Vísir Sunnudagsblað - 21.06.1942, Blaðsíða 8

VÍSIR sunnudagsblað
SÍI»A\
Gyðingur nokkur kom að
máli við dómarann.
„Góðan daginn, dómari.“
„Góðan daginn, Abe. Hvað
get eg gert fyrir þig?“
„Eg ætia að biðja þig að gefa
mér leyfi til þess að breyta um
nafn.“
„Nú, já. Hvaða ástæður liggja
til þess og bvað viltu beita?“
„Eg var að liugsa um, bvort
<eg gæti fengið að leggja niður
nafnið Abe Rosenberg og kalla
mig Palric Keliy.“
Dómarinn brosti og sagði ró-
lega:
„Já, eg beld eg geti gert þetta
fyrir þig.“
Mánuði seinna koni sami Gyð-
ingurinn til dómarans og sagði:
„Góðan daginn, dómari.“
„Góðan daginn Abe — eg
meina Patrick Kelly — eða er
það ekki rétt? Hvað get eg gert
fyrir þig núna?“
„Eg þarf að fá nafninu
breytt.“
„Hamingjan góða! Fyrir ein-
um mánuði komstu liingað til
að fá nafninu breytt og svo kem-
urðu aftur núna! Hvað 1 ósköp-
unura viltu nú heita?“
„Charles Smith.“
„Hvers vegna viltu kalla þig
því nafni?“
Gyðingurinn brosti og sagði
svo:
„Já, eg skal segja þér dóm-
ari, alveg eins og er. Ef eg segi
við vini mína, að eg heiti Pat-
rick Kelly, þá spyrja þeir alltaf:
Hvað béztu nú aftur áður en þú
breyttir um nafn?“
. •
Pat og Sanders böfðu lengi
verið nábúar og kunningjar, en
svo flutti Pat í burtu og langur
tími leið áður en bann kom aft-
ur til heimahaganna. Sanders
var einn af þeim fyrstu, sem,
hann mætti, þegar hann kom
heim og þeir tóku strax tal sam-
an:
„Sæll, Pat. Hvernig hefirðu
það, gamli vinur?“
„Segðu ekki sæll, Sanders,
segðu alls ekki sæll við mig, því
eg er alls ekki sæll. Eg er kvænt-
ur.“
„Jæja, það er ágætt.“
„Nei, segðu ekki ágætt. Konan
mín var nefnilega bölv.. skass.“
„En hvað það var vont.“
„Nei, segðu ekki vont. Eg
fékk 2 þúsund pund í heiman-
mund með henni.“
„Já einmitt, það var ágætt.4'
„Nei, segðu ekki ágætt. Eg
keypti kindur fyrir þessi pund,
og þær drápust allar úr pest-
inni.“
„Mikið var það voKt.“
„Nei, segðu ekki Vont. Eg
seldi kjötskrokkana fyrir liærra
verð en eg keypti kindurnar.“
„Nú, já. Það var alveg ágætt.“
„Nei, segðu ekki ágætt. Eg
keypti bús fyrir peningana og
búsið brann til kaldra kola.“
„Hvað er þetta, þú hefir orðið
fyrir miklu tjóni.“
„Nei, segðu ekki miklu tjóni.
Kerlingin min brann nefnilega
inni.“
•
Maður nokkur kom heim til
sín, eftir að liafa verið fjarver-
andi nokkurt árabil. Ilann
mætti gömlum negra, sem ein-
hverju sinni hafði verið þjónn
á heimili lians.
„Hvað segirðu í fréttum, Mósi
minn,“ sagði maðurinn, „er það
satt, að þú sért giftur?“
„Já, rétt er það. Eg hefi átt
við mikla erfiðleika að striða.“
„Og hvers konar erfiðleika?“
„Það er þessi kona. Hún er
alltaf að suða í mér og biðja um
peninga. Eg hefi aldrei stund-
legan frið fyrir henni.“
„Hvað hafið þið verið lengi
gift, Mósi?“
„Það eru tvö ár nú í vor.“
„Og livað gerir liún við alla
þessa peninga, sem hún fær hjá
þér ?“
„Ja — eg veit það nú ekki. Eg
hefi nú elcki gefið benni neina
peninga ennþá.“
•
Ferðamaður nokkur, sem beið
eftir að járnbrautarlestin færi af
slað, labbaði að kofa, sem var
nálægt brautarstöðinni. Hundur
einn sat rétt bjá kofanum og
gelti ákaft. Ferðamaðurinn sneri
sér að manni, sem var við vinnu
sína þarna og spurði hann hvers
vegna hundurinn gelti svona
mikið.
„Það er hitinn,“ sagði mað-
urinn. „Hann er svona lalur.“
„En,“ svaraði ferðamaðurinn,
„finnst hundinum bitinn svona
sár?“
„Nei,“ sagði maðurinn.
„En hvers vegna er hann þá
að gelta?“
„Það er vegna þess, að hann
er svo latur.“
„En hvernig getur letin fengið
hann til að gelta svona?“
„Jú,“ sagði maðurinn, „liund-
kvikindið situr á gaddavírsrúllu
og nennir ekki að rísa upp — en
geltir svo af sársaukanum."
ÞaS eru fáir
staSir til á ís-
landi, sem jafn-
ast aiS glæsileik
eða tign á vi'ð
Þórsmörk. Þar
er landið tætt og
skorið, tignrikt,
vilt og stórfeng-
legt. En það er
jafnframt klætt
þvilíkum gróðri
að fádæmi eru
til hér á landi,
ekki sízt inni á
milli ískaldra
jökulhvela. —
Þórsmörk sér
enginn til nokk-
urrar hlítar, er
ekki dvelur þar
a. m. k. nokkra
daga, þvi að
svo margbreytt
og mikilúðlegt
er landslagið.
Þor§mörk
— Hvað hét fyrsti maðurinn,
Tommy?
— George Washington, herra
kennari. Hann var fyrstur í
stríðið og fyrsti —
— Nei, nei, Adam var fyrsti
maðurinn.
— Já, en eg hélt ekki að þér
væruð að tala um útlendinga.
•
Lögfræðingur sagði einhverju
sinni sögu af sjálfum sér og til-
raunum sínum til þess að kenna
skrifstofudreng, sem hjá hon-
um var um tíma, kurteisi. —
Morgun einn kom strákur irin
á skrifstofu lögfræðingsins.
Hann tók ofan liúfuna um leið
og hann kom inn fyrir 'dyrnar
og kastaði henni á fatasnagann
og sagði svo: „Heyrðu, hr. Root,
það er fótboltakappleikur i
kvöld og mig langar svo voða
mikið til þess að fara þangað.“
Hr. Root bafði alls ekkert á
móti því, að drengurinn færi
þangað og gaf honum þvi frí
til þess, en ákvað samt að nota
tækifærið og kenna lionum dá-
lítið í mannasiðum, þvi honum
fannst hann ekki nógu kurteis.
„Nonni,“ sagði hann, „þú átt
ekki að fara svona dónalega að
því, að biðja um leyfi hjá hús-
bónda þinum. Setztu nú í minn
slól og eg skal svo sýna þér,
hvernig þú átt að haga þér, ef þú
vilt vera kurteis.“
Strákurinn settist í stólinn, en
húsbóndi hans gekk út fyrir,
barði að dyrum og gekk inn.
Síðan spurði hann drenginn,
sem sat í stólnum hans:
„Herra forstjóri, mig langar
afskapjlega mikið til þess að
komast á knattspyrnukappleik,
sem haldinn verður í kveld.
Haldið þér, að þér getið misst
mig, svo að eg komist þangað?“
Drengurinn svaraði þegar i
stað:
„Vissulega, Nonni minn. —
Hérna eru fimmtíu aurar fyrir
innganginum.“
•
Maður nokkur kom að máli
við forstjóra fjöllistahúss og
sótti um stöðu. Hér fer á eflir
samtal þeirra:
Forstjórinn: Ilver eruð þér
og hvað getið þér gert:
Umsækjandi: Eg er Euoch,
eggjakóngurinn.
F.: Og bver er sérgrein yðar?
U.: Eg borða þrjá’r tylftir af
hænueggjum, eina tyflt af and-
areggjum og eina tylft af gæs-
areggjum í eina máltíð.
F.: Þekkið þér nokkuð inn á
fyrirkomulagið við fjöllistarliús
mitt?
U.: Nei, hvernig er það?
F.: Við höfum fjórar sýning-
ar á dag.
U.: Já, einmitt. Eg skil.
F.: Haldið þér, að þér getið
borðað svona mikið í einu, þessi
fjögur skipti á dag?
U.: Eg er viss um, að eg get
það.
F.: Á laugardögum eru sex
sýningar.
U.: Allt í lagi með það.
F.: Á helgidögum höfum við
svo sýningar allan daginn á
ldukkutíma fresti.
Nú loks fór umsækjandinn að
strjúka skegg sitt og svo sagði
hann: Það er eitt,'sem eg þarf
að fá ákveðið, áður en eg skrifa
undir samninginn.
F.: Og hvað er það?
U.: Það er ekkert sem lítur að
starfinu, heldur það hvort eg
gæti ekki fengið ákveðinn mat-
málstíma til þess að fá mér
reglulega máltíð á hótelinu dag-
lega.