. En hvað sem öðru líður verður
auðveldara fyrir hana að finna góða
vinnu hér í Kína en í Japan, þar sem
efnahagsástandið er fremur bágborið
um þessar mundir.“
Verður þú mikið var við pólitíska
umræðu í Kína?
„Þar sem ég dvel lætur fólkið sér
pólitíkina í léttu rúmi ligga. Þetta er
svo langt frá miðstöð stjórnkerfisins í
Peking. Af öllum þeim stöðum sem ég
hef heimsótt í Kína var Peking eini
staðurinn þar sem ég fann fyrir návist
stjórnvalda og hersins. Þar sér maður
enn stórar myndir af Maó formanni á
veggjum. Hann er vissulega dýrkaður
enn þann dag í dag um gervallt Kína. Í
Kanton er rífandi uppgangur í við-
skiptalífinu og borgin Guangzhou er að
verða einhver mesti viðskipta- og efna-
hagssuðupottur Kína. Það streymir
gríðarlegt fjármagn hingað inn og öll
stærstu fyrirtæki heims hafa haslað
sér völl hér í borginni og nágrenni.
Hagvöxtur er því mikill og atvinnu-
möguleikar miklir. Háhýsi rísa hér á
hverjum degi, stórfyrirtæki opna útibú
og á meðan svona gengur er almenn-
ingur ekkert að velta sér upp úr stjórn-
arfarinu.“
Gætir þú hugsað þér að búa þarna
áfram að loknu námi?
„Já, ég gæti vel hugsað mér það. Ég
ætla fyrst að klára BA-námið í kín-
versku, sem verður væntanlega árið
2006. Að því loknu er ekki loku fyrir
það skotið að ég verði hérna áfram, ef
ég fæ þokkalega vinnu. Kannski læt ég
drauminn rætast og helli mér í kín-
verska bókmenntanámið og það myndi
þýða nokkur ár í viðbót hérna.“
Arnar Steinn hefur
ferðast víða um Asíu
með japanskri unn-
ustu sinni, Oki Son-
oko, sem er með hon-
um á þriðju mynd frá
vinstri. Lengst til
vinstri er hann í göng-
um Viet-Kong manna í
Víetnam. Þá blasir
mynd Maó formanns
við í Peking og lengst
til hægri er dæmigerð-
ur fljótabátur í Kína.
Morgunblaðið/Árni SæbergArnar Steinn Þorsteinsson
Steinn Þorsteinsson með þjóðfána
ska alþýðulýðveldisins.
rogús
nnsmatur
svg@mbl.is
Ferðast um Asíu