Vísir - 03.02.1981, Blaðsíða 2

vísnt
Þriðjudagur 3. febrúar 1981

bAnMKIIR
H ÆG iT FA iRI”
- segir Jðhann Pétur Sveinsson laganemi m.a.
2,
Hefurðu farið á útsölu
nýlega?
Svavar Sigurjónsson, starfs-
maður við timburafgreiðslu:
„Nei, aldrei á ævinni hef ég farið
á útsölu”.
Június Ólafsson, nemi i Alfta-
mýrarskóla: „Nei, og ég fer mjög
sjaldan á slikt”.
Guðjón Sigurðsson, sendibil-
stjóri: „Nei, ég forðast þær senni-
lega vegna auraleysis”.
Sigurbjörn Pálsson, sendibil-
stjóri: „Nei, ég læt konuna alveg
um það”.
Orri Laxdal, nemi: „Nei ég hef
ekki farið nýlega á útsölu en það
hefur þó komiö fyrir að maður
hafi litið inn”.
| „Viðhorfin tii fatlaðra hafa
| heldur breyst á undanförnum ár-
1 um, þótt ekki sé hægt að segja að
þau hafi tekið stórstigum breyt-
ingum. Sjálfur verð ég ekki mikið
var við þessar breytingar, frá
degi til dags, —en það miðar, þótt
hægt fari”, sagði Jóhann Pétur
Sveinsson iaganemi i viðtali við
Visi.
Jóhann Pétur er fæddur i
Varmalæk i Skagafirði. Hann
þurfti snemma að koma suður til
Reykjavikur til lækninga og
dvaldist þá mest á Landsspital-
anum. Þar tók hann próf úr
barnaskóla og gagnfræðaskóla.
Landspróf tók Jóhann Pétur úr
Vörðuskóla og þaðan lá leiðin i
Menntaskólann við Hamrahlið.
Þaðan lauk hann stúdentsprófi
um jólin 1978 og tók þá til við lög-
fræðinám i Háskóla íslands. Er
hann nú á 2. ári i laganámi.
„Það var tvennt sem kom til
greina, viðskiptafræði og lög-
fræði, og ég valdi hið siðarnefnda.
Mér fellur það prýðilega, og ekki
verr en ég bjóst við”.
Jóhann Pétur hefur teflt mikið i
gegnum árin, „en ég er nú farinn
að minnka það heldur”, sagði
hann þegar talið barst að tóm-
stundaiðju. „Nú er ég kominn
meira yfir i bridge. Ég held að
þetta sé timabundið, en það er
meira félagslif i kringum spila-
mennskuna. Svo stafar þetta
sjálfsagt einnig af þvi, að það er
meiri áhugi fyrir bridge innan
Sjálfsbjargar”.
Jóhann Pétur er bundinn i
hjólastól og kvaðst hann nokkuð
bjartsýnn á framþróun i málefn-
um fatlaðra, þegar þau bar á
góma. „Ég hef trú á að stórátak
verði gert i þessum málum á þvi
ári sem nú er nýbyrjað”, sagði
hann. „Það hefur að visu tölu-
vert gerst i þessum málum að
undanförnu. Þar má nefna ferða-
þjónustuna, sem er tiltölulega ný
og eins aukna almenna þekkingu
á þessum hlutum”.
Við nánari umræðu um ferða-
þjónustuna kom fram, að panta
verður með sólarhrings fyrir-
vara, ef viðkomandi þarf að kom-
ast á einhvern ákveðinn stað. „En
vinir minir hafa keyrt mig stund-
um og eins er lögreglan hjálpleg,
ef það dettur i mig aö skreppa
eitthvað”, sagði Jóhann Pétur.
„Nú tel ég að atriði númer eitt sé
að gera stofnanir og annar hús-
næðiaðgengilegt fyrir alia. Ég tel
að það sé undirstaðan, að hver og
einn geti komist um óhindraður.
Atvinnumálin eru einnig mikil-
vægur þáttur. Til þess að þau
komistigottlag.þarfaðstaðan að
vera fyrir hendi. Sjálfur hef ég
ekki reynt að fara út á vinnu-
markaðinn. Ég hef fengist við
þýðingar, en við þær vinn ég
heima.
Þó get ég sagt þér litla sögu i
sambandi við viðhorfin til fatl-
aðra, „eða kannske heldur ósjálf-
ráð viðbrögð gagnvart þeim”,
sagði Jóhann Pétur. „Einn vina,
minna sem er fatlaður hóf fyrir
skömmu vinnu á skiptiborðinu
hér i Sjálfsbjargarhúsinu. Ég fór,
ásamt öðrum kunningja minum,
sem ekki er fatlaöur, að heim-
sækja hann. Við tókum tal saman
og þá hrökk allt i einu út úr þeim
siðastnefnda: „Færðu nokkuð
kaup fyrir simavörsluna? „Þetta
sýnir ef til vill best þau viðhorf
sem erurikjandi gagnvart fötluð-
um”. —JSS
Halldór E. fékk stöku
frá forsætisráðherra.
Gunnar Dakkar
kveöjuna
Halldór E. Sigurðsson
fyrrve'randi ráðherra
skrifaði afmælisgrein um
Gunnar Thoroddsen
sjötugan. Dáðist Halidór
aö rólegri og yfírvegaöri
framkomu forsætisráö-
herra i sjónvarpi, hvernig
sem að honum væri sótt
og kvaðst hafa sagt við
konu sina eftir sjónvarps-
þátt: „Eorsætísráöherr-
m mm** mmm—m
ann iitur ut eins og ný-
runninn lax".
t visnaþætti Timans er
frá þvi greint aö þegar
tíunnar Thoroddsen
dvaldi i Bergen á dögun-
um hafi hann skrifað
Halldóri E. Sigurðssyni
þessa kveöju:
„Nýrunninn iax sendir
vini minum, Halldórí,
þakkarkveðju:
Þótt sæki fram um
gljúfragöng
og götur hálar feti,
ég reyni að forðast
flugustöng
og festast hvergi i
neti.
Að opna
versiun
— Ég hef illar bifur á
þessum nýja nágranna
okkar, sagöi Eirikur við
konu sina.
— Hvers vegna?
— Hann sagðist hafa
opnað nýja versiun nú
fyrir skömmu. Ég spurði
hvernig hann hefði farlð
aö þvi og þá kvaðst hann
hafa notað kúbein.
í stórsió
Þaö var meöan tíultfoss
var enn I förum að skipið
hreppti siæmt veöur við
Færcyjar. Tveir farþegar
hittust á dekki.
— Ætlar þú ekki að
koma inn og fá þér bita?
- Nei.
— Ertu kanski búinn að
borða?
— Nei, þvert á móti.
m mm mm mm mwm m
aðra kjána, auk heldur
launuð listaskoffin, ausa
gegnum þaö yfir alþjóö
átakanlegum ölknæpu-
skrækjum, ömurlegu
bitlabreimi og islensku
skáldfifladriti”.
Heigi Ifannesson.
„i
»»
Það er þvi miður allt of
litið um það aö menn tali
út á prcnti og segi sina
skoöun umbúðalaust á
venjuiega máli. Frá
þessu eru þó nokkrar
undantekningar og siö-
asta sunnudag mátti sjá
mjög skorinoröa grein i
Timanum eftir Iielga
Hannesson.
Helgi segir að enginn
geti lengur ort ættjarðar-
lofsöng eða sönghæft
hátiðarkvæði þótt til þess
væri gefin tunna gulls. Og
ekki vandar hann Rikis-
útvarpinu kveðjurnar.
Þvi hafi veriö faiiö aö
syngja fyrir alþjóð ts-
lcndinga og meöan hæfir
mcnn hafi stýrt söngnum
hafi hann fariö vel úr
hendi. En snarlega hafi
snúið á ógæfuhliö: „Fyrr
en varði var falið fiflum
og algjörlega óhæfu fólki
að velja lög og söngljóð
útvarpsins”, segir Helgi
og hnykkir á skoðun sinni
á útvarpinu siöar I grein-
inni:
„Það er mikill þjóð-
félagsgiæpur, að misnota
þaö eins og nú er gert:
Láta þaö orga ár og sfðla
ameriska skrilhijóm-
, ieika. Láta krakka og
lyrlr austan
Verður næsta stór-
virkjun byggö á Austur-
landi eða fyrir norðan, við
Blöndu? Þetta cr spurn-
ing sem margir velta
fyrir sér, ekki sist fólk I
þessum landshiutum
Hjörieifur iðnaöarráð-
herra cr þögull sem
gröfin, segir aðeins að á
þessu ári verði tekin
ákvörðun um næstu stór-
virkjun. Eru það út af
fyrir sig nokkur tiöindi.
Norðlendingar óttast að
það kunni að ráöa nokkru
um staðarvaliö aö Hjör-
leifur skuli veröa þing-
maöur Austfirðinga og
mjög sé legiö i honum af
heimamönnum að reisa
virkjunina þar. Þá hefur
verið bent á, að Samband
sveitarfélaga i Austur-
landskjördæmi hefur
'komiö á fót sérstakri iön-
þróunarnefnd og hefur
nefndin ráöiö sérstakan
iönþróunarfulltrúa. Laun
hans eru greidd af iðn-
aöarráðuneytinu. Þykir
mörgum sem þetta bendi
til þess aö veriö sé að
undirbúa mikinn iðn-
rekstur á Austurlandi i
tengslum viö virkjun þar.
•
Kræfur
kvennamaður
— Sjáðu hann Björn
gamla þarna hinum
ntegin á götunni. Ætli
þelta sé konan hans, þessi

Sæmundur Guðvinsson
blaöamaöur skrifar
unga sem hann leiöir, eða
er þetta bara dóttir hans?
— Þetta hlýtur að vera
konan hans. Maöurinn er
oröinn alltof gamall til að
eiga svo unga dóttur.
Beðlð eltir
Ég beið eftir afgreiðslu
i verslun einni á dögunum
og afgreiöslan gekk
Óskaplega seint. Maður
nokkur kom þarna inn og
beið eins og aðrir.. Eftir
nokkra stund fór hann aö
ókyrrast, veifaði i ábúöa-
ntikinn náunga bak viö
diskinn og spuröi:
— Ert þu verslunar-
stjóri hér?
— Já.
— Vantar þig ekki af-
greiðslumenn?
— Nei, ég hef nóg af
þeim.
— Gott. Þá getur þú út-
vegaö mér einn.
tækiiærið
Ella var nýbúin að fá
sér hund og sat hann við
fætur henni meðan hún
var aö skera kjöt I kvöld-
matinn.
Góöur biti féll i góifiö og
hundurinn var ekki seinn
að gleypa hann.
— Skammastu þín
bara, sagði Eila. Ef þú
skilar ekki bitanum færöu
engan kvöldmat.