Vísir Sunnudagsblað - 22.03.1942, Blaðsíða 5

VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
Stcfán ^ikwlássoii:
Einn dagur við Narakollen.
Þessi mynd er frá Narakollen, þar sem þeir íslendingarnir Stefán
Nikulásson (höfundar þessarar greinar) og Hannes Jónsspn horfÖu
á ýmsa þekktustu skíÖagarpa Noregs þreyta listir sínar á skíðunum.
Norðmenn eru ein fræknasta skíðaþjóð heimsins og hafa þeir hvar-
vetna ýmist staðið í röð fremstu afreksmanna skíðaíþróttarinnar eða
verið fremstir allra. Þeir lcggja lika ofurkapp á skíðaíþróttina og
halda fjölda skiðamóta víðsvegar um Noreg á vetri hverjum.
Við vorum tveir íslendingarn-
ir í Porsgrunn þennan vetur,
undirritaður og Hannes Jóns-
son, sem stundaði nám við Ski-
ensfjordens Mekaniske Fag-
skole. Eg var að kynna mér
smiði raflækja við Behaverk-
smiðjurnar. Bærinn er aðallega
þekktur hérlendis vegiia skóla
þessa, sem margir íslendingar
hafa stundað nám við, en Beha-
verksmiðjurnar framleiða sams-
konar rafmagnstæki og Rafha i
Hafnarfirði.
Það var veturinn 1936—1937,
sem eg var í Porsgrunn. Frá jól-
um og til vors var alltaf snjór
þar; fyrirtaks skíðasnjór, og
vorum við að gizka á, að þykktin
væri 1—2 metrar á jafnsléttu..
Ungir og garnlir eiga sldði og
nota þau óspart, og var gaman
að sjá hve margir voru leiknir í
svigi og stökkum. Sex til átta
ára strákhnokkar voru upp um
nllar brekkur og stukku fram af
stöllum, sem okkur Hannesi
leizt ekki sérlega vel á. Umhverfi
bæjarins er fyrirtaks sldðaland,
hrattar brekkur og afliðandi;
skíðaland við hvers hæfi. Þar
eru og skiðastökkbrautir af ýms-
um stærðum.
Yið Hannes fengum okkur
skíði strax þegar snjórinn kom
og notuðum þau eftir beztu getu.
Hér heima getur maður venju-
. lega rennt sér beint af augum,
ef snjórinn er nægur, en þarna
er öðru rnáli að gegna. Skógur-
inn er allsstaðar fyrir, og þarf
talsverða æfingu til þess að
þræða örmjóar skógargötur í
bratta. Eg fyrir mitt leyti var
afar ragur fyrstu vikurnar og
lenti oft í ómjúkum faðmlögum
við trén i skóginum, en von
bráðar fannst manni trén ómiss-
andi og gat þrætt á milli þeirra
á talsverðri ferð. Aldrei sást
harðfenni og aldrei fauk snjór-
inn í skafla.
Trollliaugen er tæpan stund-
ax-gang frá bænnm; þar er aðal-
skiðaland Porsgrunnshúa. Tvær
stökkbrautír eru þar nálægt, og
ágætar skíðabrekkur. Skólinn,
sem Hannes var í, átti þar hús,
kallað Teknikkerhytta. Neðan-
við húsið eru sléttur, en norðan-
við og austan skógurinn. Fyrir
íslendinga, sem eru óvanir
skógi, getur hann reynst nokkuð
vandrataður, og fékk eg einu
sinni að kenna á því. Um haust-
ið höfðum við landarnir farið í
gönguferð inní skóginn, að smá-
vötnum, klukkutimagang aus(-
uraf Trollhaugen. Hannes liafði
áður farið þarna um og vísaði
leiðina. Það voru blá merki á
trjánum sem leiðarvísir. Vötn
þessi eru á milli skógivaxinna
ása, og er heldur fallegt þarna.
Úr einu þeirra er neyzluvatn
bæjarbúa tekið. Það var einn
sunnudag síðast í september, að
eg fór einsamall þessa leið. Eng-
inn snjór var kominn og ekkert
frost. Veðrið var ágætt, sólskin
og blíða. Lauftrén í skóginum
höfðu blæ haustsins yfir sér, en
barrskógurinn tekur engum
breytingum, alltaf jafn dökk-
grænn og þunglamalégur. Mér
gekk vel til vatnanna og dvaldi
þar um hríð. Úr bænum liafði
eg ekki farið fyiT en eftir há-
degi, og var þvi orðið áliðið dags
er eg sneri heim á leið. Skógar-
botninn var víða blautui’, og
ekkert til leiðbeiningar nema
bláu merldn; nú var um að
gera að missa ekkl af þeim, Mér.
geklv vel að finna þau til að
byrja með, en .... „Hvar eru
merkin?“ Eg var búinn að týna
þeim. Allt í kringum mig var
skógurinn hár og dimmur. Eg
leitaði lengi að merkjunum, en
árangurslaust. Ekki var laust
við að eg yrði hálfvíðinn, því
tæki eg skakka stefnu, hvar
myndi eg þá lenda? Þessar og
aðrar liugsanir flugu mér i hug,
en áfram hélt eg, i þá átt sem
mér fannst líldegust. Á kafla
liækkaði skógarbotnin.n og sá
eg þaðan til sólar. Nú var mér
borgið, þvi eftir tímanum vissi
eg nokkurn veginn í hvaða átt
sólin átti að vera. Stuttu seinna
komst eg lit úr skóginum, ekki
ýkjalangt frá Trollhaugen, og
var sólin þá að hverfa bak við
fjöllin í vestrinu. Eftir þella hét
eg því, að vera elckert að flækj-
ast einn í skóginum.
Sunnudaginn 14. marz átti Að
að fara fram skíðastökk í Nara-
kollenstökkbrautinni, 40-50 km.
fyrir norðan Porsgrunn. Við Is-
lendingarnir og nokkrir kunn-
ingjar okkar úr hænum ætluð-
um saman á mótið. Lestin kom í
býtið á sunnudeginum; margir
voru með henni úr bæjunum
fyrir sunnan Porsgrunn, Brevik,
Larvik o. fl. Fargjöldin voru
helmingur ,af þvi venjulega,
vegna skíðamótsins. Skiðunum '
var komið fyrir i sérstökum
vagni, og urðu að vera vel
merkt. Veðrið var sæmilega gott
um morguninn, kyrrt að vanda,
en lítið frost. Lestin seig hægt
af stað, með skrölti og skellum;
þetla var kolalcnúin eimreið, en
þær eru mikið lengur að komast
á fulla ferð en þær rafknúðu.
Eftir stulta stund komum við
til Slden, sem er bær með um 20
þúsund íbúum, 8 km. norðan við
Porsgrunn. Landið tók nú að
hækka, og sóttist ferðin fremur
seint, en á liverri stöð slógust
nýir hópar skiðamanna i förina.
Nú var komið sólskin og fallegt
að lita út á snæviþakinn barr-
skóginn. Útsýni er hvergi eins
vítt og við íslendingar eigum að
venjast hér heima, og var það
eitt af þvi fáa, sem eg aldrei gat
fellt mig við í Noregi.
Ótrúlega margir voru drukkn-
ir með lestinni, og fengu skíðin
min að kenna á því áður en dag-
ur var að kvöldi kominn. Við
íslendingar drekkum okkur
fulla þegar við förum í útreið-
artúr, en Norðmennirnir þegar
þeir fara ú skíði, i það minnsta
Porsgrunnsbúar; sinn er siður í
landi liverju.
Skíðabrautin er við endann á
vatni nokkru, spölkorn frá járn-
brautarstöðinni i Noragutu, há
og snarbrött. Þetta er ein af
stærstn skíðabrautum í Noregi,
og er hægt að stökkva þar allt að
90 metrum i góðu færi. Margir
voru á leiðinni að skíðabrautinni
og slóumst við i förina; brautin
var og vörðuð pappaumbúðum
utan af brennivínsflöskum. —
Porsgrunnsbúar verða að fá á-
fengi sitt frá Larvik. Þar er
næsta áfengisútsala. - Allmarg-
ir voru komnir að skiðabraut-
inni, en óslitin röð yfir vatnið.
Á vatninu, neðan undir stökk-
brautinni, var búið að slá upp
borðuin, og voru þar ýmsar
hressingar á boðstólum. Uppi i
skiðabrautinni voru margir
skíðamenn að troða brautina, og
höfðu þeir kaðal á milli sín. f
þann mund ev mótið hófstj tók