Vísir Sunnudagsblað - 03.10.1943, Page 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
1
Kontrakt-Bridge
" Eítir Kristínu Norðmann
Hétt lijá rústuni þessum stend-
ur stórt Franciskusarklaustur.
Bedúinar ferðast um með hjarð-
ir sínar eins og Abraham og'
sumir þeirra liafa nýmóðins,
Iivit tjöld. Við vatnið eru fuglar
sem heita Carmorandir, svartir
vaðfuglar, hálslangir, sem lifa
á fiski úr vatninu. Þarna nærri
í fjöllunum fundu amerísk hjón,
Mr. og Mrs. Woodberry forn-
fræðingar, árið 1925 hauskúpur
af frummönnum, svo nefndum
Neanderlhalmanni, sem uppi á
að hafa verið ea. 30.000 f. Krist
Flestir er til Paleslínu ferð-
ast, fara til Tabigha, norður yf-
ir Safed til Damaskus. Útsýnið
þar er sagt mjög fagurt. 1 Naza-
ret eru pressuð blóm fest á
spjöld og mikið selt af þeim.
Menn segja að Iiið gamla sam-
kunduhús er Jesú prédikaði i,
sé þar enn til. En það er ekki
trúlegt. Það bús sem bent er á
að sé hið rétta er mjög ellilegt
og er það eign Grikkja. Skó-
smiðir, koparsmiðir og lconur
er búa til kniplingái' útskurðar-
menn og fleiri vinna á götum
úti að iðn sinni. Menn þýkjast
vita um staðinn er engillinn
birtist Mariu, einnig hvar verk-
stæði Jósefs var. Á hæð fyrir
ofan bæinn er slórt kaþólskl
barnaheimili. Otsýni er þar
mikið og fagurt. í norðri Gali-
leuhæðirnar og Libanon, og i
suðri hin ffjósama Jesrelslétta,
og i suðveslri fjallið Kormel. í
vestri, á sléttunni, er hafnar-
bærinn Haiffia. Hann er alþjóða
hafnar- og verzlunai’bær. En
ekkert er þar merkilegt. Karmel-
fjallið er fallegt. Það er 600
metra bált og stendur út við
hafið. Uppi á hæðahx’ygg þess er
indæll bær — heilsubótarstaður.
— Skógui’, kjai’r og blómabi-eið-
ur, og loflið ágætt. Á þessum
stað var fundur þeirra Akabs
og Elísa.
Englendingar stjórna Palest-
ínu vel. í heimstriðinu 1917 sat
Allenby bershöfðingi um Jerú-
salem. En hann tók liana ekki
með blóðugum bardögum,
heldur beið í 1V2 ár þar til hún
gafst upp.. Engin þjóð myndi
hafa farið eins vel að ráði sínu
gagnvarl þessum lielga stað.
Englendingar hafa komið á
miklum endurbótum í landinu
helga. Þeir vernda ferðamenn
fyrir ræningjum. Þeir láta vinna
efni úr Dauðahafinu, árnar eru
látnar framleiða rafmagn. Mik-
ið fé kemur inn í landið nxeð
ferðamönnum og pilagrimum.
Ágætir vegir hafa verið lagðir
milli allra hinna stærri bæja,
bílar þjóta um allt, þar sem áð-
ur einungis asnar röltu, múldýr
og úlfaldar.
Á einum degi er hægt að alta
frá Jerúsalem yfir Samaríu og
Nazaret lil Tiberías. Peninga-
málunum er vel fvrir kolnið.
Þar er ákveðið palestinupund
með líku gildi og bið enska. En
í nágrannalöndunum er allt á
ringulréið um gildi annara
landa peninga. Skógar eru nú
ræktaðir i landinu. Og það mun
engin liæfa vera i þvi, að Eng-
lendingar spani Gyðinga og
Múhameðstrúarmenn hverja
upp á móti öðrum. En það er
sem kunnugt er grunnt á því
góða milli þeirra. En Gyðingai-
ei'ii á friðsaman hátt að ná meiri
og meiri fótfestu í Iandinu.
Það er komið haust. Lóan
flýgur í flokkum til suðrænna
landa, grasið fölnar, en foldin
fi’íða klæðist sínu fegursla
skrúði. Lyngmóar, bciðar og
börð skarta í gylllum, brúnum
og rauðum klæðum. Loftið er
hreint og tært, fjöllin djúpblá,
en fín, hvít slæða hjúpar hnjúka
og tinda og teygir sig niður eft-
ir fjallshlíðunum.
Dagur styltist, nótt lengist.
Nóttlaus voraldar veröld er far-
in hjá, en fagurt haustkvöld er
komið. Dimmblár hausthiminn
hvelfist yfir okkur, alsettur litl-
um, gylltum stjörnum, bragandi
af norðurljósum í öllum regn-
bogans litum.
Fólk þyrpist i bæinn um lög
og láð og loft.
Ljós eru kveikt í borg og bæ.
Tími er kominn til náms og
innivistar, tómslunda í hlýrri
stofu við hlýlegt ljósið.
Við byrjum að spila.
„Hvernig fór spil nr. 3 við
*
V
♦
Sagnirnar voru svona: *'
Suður Vestur Norður Austui'
1 tígull pass 1 spaði pass
1 grand pass 2 grönd pass
3 grönd pass pass pass
Eg sal Suður, en Guðmundur
5restur, og álli liann útspilið. En
hvei’ju haldið þið, að hann liafi
spilað út? Spaðaáttunni!
Eg liéll náttúrlega, að hann
ælti aðeins tvo eða þrjá spaða,
og að hann hefði sem sé spilað
út frá engu. Annaðhvort hefði
bann ekki átt völ á betra útspili,
eða eklci tímt að spila frá hinum
litunum. Jæja, Blindur lét ní-
una, Auslur gosann, en eg tók
með kónginum. Þegar Austur
lét spaðagosann, en ekki tíuno,
hélt eg að hann væri bara að
blekkja mig. Eg átti ekld nema
sjö slagi vísa og ætlaði nú að
spila upp á það, að hjartað lægi
eins og eg óskaði mér, kóngur-
inn hjá Vestri og þrjú og þrjú
á hendi. Eg spilaði þvi lijarta-
sjöi, Vestur lét þristinn, Blindur
drottninguna, en Austur átti
kónginn.
vkkar borð?“ spurði eg Sigríði
vinkonu mína.
„Jón spilaði þi’jú grönd og
vann þau.“
„Þá er nú víst úlséð um liver
vinnur þessa keppni. Eg spilaði
líka þi’jú grönd, exx lókst nxeist-
aralega að tapa þeim.“
Þetta var fyrsta spilakvöldið
okkar. Tvær sveitir báðu
keppni; við Sigríður vorum i
sömu sveit og spiluðum hvor
við sitt boi’ð.
„En er það ekki það senx eg
alltaf segi,“ sagði eg; „karl-
mennirnir eru okkur nxiklu
slyngai’i í spilameixnskunni, og
það er svo senx ekki af eixgu, xð
Guðmundur hefir orð fyrir að
vera einhver bezti bridgespilai’-
inn okkar. Hann brosti líka dá-
lítið striðnislega til min eftir
grandsp’ilið og sagði: „Það borg-
ar sig oft vel, að brjóta dálítið
reglurnar, frú Ki’istín.“
En nú skal eg sýna ykkur
livernig Guðmundur spilaði. Við
skulum leggja spilin upp.
Ás-D-9-7
D-6-5-2
Ás-8-7
Ás-K-4-2
Ás-10-6-3
Austur spilaði þá lauftvisti, eg
gaf slaginn, en Vestur tók með
droUningunni og spilaði út
spaðafjarka. Mér datt ekki ann-
að í hug, en að Austur ætti
spaðalíuna. Tók því með drottn-
ingunni hjá Blindum, spilaði
spaðaásnum i þeirri von, að tían
félli í, enda álli eg ekki aðra imr
komu hjá Blindunx og varð að
taka ásinn. Spaðatían sýndi sig
ekk'i og byrjaði eg þá að spila
tíglinum. Hann lá vel, en það
var ekki nóg. Eg fékk aðeins
álla slagi, þrjá á spaða, þrjá á
tígul, einn á lauf og einn á
hjarta og tapaði spilinu.
En hvernig var spilað hjá
vkkur?“
„Eg spilaði út spaðaþristin-
um,“ sagði Sigriðui’, „blindur
lét sjöið, Auslur gosann, en Suð-
ur kónginn. Suður gekk út frá,
oð eg ætti spaðatiuna; hann
svínaði því sp'aðaníunni seinna i
spilinu og fékk fjóra slagi á
spaða, þrjá á tígul, einn á hjarta
og einn á lauf og vann þrú
grönd.“
A. E. Housman:
SKUGGINN EINI.
Víðfeðmi mánans vaggar bvitum feldi;
vinliýr og björt lxans auðu salarkynni;
veggeislinn langi lýsir sem af eldi,
lokkar mann burt frá unnustunni sinni.
Limið er kvrrt og engir skuggar skunda;
skírir þeir bíða, nema rétt minn cigin;
hann cr mér tryggur, fús til nýrra funda,
fylgir nxér stöðugt endilangan veginn.
„Heimurinn er senx liæslvirl kúla i lögun“,
bafa þeir sagt, senx kenna þessi fræði:
Ef að svo er, þá yrði ég i dögun'
aftan við sjálfan nxig í þessu kvæði.
Svona er það, að súrnar margt í skugga;
svo er nú myglan, hún er ekki betri.
Blessaður nxáninn gægist inn um glugga,
— glottir að minu eigin skugga-letri.
(A. Shi’opshire Lad).
Skuggi þýddi.
♦ 10-8-7
* 9-4
* 10-8-4-3
V 9-4-3
♦ G-9-3
K-D-5
A K-2
V
* G-6-5
V K-D-10
* D-6-5
* G-8-7-2