Vísir Sunnudagsblað - 26.01.1941, Blaðsíða 4

4
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
þar sem allskonar listvaniingur
er búinn til og seldur. Þar eru
vseldar hverskonar vörur, Jþar á
meðal krydd, gimsteinar og
perlur. í sumuin búðunum er
að eins selt hrísgrjónavín, sem
stöðugt er nýbruggað og mjög
ódýrt.
Götur þær sem liggja að torg-
unum, eru mjög margar. í sum-
um götunum eru baðstaðir með
köldum Iiöðum, þar sein þjónar
af báðum kynjum eru reiðu-
búnir að baða menn og konur,
sem þangað koma. Fólkið er
vant köldum böðuin frá barn-
æsku og telur þau heilsusamleg.
Þá eru hér einnig heit böð handa
útlendingum og öðru aðkomu-
fólki, sem er óvant hrolli af
köldu vatni. Hver einasti mað-
ur baðar sig einu sinni á dag,
einkum á undan máltíðum. Til
þess að fullnægja baðþörf borg-
arinnar eru yfir 3000 baðstöðv-
ar með lindarvatni.
Borgarbúar Iiafa mikið dá-
læti á böðunum, því að }>eir eru
menn hreinlátir, og í Kinsay eru
beztar baðstofur í heimi, þar'
sem hundruð manna geta baðað
sig i einu.
Marco Polo dregur jafnvel
enga dul á hrifningu sína af
vændiskonunum i Kingsay.
Þeim lýsir Iiann svo:
Vændiskonur borgarinnar
búa í sérstökum götum, og þær
eru svo margar, að eg voga ekki
að nefna neinar tölur. Þær búa
ekki að eins i nágrenni sölu-
torganna, þar sem þær hafa þó
venjulega sérstök hverfi, held-
ur einnig um alla borgina.
Gleðikonurnar eru skrautlega
búnar og sætlega ilmandi af
smyrslum. Þær búa í fagur-
búnum húsum og liafa fjölda
þjónustumeyja. Konur þessar
eru svo reyndar og þrautvanar
i þeirri list að véla og tæla og
eru svo glöggar að haga fram-
komu sinni og orðum eftir þvi.
sem við á í hvert skipti, að ó-
kunnugur maður, er einu sinni
hefir reynt tálbrögð þeirra,
verður svo töfraður og hrifinn
af yndi þeirra og blíðubrögðum,
að hann gleymir ]ieim aldrei.
Ölvaðir af holdlegum munaði
snúa þeir aftur heim til lands
sins og hafa frá mörgu að segja
um dvölina í Kinsay eða borg-
inni himnesku, og einasta ósk
]>eirra er að komast þangað
sem fyrst aftur.
Ung kínversk þokkagySja,
I öðrum götum borgarinnar
búa læknar og stjörnumeistar-
ar, sem einnig veita fræðslu í
lestri, skrift og mörgum öðrum
íþróttum. Auk þeirra Iiafa
menn, sem reka margvíslegan
annan atvinnurekstur, aðsetur
sitt og verkstæði í hverfunum
umhverfis markaðstorgin. Við
Iivert torg standa tvær stórar
liallir, andspænis livor annari.
Þar eru skrifstofur embættis-
manna þeirra, sem keisarinn
hefir falið að jafna misklíð, er
rísa kann á milli kaupmanns og
annarra ibúa hverfisins. Þá
skulu embættismenn þessir
gæta þess, að brúarverðirnir
séu hver á sínum stað, og liegna
ef út af því ber eða einhver ó-
Iilýðni á sér stað.
Marco Polo lýsir því næst
af mikilli aðdáun og hrifn-
ingu manngrúa þeim, sem er á
ferli eftir hinni breiðu aðalgötu
borgarinnar. Meðfram götunni
endilangri er krökkt af skraut-
legum höllum með fögi-um ald-
ingörðum og hvers konar verzl-
unar- og handiðnaðarbúðum.
Önnum kafinn mannfjöldinn er
svo mikill, að manni mætti virð-
ast, að engin leið væri til þess
að afla lionum lífsnauðsynja, ef
sá hinn sami hefði ekki áður
séð, livernig torgin eru þétt-
skipuð kaupendum og seljend-
um hvern markaðsdag. Þángað
koma seljendurnir með vörur
sínaiv afurðir lands og sjávar,
og allt selzt á augabragði.
Sem dæmi þess, live afar mik-
ið allur manngrúi borgarinnar
þarf daglega til matar, segir
Marco Polo, að einn af embætt-
ismönnunum í tollþjónustu
stórkliansins hafi sagt honuni,
að að eins piparinn, sem daglega
er fluttur til borgarinnar, nemi
43 böggum, sem hver er 225
pund.
Hús borgarauna eru traust
og ágætlega byggð, og ánægja
sú, er þeir liafa af fögr-
um skreytingum, í málaralist
og byggingarstíl, er svo mikil,
að fyrir liana fórna þeir stórum
fjárhæðum, sem allir mundu
undrazt, fullyrðir Marco Polo.
Lýsing hans á framkomu og
skapgerð þjóðarinnar er hnit-
miðuð, en ber glögg merki sam-
búðar og ríkra áhrifa, er Iiann
hefir orðið fyrir af Kinverjum.
„íbúar borgarinnar eru frið-
samir menn, að lyndiseinkun og
skapgerð. Stafar það bæði af
uppeldinu og fyrirmynd kon-
ungsins, sem var maður þeiin
skaplikur. Þeir 'kunna ekkert til
vopnaburðar og eiga engin vopn
á heimilum sínum. Til þeirra
hevrist aldrei rifrildi né annar
ófriður af neinu tagi. I öllu
háttalagi og franiferði eru þeir
réttsýnir og lieiðarlegir, og svo
mikil vinátta og samhugur rikir
meðal nágranna, jafnt lcarla
sem kvenna, að menn gætu
freistazt til þess að lialda, að all-
ir, sem eiga lieima við sömu
götu, væru í einu og sama heim-
ili. Kunningsskapur þessi er
laus við alla afbrýðisemi og
grunsemdir í kvennamálum,
enda bera borgarbúar djúpa
lotningu fyrir konum sínum.
Hver sá maður, sem ætlar sér
að nálgazt gifta konu með létt-
úð, er álitinn vargur í véum og
ótíndur þorpari. Borgarbúar
eru frábærlega alúðlegir við að-
komumenn, sem að gerði ber í
verzlunarerindum. Er þeim telc.
ið með ástúðlegri viðhöfn og’
látin i té sérhver aðstoð, er þeir
óska eftir við verzlunina. En
þeir hafa hermenn og engu
ineira en setulið stórkhansins,
sem þeir líta á sem orsök þeirrar
ógæfu, að }>eir misstu sinn eigin
konung og drottnara.
Á vatni því, er fyrr getur, er
fjöldi báta af öllum stærðum. á
skemmtiferðum. Bátar þessir
rúma tíu, tuttugu eða jafnvel