Vísir Sunnudagsblað - 20.06.1943, Side 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
SÍI»\\
Það var hafin ný sókn í Kína
fyrir skeimnstu. Hún var á nýj-
um vígstöðvum — í borginni
Kunming i Yunnan-fylki. Rott-
um borgarinnar var sagt stríð á
hendur og bverri fjölskyldu gert
að skyldu að koma að minnsta
kosti fimm jxíirra fyrir kattar-
nef, en gistibúsum og skólum
var ætlaður stærri skannntur,
10 rottur.
Hver sú fjölskylda, gistibús
eða skóli, sem gat ekki fyllt sinn
skammt, varð að greiða 10 kín-
verska dollara (35 aura) í sekt,
en fyrir Iiverja rottu umfram
skammtinn voru greiddir finun
dollarar. Það var ekki Iialdið
uppi sókn á þessum vígstöðvum
nema í tvær vikur, þvi að öðrum
kosti var talin bætta á því, að
framtakssamir náungar færi að
ala upp rottur til að græða á
þeim.
•
Darwin, sem þekktastur er
fyrir J)að, að telja menn komna
af öpum, átti fimm sonu. Þeii’
eru nú allir látnir og dó sá síð-
asti fyrir fáeinum vikum i Eng-
landi. Hann hét Leonard Dar-
win og varð 93 ára að aldri. —
Þessi sonur Dai’wins komst til
margvíslegra metorða, sat með-
al annars á þingi frá 1892—95
og var formaður landfræðifé-
lagsins bre'zka árin 1908—11.
Eitt af aðaláhugamálum Leo-
nard Danvins voru mannakyn-
bæbir. Hvatti hann vestrænar
þjóðir mjög til að bæta kyn-
stofninn, J)ví að öðrum kosti
mundi bonum hrörna og loks
bða undir lok.
Maðurinn, sem byggði vani-
irnar við EI Alamein fyrir Mont-
gomery, er látinn. Hann bét
Fredericb Hermann Kisch og
var vfirmaður verkfræðinga-
deildar 8. hersins. Hann beið
bana, þegar áttundi herinn var
raunverulega búinn að ljúka
blutverki sínu i Norður-Afríku,
því að dauða hans bar að hjá
Sousse í Tunis. Var Kisch á
gangi Jægar hann sté allt í einu
ofan á jarðsprengju, sem Þjóð-
verjjar höfðu skilið eftir, og,
sprakk í loft upp.
Ivisch var Gyðingur og var í
níu ár forseti framkvæmda-
nefndar Zionista i Palestínu.
Kaþól§kir feðgar
Þessi mynd var
tekin af þeim feðg-
um Gunnari Ein-
arssyni kaupmanni
og sira jóhannesi
Gunnarssyni sum-
arið 1924 við
Landakot. Síra Jó-
hannes hafði þá
lokið við að lesa
fyrstu messu sína
á íslenzku sem
safna'Öarprestur í
Landakoti. — Síra
Jóhannes verður
vigður til hiskups í
næsta mánuði, en
Gunnar liinarsson,
faðir hans, er há-
aldraður maður.
Verður hann ní-
ræður í haust.
Á útvarpskvöldi blaðamanna
á 2. hvitasunnudag vár þætta
kvæði, „Minni prentlistarinnar“,
Jesið og simgið undir lagi Jóns
Þórarinssonar fréttamanns hjá
Ctvarpinu. Lagið var einnig not-
að sem einkennislag kvöldsins.
Kvæðið er ort 1930 í tilefni af
400 ára afmæli islenzkrar prent-
listar af Þorsteini Gíslasyni rit-
stjóra, og var ])að sungið í sam-
sæti, er Hið íslenzka prentara-
félag og Félag islenzkra prenl-
smiðjueigenda gengust fyrir 5.
apríl 1930.
A fvrri tímum fólkið sá
ei fréttablað.
En samt menn skráðu skammir
þá
og skýrðu rangt og hlutadrægt
frá,
og lugu’ í grið liver annan á
samt allt um J)að,
])ví þjóðin vildi fréttir fá,
en förumannsins tunga þá
var blað.
Svo fæddist prentsins fræga list,
sem fræddi lýð.
Við Guðsorð aðeins fékkst hún
fyrst,
var fræðum Kölska ströng og
byrst.
En mest i slikt var J)jóðin þyrst
og J)ref og slríð.
í Guðbrands skrifum getur J)ess:
hún girntist rímur, amorsvers
og níð.
Og sama virðist ofan á
hér enn í dag,
því ])eir, sem vilja fráma fá
og fólksins vinna traust og ná
í a’ðstu völd og ætla’ að sjá
um allra hag, —
J)cir verða að byrja blaðastrit
og bæði’ á skömmum hafa vit
og lag.
Því allt með Ietra-lærdómum
er lýðnum kennt,
og J)eir, sem ráða ritstjórum
og röskri sveit af prenturum,
eru’ herrar nú í heiminum
með hæsti’i mcnnt.
Þeir eiga heimsins úrvalslið,
og æðsta’ og mesta stórveldið
er prent.
Þótt reist séu’ oft i ritum stríð
og róstumál,
það hefur fólkið fyrr og síð
til framtaks vakið, bvlt um tíð
og rétt við margt hjá landsins
lýð
og lvft hans sál.
Því vaxi, prentlist! völd þín enn,
og vígist þér sem béztir menn.
Þin ská’l!
•
Eitt af mestu áhyggjuefnum
styTjaldarþjóðanna er hin mikla
lausung, sem stríðið hefir komið
af stað. Glæpir hafa farið vax-
andi meðal Brefa og Bandarikja-
manna og siðspilling margskon-
ar margfaldazt, ungar le'lpur og
drengir leiðst út á glapstigu og
kynsjúkdómar breiðast út eins
og eldur í sinu.
I amerislca vikublaðinu Time
er sagt frá þvi, að það sé eitt
niésta viðfangsefni hernaðaryf-
irvaldanna þar í landi, að berj-
ast við kynsjúkdómana. Það eru
kornungar telpur, sem eru einna
hættulegastar, telpur á aldrinum
15—19 ára, sem e'ru að leita sér
éinhverrar skemmtunar og lað-
ast að einkennisbúningum. Það
eru ekki þær, sem bafa ])að að
atvinnu sinni að sélja blíðu sína,
sem eru hættulegastar nú, því að
hinar cru laldar a. m. k. fjórum
sinnum fleiri.
1 •
K vi k m y n das t j arnan Linda
Darnell var að gifta sig nú fyr-
ir skemmstu. Hún er aðeins 19
ára, en maðurinn er 42. Hann
heitir Peverell Marley og er.nú
liðj)jálfi í hernum, en var áður
þekktur kvikmyndatökumaður.
„Fékkstu ávísunina, sem eg
sendi þér?“
„Já, tvisvar, fyrst frá J)ér og
svo frá bankanum.“
- •
bennar á hverjum degi og nú
uppgötvar hún, að hún hefir
skilið tvisvar oftar en hún hefir
gifzt.“
Hnefaleikamaður: „Þetta er
fjári löng leið úr búningsher-
berginu á bardagapallinn.“
Andstæðingur: „Já, en þér
þui’fið ekki að ganga til baka.“
•
Iri einn, se'm hafði verið í Al-
aska, var beðinn að segja eitt-
hvað frá feðrum sínum þar.
Hann skýrði svo frá:
„Einu sinni kom eg á bátnum
mínum til eyjar einnar og gekk
þar á land. Þegar eg var kom-
inn langt upp á eyna kom á
móti mér sá stærsti björn, sem
eg hefi nokkuru sinni augum lit-
ið. — Það var aðeins eitt tré á
eynni og eg hljóp rakleiðis J)ang-
að með bangsa á liælunum.
Neðsta greinin var um tultugu
fet frá jörðu, en eg stökk samt
til að koniast upp í hana.“
Þá greip einn áheyrenda fram
i: „Gaztu stokkið upp i hana?“
írinn svaraði: „Eg náði ekki
bandfestu á henni fvrr en á leið-
inni ni«ur.“
„Ertu alltaf jafn afleitur af
svefnleysi ?“
„Eg fei’ stöðugt versnandi.
Nú get ag ekki einu sinni sofið
„Hefir þú heyrt brandarann
um kvikniyndaleikkonuna ?“
„Nei, hvernig er hann
„Einkaritarinn - hennár þégar kominn er fótaferðar-
gle’ymdi að skrifa í dagbókina tími.“