Morgunblaðið - 15.01.2004, Side 48

MINNINGAR
48 FIMMTUDAGUR 15. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Tómas SigurðurJóhannsson
fæddist í Reykjavík
30. janúar 1926. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 3. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
Tómasar voru hjónin
Sesselja Jónsdóttir, f.
á Skeiði í Svarfaðar-
dalshr. 13. október
1883, d. 30. maí 1932
og Jóhann Kr. Svein-
björnsson, f. á
Brekku í Svarfaðar-
dal 9. janúar 1884, d.
8. mars 1968. Eitt syskina Tómas-
ar dó í frumbernsku en hin voru
Jón Tryggvi, f. 1906, d. 1962, Anna
Aðalheiður, f. 1909, d. 1958, Stef-
anía Ólöf, f. 1912, d. 1985, Nanna,
f. 1915, d. 1934, Sesselja Guðrún, f.
1918, d. 1974 og Björn, f. 1922, d.
1944.
Tómas kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Brynju Gestsdóttur á
Siglufirði, 26. desem-
ber 1947 og eiga þau
þrjú börn: 1) Gunnar
Hilmar, f. 1947, börn
hans eru Ragnar Vil-
berg, Caroline
María, Díana Brynja
Madeleine og Natalie
Viktoria. 2) Jóhann
Sveinbjörn, f. 1949,
maki Bryndís Guð-
mundsdóttir, börn
þeirra eru Tómas
Helgi, Guðmundur
Freyr og Guðrún
Arna. 3) Hrafnhild-
ur, f. 1956, maki
Gunnar R. Sverrisson, börn þeirra
eru Andri Tómas og Thelma.
Á Siglufirði starfaði Tómas
lengst af hjá Síldarverksmiðjum
ríkisins. 1983 fluttust Brynja og
Tómas til Reykjavíkur, þar sem
hann starfaði hjá iðnaðardeild
ÁTVR til ársloka 1996.
Útför Tómasar fór fram í kyrr-
þey, að ósk hins látna.
Pabbi var sólskinsbarn. Þegar
hann fæddist í Reykjavík árið 1926
höfðu foreldrar hans, Jóhann Svein-
björnsson frá Brekku og Sesselja
Jónsdóttir frá Tjörn í Svarfaðardal,
nokkur ár um fertugt. Að baki voru
erfið ár harðrar lífsbaráttu í Svarf-
aðardal, Sauðanesi á Upsaströnd og
Dalvík. Amma hafði veikzt alvarlega
og afi orðið að leysa upp heimilið.
Pabbi kom nú eins og ljósgeisli inn í
líf fjölskyldunnar sem hafði samei-
nazt á ný. Hann átti einstaklega
blíða móður og var eftirlæti systkina
sinna. Afi var sjómaður á togurum
meðan tíminn staðfesti fullan bata
ömmu. Vorið 1930 fluttist fjölskyld-
an til Siglufjarðar þar sem afi hafði
fengið stöðu tollvarðar. Sumarið
1932 dró ský snöggt fyrir sólu er
amma lézt í hörmulegu slysi. Minn-
ing hennar var áreiðanlega það helg-
asta sem pabbi geymdi í sinni hreinu
sál.
Síðar giftist afi góðri konu, Guð-
nýju Guðmundsdóttur. Þau náðu
bæði háum aldri og létust á Hrafn-
istu í Reykjavík. Slys, veikindi og
ótímabær dauði lék börn og tengda-
börn afa og ömmu Sesselju grátt.
Einungis Stefanía og pabbi urðu
meira en hálfsextug. Í bráðum tutt-
ugu ár höfum við haldið ættarmót
niðja Jóhanns og Sesselju. Þar hefur
pabbi einn barna þeirra notið
ómældrar ástar og hlýju systkina-
barna sinna og afkomenda þeirra.
Verður nú skarð fyrir skildi næsta
sumar.
Pabbi reyndist fljótt vel gerður
drengur. Strax kom í ljós að hann
hafði erft fagra söngrödd móður
sinnar, en hún var barnabarn prests-
hjónanna Hjörleifs Guttormssonar
og Guðlaugar Björnsdóttur. Af þeim
er komin Skinnastaðaætt, alkunn af
tónlistarfólki og eru þar þekktastir
Árni Björnsson tónskáld og Árni
Kristjánsson píanóleikari, þremenn-
ingar við pabba. Pabbi var sísyngj-
andi og fékk sem barn viðurnefnið
Tommi söngur á Siglufirði. Þar söng
hann margsinnis opinberlega sem
drengur, oftast með jafnaldra sínum
og vini, Hilmari Rósmundssyni.
Pabbi var góður námsmaður og lauk
gagnfræðaprófi með hárri einkunn,
tveimur árum yngri en bekkjar-
systkin hans. Því miður sneri hann
frá Menntaskólanum á Akureyri eft-
ir aðeins tvær vikur og kom fyrir
ekki þótt hollvinur fjölskyldunnar,
Þórarinn Björnsson, síðar skóla-
meistari, reyndi að hafa áhrif á hann.
Nokkrum árum síðar sneri móðir
okkar aftur heim til Siglufjarðar frá
Norðfirði þar sem hún hafði verið í
fóstri í sjö ár. Með þeim ungum tók-
ust ástir sem aldrei bar skugga á þar
til dauðinn skildi eftir fimmtíu og sex
ára hjónaband. Fyrsta barn þeirra,
Gunnar, fæddist sumardaginn fyrsta
1947. Tveimur árum seinna missti
þessi efnilegi drengur heyrnina af
völdum heilahimnubólgu. Nám
heyrnleysingja fór fram í Málleys-
ingjaskólanum í Stakkholti 3 í
Reykjavík, þar sem börnin voru í
heimavist frá fjögurra ára til sextán
ára aldurs. Má nærri geta hver raun
það hefur verið ungum foreldrum að
þurfa að senda barnið sitt í burtu.
Menntunin var afar takmörkuð en
fyrir atbeina pabba komst Gunnar til
frekara náms í Noregi og síðar Sví-
þjóðar þar sem hann hefur nú búið í
þrjátíu og fjögur ár. Enginn nema sá
sem nálægt stendur skilur hvílík ein-
angrun og missir fylgir heyrnarleysi.
Pabba var margt til lista lagt.
Hann var einn margra afbragðs
bridgespilara sem uxu upp á Siglu-
firði. Hann var á yngri árum liðtæk-
ur frjálsíþróttamaður og átti um
skeið Siglufjarðarmet í hástökki.
Hann var varamarkvörður KS. Þeg-
ar hann stóð í markinu var ég alltaf
lafhræddur um að hann þyrfti að
skutla sér á grjóthörðum vellinum
eða fengi á sig klaufamark. Sjálfur
sagði hann að úthlaupin hefðu bætt
upp það sem á vantaði milli stang-
anna. Ég var hins vegar bæði örugg-
ur og stoltur við hlið pabba í kirkj-
unni, þegar hann tók undir í
söngnum. Þessi hógværi og lítilláti
maður sem hlustaði þegar aðrir töl-
uðu byrjaði alltaf ósjálfrátt að
syngja þegar hann heyrði falleg lög.
Ekkert veitti honum eins mikla
ánægju og söngurinn. Í sex áratugi
söng hann með félögum sínum, fyrst
í Vísi á Siglufirði og síðar í Karlakór
Reykjavíkur.
Pabbi var mildur faðir og skiln-
ingsríkur. Hann hafði aldrei mörg
orð um hlutina en við vissum alltaf
vilja hans. Hann notaði aldrei ljót
orð eða blótsyrði. Hann var okkur
fyrimynd með framkomu sinni og
breytni sem var honum svo eðlislæg
og áreynslulaus. Þegar ég var yngri
fannst mér oft að pabbi ætti að hafa
sig meira í frammi. Árið 1958 kom
nýtt togskip, Margrét SI 4, til Siglu-
fjarðar. Við strákarnir hlupum niður
á bryggju til að skoða skipið. Mér
fannst allir pabbar bæjarins komnir
til að fagna og þiggja veitingar nema
pabbi. Ég fann hann í SR 46 síld-
arverksmiðjunni og bað hann endi-
lega að koma líka. Þegar ég svo ætl-
aði að fá hann með mér heim um
kvöldmat var orðið of gaman. Ég
hljóp kjökrandi heim og bað mömmu
að fyrirgefa þau vandræði sem pabbi
hafði ratað í mín vegna.
Það eigum við nútíma læknis-
fræði, frábærum læknum og heil-
brigðisstarfsfólki að þakka að líf
pabba lengdist um rúm tuttugu ár.
Hann bar ómælt traust til þessa
góða fólks og mat það mikils. Síðasta
árið var erfitt. Þá sýndi mamma enn
einu sinni úr hverju hún er gerð.
Pabbi leit aldrei á sig sem sjúkling.
Hann var fyrst og síðast maður.
Hann kenndi aldrei öðrum um.
Beiskju átti hann ekki til. Honum
fannst líf sitt hafa verið gott og gjöf-
ult. Þannig dó pabbi sáttur við guð
sinn og alla menn 3. janúar sl. á
Líknardeild LSH í Kópavogi þar
sem hann og fjölskyldan öll naut um-
hyggju og hlýju sem aldrei gleymist.
Útför hans fór fram í kyrrþey 9. jan-
úar á 120. afmælisdegi föður hans.
Séra Kjartan Örn Sigurbjörnsson
annaðist athöfnina af stakri smekk-
vísi sem pabba hefði fallið vel. Vinir
hans í Karlakór Reykjavíkur og Sig-
rún Hjálmtýsdóttir færðu honum að
skilnaði undurfagran söng. Síðast en
ekki sízt flutti Gerður Sjöfn Ólafs-
dóttir táknmálstúlkur Gunnari bróð-
ur alla athöfnina, ritningarorð, bæn-
ir, minningarorð og söng á hrífandi
fallegu táknmáli. Þannig lauk fögru
lífshlaupi á viðeigandi hátt. Með
pabba er genginn einstakur maður,
mömmudrengur eins og þeir gerast
beztir. Blessuð sé minning hans.
Jóhann.
Að morgni 3. janúar sl. lést hjart-
kær tengdafaðir minn, Tómas Jó-
hannsson frá Siglufirði, á líknardeild
LSH í Kópavogi, tæplega 78 ára að
aldri.
Þennan morgun var veðrið ein-
staklega stillt og friðsælt að horfa út
á voginn frá glugganum hans. Eins
og táknrænt fyrir hann. Tómas var
einstaklega orðvar maður og nær-
gætinn. Maður friðar og yfirvegun-
ar. Siðferðisþroski hans held ég að
hafi verið á hærra plani en gengur og
gerist. Orðum hans mátti ávallt
treysta. Þar nægði tveggja manna
tal.
Eins og títt er um góða menn var
Tómas viðkvæmur maður. Hann ætl-
aði öðrum alltaf hið góða en auðfund-
ið var að þeir sem brugðust trausti
hans eða beittu ranglæti áttu ekki
upp á hans pallborð.
Hann var einstaklega hlýr og góð-
ur afi. Hann kenndi barnabörnum
sínum snemma að spila á spil og var
ólatur við að iðka með þeim þá íþrótt.
Hann hvatti þau óspart áfram í við-
fangsefnum þeirra og með fordæmi
sínu kenndi hann að leggja bæri sig
allan fram við sérhvert verkefni sem
tekist er á við.
Sjálf átti ég tengdaföður minn allt-
af vísan að þegar ég þurfti á að
halda. Fyrir það verð ég honum æv-
inlega þakklát.
Brynja mín. Þið Tommi kunnuð þá
list að vera hjón. Glöddust saman á
góðum stundum, studduð hvort ann-
að í gegnum hretin. Alltaf saman.
Ást þín og umhyggja í garð manns-
ins þíns síðustu mánuði sem endra-
nær hefur vakið aðdáun og virðingu
okkar allra og hjálpað okkur. Óbil-
andi þrek og kjarkur til að standa við
hlið hans allt til enda. Megi góður
Guð styrkja þig nú í sorg og söknuði
og vísa þér veginn áfram.
Blessuð sé minning góðs manns.
Bryndís.
Elsku afi minn.
Ég trúi því ekki að þú sért búinn
að yfirgefa þetta líf. Minningarnar
hafa hrannast upp síðustu daga og
ég hef ekki hugsað um annað en þig.
Ég sakna þín svo ótrúlega mikið en
ég veit að þér líður vel þar sem þú ert
núna.
Öllum sem þekktu þig líkaði vel
við þig og þótti vænt um þig og hvar
sem þú komst gladdirðu með nær-
veru þinni. Við vorum mjög náin og
þegar ég var lítil vissum við ekkert
skemmtilegra en að spila rommý. Ég
sé það núna að þú gast ekki horft
upp á litlu afastelpuna þína tapa
þannig að ég fékk alltaf smávegis
hjálp. Það var svo gaman þegar þú
sóttir mig í skólann og fórst með mig
upp í vinnu til ykkar ömmu. Fyrst
þurfti ég að læra en svo fékk ég að
hjálpa til í vinnunni sem mér fannst
ekki lítið spennandi.
Þú varst líka langbesti bingóstjór-
inn. Það voru skrýtin jól þetta árið
þegar við gátum ekki haft bingó á
jóladag. Það hefur alla mína tíð verið
ómissandi þáttur í jólahaldinu. Það
verður enginn eins og þú afi minn.
Ég vissi alltaf hvar ég hafði þig. Ef
mér leið illa gat ég alltaf komið til þín
og mesta huggunin var að fá að halda
í hendurnar þínar. Þær voru svo
þykkar og hlýjar og traustar. Pabbi
fékk hendurnar þínar og þangað
leita ég oft huggunar núna vegna
andláts þíns.
Ég þakka Guði á hverjum degi
fyrir að hafa fengið að vera barna-
barnið þitt. Ég hef verið svo heppin
að eiga tvo bestu afa í heimi.
Þakka þér elsku afi minn fyrir allt
TÓMAS
JÓHANNSSON
Áskær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÁGÚST HAFSTEINN
JÓNSSON,
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ,
Árskógum 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 16. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarfélög.
Þórdís Gerður Sigurðardóttir, Björn Snorrason,
Sigrún Sigurðardóttir, Jónatan Ólafsson,
Jón Sigurðarson, Margrét Thorsteinsson,
Kjartan Sigurðsson, Guðrún Gyða Ólafsdóttir,
Vilborg Þórunn Sigurðardóttir, Heimir Einarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
HILMAR PÁLSSON
frá Hjálmsstöðum,
Laugarnesvegi 94,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudag-
inn 16. janúar kl. 13.30.
Svava Björnsdóttir,
Rósa Hilmarsdóttir,
Árný Birna Hilmarsdóttir,
Páll Hjálmur Hilmarsson.
Ástkær eiginmaður minn,
FINNBOGI GUNNAR JÓNSSON,
Drápuhlíð 33,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala Hringbraut föstudaginn
9. janúar, verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
föstudaginn 16. janúar kl. 13.30.
Sigurbjörg Sigfúsdóttir
og fjölskylda.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR B. GUÐNASON
frá Sandgerði,
til heimilis í Hörðalandi 10,
Reykjavík
sem lést á Landspítalanum fimmtudaginn
8.janúar, verður jarðsunginn frá safnaðarheim-
ilinu í Sandgerði laugardaginn 17. janúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Krabbameinsfélagið, Skógarhlíð.
Fyrir hönd ástvina,
Edda Márusdóttir,
Guðríður Sigurðardóttir, Ævar Þorbjörnsson,
Sigurður Úlfar Sigurðsson, Björk Magnúsdóttir,
Ólöf Sigurðardóttir, Douglas Simonds,
Ásta Rán Sigurðardóttir, Sigurður Þorbjörnsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
vottuðu okkur samúð og vináttu vegna andláts
og útfarar mannsins míns, föður okkar, tengda-
föður, afa, langafa og bróður,
GÍSLA GUNNARS BJÖRNSSONAR,
Efstasundi 74,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við öllu hjúkrunarfólki á
Landspítala Fossvogi og Landakotsspítala
deild K-2. Ég bið Guð að launa ykkur fyrir alla þá hjúkrun og þjónustu
sem þið veittuð honum í hans erfiðu veikindum.
Sigrún Einarsdóttir,
Jóhann G. Gíslason, Guðlaug Ingibergsdóttir,
Björn Hallgrímur Gíslason,
Sigurhanna Erna Gísladóttir,
Einar Jóhann Gíslason, Diljá Erna Eyjólfsdóttir,
Halldór Gíslason, Anne May Sæmundsdóttir,
Gísli Gunnar Sveinbjörnsson, Guðrún Bergmann,
Rósa B. Blöndals,
barnabörn og barnabarnabörn.