Vísir Sunnudagsblað - 16.06.1940, Blaðsíða 5

VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
8r/q.i*r
f\>r7uy/i ,/tr Jta Af/>si r
I ~ 1 Hi llt 1
i i ni iiiiti
SfiOnlÁr itfyo' l/txr/
7/0iibtee Tvs*£
UÍE i
£t^(e„a
mi
5&Z *"<>■
Uppdráttur aí
Afríku, eins og
nýlenduskift-
ingin var þar
fyrir heims-
styr j öldina
1914—18.
anna. Þær voru allar teiknaðar
og höggnar af undirforingja
einum í liernum. Þessi her-
mannasalur er hvorttveggja í
senn skemtisalur og drykkju-
stofa, lessalur og spilastofa. Þar
getur hermaðurinn fengið alt
það sem hann girnist af mat og
drykk, og pyngjan leyfir lion-
um að kaupa. Þar eru liljóð-
færi og nótur, þar eru bækur á
franskri, enskri, þýskri og ít-
alskri tungu. Hinar snjáðu og
auðsjáanlega mikið lesnu þýsku
bækur, benda m. a. á, að eklci
séu allir af frönskum uppruna
sem gengið hafa í útlendinga-
hersveitirnar.
Dagstofa undirforingjanna
gengur næst samkomusalnum
að stærð. Þegar við komum þar
inn, voru menn að spila billi-
ard, en aðrir sátu við upphit-
aða kolaofna og yljuðu sér á
höndum. Borðsalurinn liggur
samhliða dagstofu undirfor-
ingjanna, og þar var verið að
bera matinn á lítil en þokkaleg
horð. Salurinn er hreinn og
fágaður, rétt eins og horðsalur
í kvennaskóla, diskarnir og
hollarnir hvítir, pentudúkar og
borðdúkar tandurhreinir, og
borðin voru máluð með fána-
litunum frönsku. En liðsfor-
inginn sagði mér, að orðhragð-
ið þarna í salnum myndi ekki
vera talið ákjósanlegt í kvenna-
skóla.
Svefnherhergi hermanna-
skálanna eru einföld og látlaus.
í liverju herbergi er slegið upp
tólf til fimtán rúmstæðum, en
hermannatöskurnar liggja í
röðum á trébekkjum meðfram
veggjunum. Einu þægindin auk
rúmanna, er kolaofninn í einu
liorninu. Aftur á móti eru eld-
húsin með öllum nýtísku þæg-
indum, sem hugsast geta. Einn
liermannanna sýndi mér mat-
seðil dagsins, sem gaf til kynna
hvað hermennirnir fengju að
borða. Það var súpa, nautakjöt,
kál, býtingur og ávextir. Mér
var gefin súpa að horða úr helj-
arstórum súpupotti, og mér
bragðaðist hún hetur en súpur
á mörgum gistihöllunum. Hver
einstök herdeild liefir sinn eigin
aðbúnað, en hann er áþekkur í
þeim öllum og eg komst að
raun um það, að auk hins ágæta
matar, skortir þar hvorki rauð-
vin né kaffi.
Að afloknum eldhúsheim-
sóknum mínum, mætti eg lier-
mannaflokki í dyrunum, sem
kallaðir höfðu verið til að
skræla kartöflur. Sumir þeirra
höfðu svo milda leikni í þessari
list, að í þremur, fjórum hand-
tökum var kartaflan skræld, og
þó litu þeir ekki nema endrum
og eins á það, sem þeir voru að
gera.
Roskinn liðsforingi, sem var
búinn að vera fjölda mörg ár
í þjónustu útlendingahersins og
hafði „unnið sig upp“ með at-
o'rku og dugnaði, sýndi mér
foringjabústaðina í liinum hluta
bæjarins. Það var fremur lílil
hygging, einlyft með marmara-
gólfi og veggmyndum og hús-
gögnum, sem hermennirnir
höfðu sjálfir gert. Fjöldi tíma-
rita og hóka láu frammi í les-
stofunni, en i borðstofunni var
horið á langborð, auk litlu
borðanna er foringjarnir möt-
uðust við. Yar von á herdeild-
arráði, sem nýkomið var til
Baalbeck, til miðdegisverðar.
Seinna um daginn, er við sát-
um yfir glösum í samkomu-
salnum, ræddum við um lífið,
í útlendingahersveitunum. Lílc-
amleg vinna undir berum himni
stælir hermennina og heldur
við heilsu þeirra. í hinum raun-
verulegu æfingatímum er milc-
ils krafist af hverjum einstök-
um hermanni. Frá kl. 6—10 ár-
degis og tvær klukkustundir eft-
ir liádegi fara æfingarnar sjálf-
ar fram. Allur annar tími dags-
ins fer i innistörf í hermanna-
skálunum. Eftir kl. 5 e. h. liafa
hermennirnir úlgönguleyfi. En
það er erfitt að skemta sér á
þessum stöðum og manni er
næst að halda, að það þurfi al-
veg sérstaka hæfileika til þess.
Margir hafa gengið í útlend-
ingahersveitirnar frönslcu í von
um æfintýraríkt líf og eilífa til-
hreytingu. En sannleikurinn er
sá, að það lif, sem þeir eiga við
að búa, er fábreytt og einhliða
—- leiðinlega einhliða. Það er
ekki nema þegar hersveitafluln-
ingar fara fram, eða helst ekki
nema í styrjöld, að einhver til-
hreyting á sér stað í lífi her-
mannánna. Það er einna lielsl
úrvalalið þessara útlendinga-
hersveita, sem nýtur nokkurr-
ar fjölþættni, lið sem húið er
að æfa og samæfa svo árum
skiftir, lið sem tckið hefir þátt
í skærum og hernaði og stend-
ur enn ósigrað. Flestir þessara
liðsmanna eru fífldjarfir ofur-
hugar, sem hvergi kunna að
hræðast og ekki taka tillit til
neins. Meginþorri þeirra hafa
slitið öll tengsl við fortíðina,
við vini og frændur, og eru þar
af leiðandi kærulausari en ella.
Líf þeirra er helgað liernaði og
engu öðru, enda eru hetjudáðir
margra þeirra skráðar og að ei-
lifu geymdar í liinni p,gullnu
bók“ útlendingahersveitanna.
Hernaðarlöngunin er sú sama
nú og hún var til forna. „Hvár
viljið þér helst berjast?“ spurði
eg einn hermannanna. „Þar sem
mín þarf við“, svaraði hann.
„Og hvar húist þér við, að yðar
þurfi helst m,eð?“ reyndi eg að
veiða upp úr lionum. „Um það
slculuð þér spyrja Weygand
hersliöfðingja“, svaraði hann
hlæjandi. En sennilega veit
hann einu sinni elcki sjálfur
hvert útlendingasveitirnár
verða sendar. Þær standa á
verði, reiðubúnar til að skerast
i leikinn hvenær sem þörf kref-
ur, og þörfin krefst íhlutunar
þeirra undir eins og Ítalía, Bal-
kanríkin eða Rússland taka að
hreyfa sig.
Slílct er hlutverk útlendinga-
hersveitanna frönsku nú sem
stendur.
Nkák
Hvítt: "A. Aljechine.
Svart: E. D. Bogoljuboff.
1. d4, Rf6; 2. Rf3, e6; 3. c4, h6;
4. g3, Bh7; 5. Bg2, c5 (Betra er
5...., Be7; 6. 0-0, 0-0; 7. Rc3,
d5; 8. Re5!, Dc8! með góðri
stöðu); 6. dxc, Bxc5 (Biskupar
svarts sýnást sterkari en þeir
eru í raun og' veru; eftir 0-0 er
hvítt með örugga stöðu); 7. 0-0,
0-0; 8. Rc3, d5; 9. Rd4! (Ekki
Re5 vegna 9...... Dc7; 10.
Bf4, Rli5 o. s. frv.), BxR; 10.
DxB, Rc6; 11. Dli4, dxc4 (í von
um að jafna taflið með Re5 eða
Ra5, ef hvítt tekur peðið aftur
með Droltningunni. En hvítt
hefir þegar séð veilu i kóngs-
stöðu svarts og undirbýr þvi
sókn þangað); 12. Iidl, Dc8
(Þvingað. Ef 12.. De7; 13.
Bg5, I16; 14. BxR, DxB; 15.
DxD, pxD; 16. IId7 og vinnur
Riddara og Biskup fyrir Hrók);
13. Bg5!, Rd5; 14. RxR, e6xR;
15. Hxd5!, Rh4 (Það er aug-
ljóst, að aðrir leikir eru elcki
hetri);
16. Be4!!, f5 (Ef 16. ...., I16
þá 17. Bxh6, f5; 18. Dg5, Dc7;
19. Bxg7, DxB; 20. DxD-f, IvxD,
21. IId7+ og síðan BxB og
vinnur); 17. Bxf5!, HxB; 18.
Iid8-b Dxli; 19. BxD, Hc8; 20.
Hdl, Hf7; 21. Dg4, Rd3; 22.
e2xR, HxB; 23. dxc, Hdf8; 24.
f4, Ife7; 25. Kf2, I16; 26. Hel,
Bc8; 27. Df3,14ef7; 28. Dd5, g5;
29. He7, gxf4; 30. gxf4, gefið.
Skák þessi var tefld á alþjóða-
skákmótinu i Triberg 1921 og
hlaut fegurðarverðlaun. Hún er
í hók Dr. Aljechine, „My Best
Games of Chess 1908—1923.“
Þau eru aö skoöa höggmynda-
safniS, blessuS hjónin. BæSi eru
þau viS aldur og frúin í holdugasta
lagi.
Hann: Nú veit eg hvaS eg á aS
gefa þér á afmælinu þínu, kæra
Alvilda, — fagran kvenlíkama!
ÞaS er einmitt þaS, sem þig vant-
ar!