Vísir Sunnudagsblað - 01.06.1941, Blaðsíða 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
*»•

>*$r i
Árnaðaróskir lil allra. — Börn sendisveitastarfsmanna flytja kveðjur í útvarp i Washington. Fná
vinstri: E. L., yngri sonur seiftdiherra Haiti; P. F., 10 ára, dóttir sendiherra Jngoslaviu; L de B, 7
ára, dóttir sendiherra Nicaragua; M. E., 11 ára, dóttir kínverska hermálafulllrúans og tk M. B. S. P.,
soiLiir seLidiherra ThailaLids.
horfði beint í ljósið, og bak við
liana var rökkur sumarnæt-
urinnar. Þelta var falleg slúlka,
andlitið var ávalt og ferskt, enn.
ið liátt yfir dökkum augnabrún-
um, Liefið i styttra lagi, ofurlitið
hafið að framan, djúpur spé-
koppur i annari kinninni, og
lireinn, festulegur munnur.
Augun voru það fegursta, stór,
dökk, skær og glettin. En undir
gleðinni, sem lék og leiftraði í
þeim, var djúp, ströng alvara.
Honum virtist hann sjá sál
hennar í þessum töfrandi aug-
um, og það greip hann svo und-
arlega; hann fann að stundin,
sem var að líða, myndi breyta
öllu lífi hans. Og hann starði enn
LLieð barnslegri undrnn á andlit
bennar, fegnrð þess varð svo
dreymin og óhlutkennd í dauf-
roða lampaskininu.
Hún liorfði nú einnig á hann
og svipur hennar lýsti spurn og
eftirvæntingu. Svo lii'isli hún
alll í einu höfuðið og blóðið
hljóp fram í andlit hennar um
leið. — „Þú ert skelfilega hátið-
lcgur!“ sagði liún.
Það vakli liann af leiðslunni.
Hann fór að blæja, þvi bún
liallaði höfðinu svo skringilega,
og þá hló hún líka.
Þau röbbuðu nú saman góða
stund. Hann varð þess vísari, að
hún l)jó í bryggjuhúsinu og var
ráðskona bjá pabl)a sínum, sem
var formaður á árabát. Þau áttu
hvergi fast heimili, því gamli
maðurinn réri á Austfjöi'ðum
um sumartímann, en í Vest-
Liiannaeyjum á vetrum. —
„Það er nokkuð niikið að gera,
en klukkan átta er eg nú oftast
nær búin að verkunum,“ sagði
liún, og lagði einkennilega á-
Iierzlu á orðin. „Og þá er eg vön
að ganga dálítið út mér til
skemmtunar.“
Hún var vist ekkert feimin við
liann lengur, þv,i nú færði liún
sig nær honum, lagði hönd sína
ofan á hans hendi, og fór að tala
um sjálfa sig. Líf hennar hafði
verið talsvert viðburðaríkt, og
margt skeniLiitilegt hafði koniið
fyL-ir hana. — Einu sinni þegar
hún var telpa, hafði rík kaup-
mannsfrú tekið hana að sér og
ætlað að ala hana upp sem sína
eigin dóttir, en rekið hana svo
fi'á sér eftir eitt ár. Þessi stutta
kynning hennar af auði og alls-
nægtum l)afði niótað óskir
hennar og drauma: „Ríka fólk-
inu líður Lniklu betur eii okkur,
sem erum fátæk,“ sagði hún og
tók þétt nm hönd hans.„Heyrðu,
ællar þú ekki að reyna að kom-
ast áfram og verða efnaður?
Það væri svo gaman.“ — Hún
blóðroðnaði, og þagði nokkur
augnablik; svo fór hún út í
aði’a sálma: „Hugsaðu þér, það
l)afa tveir memj beðið mín!“
— Það var svo sem auðvitað,
bugsaði hann; það hljóta allir,
sem sjá hana, að verða bál-
skotnir í henni! Og hann fann
til afbrýðisemi, i fyrsta sinn á
æfinni. — Það voru fullorðnir
menn,“ bætti hún við, sigri
hrósandi. „Og þetta var í fyrra,
þegar eg var ekki nema sextán
ára.“
Það var komið fram yfir mið.
nælti þegar þau gengu niður
brekkuna frá Iiól. Gatan lá
njeðfram litlum læk, er seillaði
nieð daufum niði í rökkurkyrð-
inni. Nú var svefnfró vfir bæn-
um. Það var bætt að rigna, en
þokan kom sigandi niður fjalls-
hliðarnar, og hiddi að síðustu
fjörðinn allaLi.
Þau skildu fyrir ntan Bryggju-
húsið. Hún hélt lengi í hendina
á honuLn og starði hugsandi nið-
ui’ í vota mölina fvrir utan dyrn-
ar. Svo sagði hún glettnislega:
„Mér likar ekki nafnið _ þitt.
Uss, Arni! það heita ekki aðrir
en hreppsstjórar, eg vil kalla
þig eitthvað annað! Við skulum
nú sjá, — Hvernig finnst þér
Addi? Jú, Addi skaltu heita!“
- Hún varð allt i einu fehnnis-
leg og laut höfði. — „Eg liugsa
að við verðum vinii',“ sagði Ilúli
lágt, en með sannfæringu.
Einmitt þessi orð sagði hún:
Eg hugsa að við verðum vinir.
Þau hljómuðu í eyrum hans eins
og helgiklukkur, á heimleiðinni
og eftir að hann var kominn
upp í herbergið sitt. — Snjólf-
ur kaupmaður var báttaður,
aldrei þessir vant, og í fúlu
skapi. Hann spurði piltinn
spjörunum úi', livar hann hefði
verið að flækjast svona lengi;
en Árni heyrði það naumast.
Hann sofnaði með orð hennar á
vörunum eis og fallega bæn.
skák
Tefld í Vín 1933.
KaroKan vörn.
Hvítt: Spielmann.
Svart: Hönlinger.
1. el, c6; 2. d t, d5; 3. exd,
cxd; 4. c4, Rf6; 5. Rc3, eö; 6.
Rf3, dxc; 7. Bxcl, Be7; 8. 0-0,
0-0; 9. Rf l, a6 (Betra var Rbd7)
10. d5, exd; 11. Rxd5, RxR; 12.
BxR, Rd7; 13. Dc2, Da5; (13. . .
Rfö og síðan Bg4 var beti'a) 14.
Bb3, Rc5; 15. Hael (Ef nú 15. . .
RxB þá 16. HxB) Dd8 (Re6 var
betra) 16. Hdl, Db6; 17. Bg5!
RxB (Ef: 17.Bd6 þá Be3
eða 17.. RxB; 18. BxB,
He8; 19. DxR o. s. frv.) 18. RxB,
g6;
8
7
6
5
4
3
2
1
ABCDEFGH
.19. Bxf7+! HxB; 20. Rxll,
IíxR; 21. Hd5 (Nú verður ridd-
arinn að fara til c6 eða d7, en á
báðum stöðunum lokar bann
leið biskupsins og hindrar að
hrókurinn komist á framfæri)
Re6; 22. Hfdl, Dc6; 23. Db3,
b5; 24. Hd6, De4; 25. Dc3, Ke7;
26. Db8, g5; 27. f3, Dg6; 28.
Hd8! Dc2; 29. He8+, Kf7; 30.
Dg8+, Kf6; 31. Hel, Dc6; 32.
h4, h6; 33. h5, gefið. —
Lion Feuchtwanger, landflótta rit-
höfundurinn þýzki, sem reitti Naz-
ista til reiði með skrifum sinum.
Hann fíúði í kvenbúninsi úr fanga- ’
búðum í Frakklandi til Spánar, með
þýzku leynilögregluna á hælunum.