Pressan - 09.12.1993, Blaðsíða 6

TEIKNING: INGÓLFUR MARGEIRSSON
M E N N
6 PRESSAN
Fimmtudagurínn 9. desember 1993
Kristján Ragnarsson, framkvæmdastjóri
Undir hattinum
Kristján Ragnarsson á
marga hatta og var farinn að
safna þeim Iöngu áður en þeir
komust í tísku hjá landsfeðr-
unum. Hann notar þá til að
ylja sér á kollinum, enda lítið
um annað skjól þar eins og
vitað er, en líka til að minna
sjálfan sig á í hvaða vinnu
hann er þá stundina.
Hann á nefnilega einn hatt
íyrir formennskuna í banka-
ráði Islandsbanka, fínan
svartan harðkúluhatt eins og
sæmir bankamógúl. Annan
geymir hann á skrifstofu
Landssambands íslenskra út-
vegsmanna, skærgulan sjó-
hatt frá Max. Enn annan
geymir hann heima, flókahatt
sem hann notar þegar hann
þarf að vera ábyrgur og lands-
föðurlegur.
En hann Kristján var sum-
sé í útvarpinu um daginn eins
og alþjóð veit og sagði eitt og
annað miður skemmtilegt
um Vinnslustöðina í Vest-
mannaeyjum. Efnislega í
stuttu máli að hún væri á
hausnum og tapaði svo miklu
á að vinna fisk að hún hefði
engin efni á að borga fyrir
leyfi til að veiða hann.
Það veit enginn betur en
Kristján Ragnarsson að öll út-
gerð í landinu er á hausnum.
Hún hefur verið það alveg ffá
þvi hann fór að vinna hjá LlÚ
(og væri reyndar fyllsta
ástæða til að kanna tengslin
þar á milli) og verður það á
meðan einhver leyfir honum
að tjá sig um málið. En það er
ekki nóg að vita; það verður
líka að kunna að halda kjafti
um það sem maður veit. Og
það kann Kristján.
Formaður bankaráðs ís-
landsbanka sagði ekki auka-
„Formaður
bankaráðs ís-
landsbanka sagði
ekki aukatekið
orð í útvarpinu
um fjárhagsstöðu
Vinnslustöðvar-
innar. Fram-
kvœmdastjóri
LÍÚ hefur heldur
ekki, aldrei slíku
vant, séð ástœðu
til að tala við
þjóðina um
Vinnslustöðina.
En það gilti öðru
máli um lands-
föðurinn Krist-
ján Ragnarsson. “
tekið orð í útvarpinu um fjár-
hagsstöðu Vinnslustöðvar-
innar. Hann veit sem er að
formaður bankaráðs á ekki að
vera að gaspra úti í bæ, hvað
þá yfir alþjóð, um fjárhag ein-
stakra viðskiptavina. Þess
vegna steinþagði hann um
málið.
Framkvæmdastjóri LÍÚ
hefur heldur ekki, aldrei slíku
vant, séð ástæðu til að tala við
þjóðina um Vinnslustöðina.
Það væri heldur ekki við hæfi
að deila með okkur trúnaðar-
upplýsingum sem hann
kemst að í starfi sínu. Auk
þess er hann búinn að segja
okkur svo oft að útgerðin öll
sé á hausnum að það væri
ekki beinlínis eins og hann
væri að segja okkur fréttir.
Þess vegna steinþagði hann
líka.
En það gilti öðru máli um
landsföðurinn Kristján Ragn-
arsson. Hann hefur ekki hug-
mynd um hvernig Vinnslu-
stöðin í Vestmannaeyjum er
stödd fjárhagslega. Hann er
hins vegar á móti veiðileyfa-
gjaldi og veit að forstjóri
Vinnslustöðvarinnar er ekki
alveg nógu mikið á móti
veiðileyfagjaldi. Kristján er
búinn að vera nógu lengi
landsfaðir til að vita að stund-
um verður maður að segja
meira en maður getur staðið
við, sérstaklega ef málstaður-
inn er góður. Kristjáni finnst
enginn málstaður betri en
sinn eigin. Þess vegna sagði
hann að Vinnslustöðin væri á
hausnum. Bara sisona. Án
þess að vita neitt um það.
Sem hefði verið allt í lagi ef
einhver hefði vitað hvaða hatt
Kristján var með þegar hann
sagði þetta. Forstjóri Vinnslu-
stöðvarinnar var viss um að
Kristján hefði verið með
harðkúluhattinn eða að
minnsta kosti sjóhattinn og
Kristján var skammaður í bak
og fyrir. Svo kom náttúrlega í
ljós að hann var með flóka-
hattinn margþvælda.
En hatturinn sást ekki í út-
varpinu og hinir seku eru
auðvitað útvarpsfólkið sem
hafði ekki fyrir því að upplýsa
okkur um þetta lykilatriði.
Það hefði átt að vita sem er að
það hefði aldrei hvarflað að
Kristjáni Ragnarssyni að segja
eitthvað nema vera með rétt-
an hatt á hausnum.
AS
UTFÖR í KYRRþEY
A HÓTEL SÖGII
Eigið fé Tímans minna en viðskiptavildin og vandséð að núverandi hluthafar
leggi meira fé í tapreksturinn.
Steingrímlr Hermannsson
Fulltrúi uppistandandi aðstandenda.
Útför málgagns félags-
hyggjufólks allra flokka,
Tímans, fór fram í kyrrþey á
Hótel Sögu mánudaginn
sjötta desember sl. Blóm og
kransar voru afþakkaðir en
þeim sem vildu minnast
hans var vísað á Framsókn-
arflokkinn. Bjarni Þór Ósk-
arsson, þáverandi formaður
stjórnar Mótvægis, jarðsöng
og drap á helstu einkenni
þess sjúkdóms — peninga-
leysisins — sem leiddi til
ótímabærs andláts þessa
blaðs, sem svo miklar vonir
voru bundnar við. Stjórn
Mótvægis gaf síðan upp
andann og Þór Jónsson
lagði ritstjóratitil sinn til
hinstu hvílu.
Steingrímur Hermanns-
son, fyrir hönd uppistand-
andi aðstandenda, bar upp
tillögu að eins konar endur-
holdgunarnefnd, skipaðri
m.a. nokkrum af æðstu
prestum Framsóknar á fjár-
málasviðinu. Skipan nefnd-
arinnar, sem er ætlað að
endurlífga Tímann, var
samþykkt með sömu grafar-
þögninni og ríkti á þessari
undarlegu samkomu. Þessi
þögn, sem var eins og und-
irstrikuð með válegum tíð-
indum og dánartilkynning-
um, var aðeins rofin þegar
Guðlaugur Tryggvi Karlsson
spratt upp í pontu og lagði
til, bjartur í sinni, að Tím-
inn yrði endurlífgaður með
því að pranga áskrift inn á
hestamenn innan lands og
utan. Það væri góður dálkur
um hesta í blaðinu. Að
ræðu hans lokinni lagðist
drunginn að nýju yfir jarð-
arfarargesti, sem tíndust
loks hver til síns heima, þar
sem enginn hafði neitt frek-
ar að segja undir fundar-
liðnum „önnur mál“.
Komið til mín...
Heyrst hefur að Tíma-
menn hafi staðið í viðræð-
um við DV um samstarf
varðandi dreifingu og
prentun. Hvort af verður er
hins vegar óljóst, enda ekki
víst að auðvelt verði að losa
sig af skuldaklafa prent-
smiðjunnar Odda, en þar
skuldar Tíminn tæpar tíu
milljónir. Mun ætlunin vera
að koma blaðinu út til ára-
móta og ná með því móti í
eitthvað af auglýsingahátíð
jólanna.
Samkvæmt orðum Stein-
gríms á Tíminn að vera
sama „framsóknarblaðið"
og það hefur alltaf verið, en
um leið óháð og opið öðr-
um félagshyggjuöflum, sem
vantar vettvang fyrir mál-
flutning sinn. Fjármála-
áhyggjur munu þó væntan-
lega fylgja Tímanum á nýju
skeiði eins og hingað til. Á
hluthafafundinum i vikunni
kom fram að auglýsingar og
blaðgjöld (þ.e. áskriftartekj-
ur) voru 93 m.kr. árið 1992,
en við árshlutauppgjör
fyrstu tíu mánaða þessa árs
var talan 70 milljónir. Ef
bætt er við áætluðum 14
milljónum fyrir síðustu tvo
mánuði ársins verða auglýs-
inga- og áskriftartekjur því
um 84 milljónir króna, sem
þýðir samdrátt milli ára um
9 milljónir eða tæplega
10%. Ef rekstrargjöld eru
hins vegar áætluð á sama
veg fram til áramóta kemur
í ljós að þau verða jafnhá og
í fyrra. Samkvæmt endur-
skoðuðum reikningum var
Tíminn rekinn með 1,4
m.kr. halla 1992 en fyrstu
tíu mánuði þessa árs var
hallinn kominn í 17,6 millj-
ónir. Sú tala kann síðan að
hækka eða lækka, eftir því
hvernig til tekst með auglýs-
ingatekjur á jólavertíðinni.
Eigið fé minna en
viðskiptavildin
í framlögðum árshluta-
reikningi endurskoðanda
Tímans, sem þó er ekki
undirritaður, kemur fram
að veltufjármunir félagsins
teljast samtals vera ríflega 27
m.kr. Þar af er handbært fé
aðeins 1,5 m.kr., víxileign
ein milljón, en viðskipta- og
skammtímakröfur 24,7
m.kr. Þá er ljósmynda- og
bókasafn metið sem veltu-
fjármunir upp á 1,8 m.kr.
Fastafjármunir losa 8 m.kr.,
en.þar af er viðskiptavild
metin 1,3 m.kr.
Samsetning skulda er
einnig óhagstæð þar sem
skammtímaskuldir eru 30,2
m.kr. en langtímaskuldir 5
m.kr., en það er skuldabréf
sem Mótvægi greiddi fyrir
hlut Húsbyggingarsjóðs
Framsóknarfélaganna í
Reykjavík í innbúi Títnans.
Eigið fé er samkvæmt
þessu talið jákvætt upp á 1,2
m.kr. eða hundrað þúsund
krónum minna en við-
skiptavildin.
Líf, dauði eða Al-
þýðublaðið
Að mati Geirs Magnús-
sonar hjá Olíufélaginu eru
þrír kostir í stöðunni; að
hætta rekstri, gefa út fjór-
blöðung á borð við Alþýðu-
blaðið eða safna liði á nýjan
leik og endurlífga þar með
upphaflegu hugmyndina
um sameiginlegan vettvang
vinstrimanna og mótvægi
við hægripressuna. Ef
rekstri verður hætt glatast
endanlega allt hlutafé sem í
hann hefur verið lagt, því
fyrir utan útistandandi
skuldir Tímans í dag bætast
þá við launa- og lífeyris-
sjóðsskuldbindingar starfs-
fólks.
Steingrímur Hermanns-
son hefur sagt að Fram-
sóknarflokkurinn leggi ekki
meira hlutafé í Tímann og
Geir Magnússon sagði í
samtali við PRESSUNA að
afar ólíklegt væri að Olíufé-
lagið legði meira til af fjár-
munum. Ekki verður séð að
aðrir núverandi hluthafar í
Mótvægi hafi bolmagn til að
auka hlutafé sitt. Spurning-
in er því hverjir aðrir vilja
koma inn í dæmið í dag.
Hugsanlega verður niður-
staðan því sú að Tíminn
komi út í fjórblöðungsformi
í næstu framtíð, en sam-
kvæmt reynslu Alþýðublaðs-
ins virðist það arðvænlegri
útgerð en sú sem hefur ver-
ið á Tímanum sl. ár.
Páll H. Hannesson