Tíminn - 06.11.1969, Qupperneq 9

FIMMTUDAGUR 6. nóvember 1969
TÍMINN
9
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Fram.fcvæmdastjóri: K.ristján Benediktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ristjórnar: Tómas Karlsson Auglýs.
ingastjóri: Steingrímucr Gíslason Ritstjórnarskrifstofur i Eddu
húsinu, símar 18300—18306. Skrifstofur Bankastræti 7 —
Afgreiðslusimi: 12323. Auglýsingasími: 19523 Aðrar skrifstofur
sími 18300. Áskriftargjald kr. 165.00 á mánuði, mnanlands —
í lausasölu kr. 10.00 eint. — Prentsmiðjan Edda h. f.
Hækkun skattanna
Það virðist hafa verið ákveðið af ríkistjórninni að
láta tekjuskatt og útsvar á einstaklingum stórhækka á
næsta ári til viðbótar þeirri hækkun, sem varð á þessu
ári. Þetta á að gerast með þeim nætti að láta skattvísi-
töluna haldast nær óbreytta, en það þýðir, að menn
verða að borga hærri skatta vegna þeirrar dýrtíðarupp-
bótar, sem hefur verið greidd á iaunin á þessu ári og
hvergi nærri vegur gegn þeim verðhækkunum, sem hafa
orðið á árinu. Við þetta munu launin hjá langflestum
lenda í hærri skattstiga en áður.
Árið 1953 var lögleidd svokölluð skattvísitala undir
forustu þáverandi fjármálaráðherra, Eysteins Jónssonar.
Öflugir liðsmenn hennar voru þá tveir núverandi ráð-
herrar, þeir Jóhann Hafstein og Magnús Jónsson. Til-
gangur skattvísitölunnar var að ouka frádrætti og færa
upp skattstiga í samræmi við þær breytingar, sem yrðu
á verðlaginu. Á þennan hátt átti að tryggja það, að menn
greiddu ekki ikatta af launahækkunum, sem færu ein-
göngu til að mæta aukinni dýrtíð. Skattar skyldu því
aðeins hækka, að rauntekjur eða kaupgetan ykist.
Þessi skattvísitala hélzt til ársins 1961, er viðreisnar-
stjórnin felldi hana úr gildi. Afnám hennár varð til þess,
að skattar og útsvör stórhækkuðu næstu árin vegna
verðbólgunnar, án þess að rauntekiur ykjust. Ríkisstjórn
in var því tilneydd á Alþingi 1965 að taka upp skatt-
vísitölu að nýju. Sá háttur var hins vegar hafður á að
þessu sinni, að það var látið í vald fjármálaráðherra að
ákveða skattvisitöluna, en hún ekki látin fylgja verð-
laginu eða framfærslukostnaðinum, eins og áður var-
Þetta vald hefur núverandi fjármálaráðherra notað sér
til að láta skattavísitöluna vera óbreytta á þessu ári,
þrátt fyrir mikla dýrtíðaraukningu á síðastl. ári, með
þeim afleiðingum, að raunverulega hefur orðið veruleg
skattahækkun. Ráðherrann hyggst svo enn nota þetta
vald á næsta ári til að hækka skatt.ana miklu meira með
því að halda skattvísitölunni næsium obreyttri.
Fjármálaráðherrann og Mbl. liafa nýlega gert þetta
mál að umtalsefni í tilefni af þvi frumvarpi Framsóknar-
manna, að skattvísitalan verði látin fylgja framfærslu-
vísitölunni. í þessum skrifum ráðherrans og Mbl. er nú
lítið minnst á ,,viðreisnarloforðið“ um að láta almennar
launatekjur vera skattfrjálsar. Nú er bví hampað í stað-
inn, að hátekjumenn myndu aðallega græða á réttri
skattvísitölu og að rí'kið yrði að fá aðrar álögur í staðinn,
ef tekjuskattar yrðu lægri en áætlað er í fjárlagafrv.
Það er mikill misskilningur hjá Magnúsi Jónssyni og
Mbl., að skattarnir séu aðallega greiddir af hátekju-
mönnum. Það er launafólk með lágar tekjur og miðlungs-
tekjur, sem greiðir mest af sköttunum. Það verður hlut-
fallslega miklu þungbærara fyrir þetta fól'k að taka á
sig skattahækkun til viðbótar lækkuðum rauntekjum en
það er fyrir hina svokölluðu hátekjumenn Skattskráin
ber þess líka glögg merki, að prátt fynr allt skattaeftirlit,
tekst mörgum hinna raunverulegu hátekjumanna, að
komast fram hjá skattlögunum að miklu leyti.
Það er líka misskilningur að iækkun tekiuskatts og
útsvars krefjist þess að leyfðar séu á tilsvarandi hátt
aðrar skattálögur í staðinn. Það er eðli tekiuskatts- og
útsvarslækkunar, að hún eykur kauogetu almennings,
örvar því viðskipti og framkvæmdalíf og evkur þannig
óbeint ýmsar tekjur ríkisins. t>ví er tækkun tekiuskatts
oft beitt, t.d- í Bandaríkjunum, til þess að draga úr
samdrætti í viðskiptum og framkvæmdum
Umrætt frumvarp Framsóknarflokksins er því ekki
aðeins til hags fyrir launafólk, heldur elnahagslífið í
heild. Þ.Þ.
I—■■■■*■ ■'
E. C. HODGKIN:
Hörmulegt ástand ríkir á hinum
herteknu svæðum israelsmanna
Ritstjóri „The Times" lýsir ástandinu, eftir heimsókn til
herteknu svæðanna.
Golda Meir greiðir atkvæði
þess að leiða þá fyrir rétt, hefj-
ÉG verð að játa, að þegar ég
v,ar á ferli á vesturbakka Jord
an veittist mér erfitt að verj-
ast þeirri ályktun, að þetta væri
í raun og veru tilgangur Isfá-
elsmanma. ísraelsmenn líta á
ána Jordan sem eðlileg landa-
mæri, bæði söguleg og her-naðar
lega. Af þessum sökum er nýtt
landnám hafið á vesturbakka
árinn-ar, nýj-ar byggingar þjóta
upp eins og gorkúlur í Jerúsal-
em og umhverfis hana, og nýir
vegir eru la-gðir, bæði ti-1 eðli-
legra samgangna og til afnota
fyrir herinn. Allt eru þetta
ver-k, sem bera þess vott, að
fólkið, sem þau fr-amkvæmir,
ætli sér að vera um kyrrt þar,
sem það er komið.
Hið eina, sem erfiðleikum
veldur, er nærvera nokkurs
fjölda Araba, —eða 650 þús-
unda á vesturba-kka Jórdan og
450 þús. á Gazasvæðinu. Þar
sem allt væri a-uðveldara við
fan-gs ef þeir væru þarna e-kki
er allt gert, sem u-nnt er, til
þess að fá þá til að fara á brott.
Mikilvægas-t er að losna við
þá, sem menntaðir eru og vald
og áhrif hafa. Þetta á við um
flesta þá, s-e-m fluttir eru burt
(en gera verður ráð fyrir, að
fjö-lskyldur þeirra fari á eftir
þ-eim), svo og aðra þá, sem
verður lífið óbærile-gt, hvort
heldur er vegna þess, að þeir
fá fátt að starfa og h-afa því
lítið fé handa milli, eða ein-
faldlega vegna þess, að það hef
ir sín ta-kmörk, hve len-gi þeir
m-egna að umbera þrúgun her-
n-ám-sins.
ALLIR íbúarnir, háir sem lág-
ir, hafa mestar áhy-ggjur af
íramtíð barna sinna. Hvað verð
ur um skóla Araba? Hótað hef
ir verið að loka ö-llum skólum,
ef nemendur þeirra aðhafast
■ eitth-vað eða ta-ka þátt í andrnæl
um gegn hernámsyfirvöldunum.
Tveimur skólum var lokað í
Nablus og einum í Jenin með
an ég var á ferð þarna eystra.
(Sameinuðu þjóðimar starf-
ræktu skólann í Jenin.)
Öllum ríkisskólum í þeim
hluta Jerúsal-em og umhverfi
hennar, sem Israelsmenn hafa
nú lagt undir sig, hefir enn-
fremur verið gert að skyldu að
hætta að nota kennslubækur
frá Jórd-aníu og hefja notkun
ísraelskra bóka og halda ísra-
elsk próf. Bömin verða því að
hefja lestrarnám sitt á s-etnin-g-
um eins og þessari: „Ég er
þegn lsraels“. Foreldrum, sem
sjá fram á, að börn þ-eirra verða
annað hvort að lúta framandi
kennslukerfi eða fara á mis við
allan íærdóm að öðrum kosti,
nlýtui að verða ærin freisting
að gefast upp o-g leggja land
undir fót. hversu rík, sem ætt
jarðarástin kann að vera í
brjóstum þeirra.
EINFALDARI ráða er leitað
þegar verið er að reyna að
hraða brottför þeirra, sem
minna mega sín. Meðan útgöngu
bannið í Beit Sahur var í gildi
L
var íbúunum til dæmis tilkynnt
hvað eftir annað, að ef þeir
vildu ganga á hönd Hu-sain kon
un-gi í Jórd-aníu yrðu til reiðu
flutningatæ-ki frá hernum til
þess að flytja þá til landamær '
anna. Fjölskyld-um hafa verið
boðin ýmis tælandi boð til þess
að fá þær til þess að flytjast
burtu. Þess gerist auðvitað ekki
þörf að flytja a-lla á b-urt. h-eila
milljón manna. Arabis-kir íbúar
1-andsi-ns yllu litlum erfíðleik-um
ef þ-eim fækkaði um helming,
sér í lagi þegar búið væri á
skynsamlegan hátt að kljúfa
byggðartögi-n með vegum, her-
SÍÐARI GREIN
búðum og landnámi annarra.
Slík þnig-unarsaga verður ó-
hjákvæmilega ákaf-lega dapur-
1-eg, ekki hvað sízt þegar í þlut
á rí-ki, sem nærist á jafn heit
um hugsjónaeldi og Israelsríki
— þegar þess eigin þ«*gnar eiga
í hlut —. Fjöldi fólks trúir ekki
með nokkru móti, að annað
eins og þetta „geti gerst þar.“
Þegar Arabar saka Vesturlanda
búa um hl-utdrægni o-g tvöfeldni
Kunna þeir að hafa þetta
huga meðal annars. Þegar farn
ar eru kröfugöng-ur í Frag til
að andmæla hernámi Rússa
fagnið þið, á-kaft, segja þeir.
Berist fregnir um pyntingar í
Grikklandi krefjist þið umsvifa
laust rannsóknar. Séu sprengj
ur sprengdar í Aþenu vaknið
þið og segið, að við öðru sé
ekki að búast. Þegar yfirvö-ldin
í Suð-ur-Afríku halda þeim, sero
„grunaðir eru um hryðjuverk"
í fangelsi mánuðum saman án
ið þið hávær motmæli. E-n allt
getur gerzt hvenær sem er á
hinum hernumdu svæðum í
P-alestínu án þes. að umheiimur
mn hreyfi hönd eða fó-t eða láti
sig það yfirleitt nokkru varða.
AF þessum sökum er það, að
fedayin heldur áfram baráttu
si-nni og eykst ásmegin. Arabar
í Pa-lestín-u álykta s-em svo —
o-g raunar flestir aðrir Arabar
einni-g —, að hvað svo sem aðr-
ar þjóðir — sérstaklega Bretar
og Bandaríkjamenn — kunna að
segja um þörfina á því, að
ísraelsm-enn hverfi aftur frá hi-n
um hernumdu svæðum, þá
muni þeir aldrei beita verulega
sterbum á-hrifum eða þrýs-tingi
til að koma því í kring. Arabarn
ir verði því sjálfir að leggja til
allan þrýstinginn einkum þó
þeir, sem er málið skyldast —
og hafa þó manna sízt verið
kvaddir til ráða — eða Palest-
ínu-Ai-abar.
Á hinum hernumdu svæðum
virðist öllum koma undantekn-
in-gala-ust saman um, að eina
hjálpin, sem hægt sé að vænta,
sé sj'álfshjálp - o-g hún t'elist
í birtingu afls. Um hitt eru
skiptar skoðanir, hvert stjórn
málamark-miðið eigi að vera,
— mjög mismunandi skoðanir
og hugmyndir. Sumum finnst
hernámið svo hra'ðilegt ok, að
nálega allt sé tii vin-na.ndi til
að losna við það. Aðrir halda
fram, að engin lausn fælist í
samningi, sem hefði i för með
sér afturhvarf ísraelsmanna til
þeirra landamæra, sem giltu
fram til 1967. Palestína yrði
jafn ber að baki eftir sem áður
og hverfa yrði frá öllum kröf-
um um önnur unnin svæði. Sú
augmynd á ei-gi að síður mjög
Framhaln s bls 15
J