Nýja dagblaðið - 08.11.1933, Síða 4

4
N Ý J A
DAOBLAÐIS
Framh. af 2 síðu.
anna, sem hin æðsta drottnun
ríkir í, hið gallalausa, óbrigð-
ula yfirvald. Slíkt -vald finnur
þú ekki hér á jörðunni, svo ná-
ið fullkomleikanum, ástinni,
nema hjá verum, sem eru ekki
eins margþættar og maðurinn.
— Trönurnar, t. d. Haustið
kemur og norðanvindurinn tek-
ur að ýfa fjaðrir þeirra. Þær
verða daprar, þunglyndislegar.
Nokkrum dögum síðar, mitt í
einni allsherjar eftirvæntingu,
heyrist skyndilegt, skerandi
hljóð samfara vængjablaki, sem
fer eins og rafstraumur um
allan flokkinn og setur hann á
hreyfingu. Brottfararskipunin
til heitu landanna er gefin af
þeim, sem hefir að geyma
hyggjuvit tegundarinnar og er
alltaf fremstur í broddi fylk-
ingarinnar. —
Þetta er allt það frelsi, sem
við getum óskað mönnunum til
handa, hin sanna „anarkí“, sú
sem við munum aldrei öðlast,
því að við erum eins og sagt
er, æðri verur en trönumar“.
Æfisögukaflar þessir eru til
á Landsbókasafninu (Panait
Istrati: Le pécheur d’éponges).
Panait var lengi mjög ákveðinn
kommúnisti. En 1927 tókst
hann ferð á hendur til Rúss-
lands, dvaldi þar lengi, ekki
sem ferðamaður undir eftirliti
hins opinbera, heldur sem
frjáls maður, er gat séð og
skoðað það er hann vildi. Ferð-
aðist hann um gervöll Sovét-
ríkin. Er heim kom, gaf hann
út bók um athuganir sínar, er
hann kallaði „Rússland af-
hjúpað“ og lýsti þar gremju
sinni og vonbrigðum yfir á-
standinu þar í landi, og hve
blekkjandi væru ýmsar skýrsl-
ur ráðstjórnarinnar um fram-
kvæmdir og framfarir. Afleið-
ingin var sú, að blað kommún-
ista í Frakklandi, „L’Huma-
nité“, réðist af offorsi miklu á
Panait og kallaði hann svikara
og lögreglunjósnara rúmönsku
stj órnarvaldanna.
Panait dvelur lengstum í
Frakklandi og Sviss og skrifar
bækur sínar á frönsku.
Þ. Þ.
Annáll.
Staddir í bænum:
Jósep bóndi Jónsson á Mel-
um, Sigurður Ólafsson bóndi
og 'Gísli Jónsson oddviti Ysta-
skála. Sigurður Heiðdal fram-
kvstj. Eyrarbakka, Ásgeir Pét-
ursson útgerðarm. frá Akur-
eyri, Eggert Stefánsson söngv-
ari og Gísli Sighvatsson á Sól-
bakka í Garði.
Skipafréttir.
Gullfoss er í Reykjavík og
fer væntanlega á föstudags-
kvöld v.estur og norður. Goða-
foss fór frá Hamborg í gær á
leið til Hull. Brúarfoss kemur
væntanlega í kvöld. Dettifoss
fór vestur og norður í gær-
kvöld kl. 8. Lagaríoss er í
Kaupmannahöfn. Selfoss er í
Antwerpen. Esja var á Akur-
eyri í gær. Súðin er á leið til
Hornafjarðar frá Noregi og
mun koma þangað í nótt. Her-
móður kom úr hringferð að
vestan kl. 1 í íyrrinótt. Lyra
kom til Reykjavíkur í gær.
Áheit á Strandarkirkju
6 kr. frá H. S. afhent Nýja
dagblaðinu.
Hjónaefni.
Nýlega hafa birt trúlofun
sína ungfrú Guðrún Hrefna
Sveinsdóttir, Vitastíg 10, og
Hafsteinn N. Pedersen, Ný-
lendugötu 19.
Silf ur br úðkaup
áttu í gær Jóhanna Guð-
mundsdóttir og Guðmundur Jó-
hannsson, Austurg. 27, Hafnar-
firði.
Fimmtugsafmæli
átti í gær Vilhjálmur Fin-
sen ritstjóri. Hann kom í gær
með Lyru. Hefir hann uui
nokkur úr verið næturritstjóri
við Tidens Tegn í Osló, en mun
nu vera farinn frá blaðinu.
Bifreiðaslys.
I gærkvöldi um kl. 5 vildi
það slys til á horninu Þing-
holtsstræti og Spítalastíg að
bíll, sem ók afturábak, ók á
dreng, svo að hann handleggs-
brotnaði og marðist á fæti.
Mun drengurinn hafa hangið
aftan í bifreiðinni, eða á leið
til þess, því áður en bifreiðar-
stjórinn ók af stað, gekk hann
aftur fyrir bíhnn. Bíllinn var
á mjög hægri ferð. Drengurinn
var strax fluttur á Landsspít-
alann. Hann, átti heima á
Grundarstíg 11.
Gleymið ekki
að lesa minnislistann á
fremstu síðu. Þar er sagt frá
skipaferðum, skemmtunum,
dagskrá útvarpsins o. m. fl.
Málverkasýning
Kristjáns Magnússonar verð-
ur opin til helgarinnar, eru þar
nokkur mjög skemmtileg mál-
verk frá atvinnulífinu bæði á
Siglufirði og í Reykjavík. Þó
menn hafi kannske ekki efni á
að kaupa myndir, er þó alltai
gaman að sjá þær.
Meiðyrðamál.
Ól. Þ. Kristjánsson kennari
í Hafnarfirði kvað vera búinn
að gera ráðstafanir til þess að
höfða meiðyrðamál gegn rit-
stjórum Morgunblaðsins út af
ummælum um hann í blaðinu í
sambandi við umræðurnar um
kosninguna í Hafnarfirði. Ól-
afur hafði gefið skriflega yfir-
lýsingu um það, að bæjarfó-
geti hefði ekki tilkynnt kosn-
ingaskrifstofu Alþýðuflokksins
í Hafnarfirði, sem Ólafur
stjórnaði, að þeim, sem kysu
heima, yrði veitt aðstoð, en
Morgunblaðið kvað ólaf segja
þetta ósatt, og fer illum orð-
um um hann.
Kolaskip
til Sigurðar ólafssonar kom í
gær, heitir það Sisto frá
Haugasundi.
Geir
kom af veiðum í fyrradag
með 1900 körfur cg fór sírax
aí stað til Englands með afl-
ann.
Hreinlætið í Reykjavík.
Líklega er engum bæ á Norð-
urlöndum jafn áfátt um hrein-
læti og Reykjavík. Göturnar
eru illa hreinsaðar, fullt er af
allskonar rusli, bréfum, drusl-
um, beygluðum pjáturdollum,
appelsínu- og bananahýði og
hverskonar rusli og forina
verður maður á sumum götun-
um að vaða í ökla. Þrifnari
borgarar kunna þessu illa, sem
vonlegt er. Á sunnudagsmorg-
uninn gekk einn af starfs-
mönnum þessa blaðs, um eina
af svokölluðum betri götum
bæjarins, og var þá einn af
þeim, sem búa við þessa götu,
kominn út með fötu og far-
inn að týna saman draslið fyr-
ir framan húsið sitt. Það kvað
svo rammt að, að hann fór
sjálfur, á sunnudagsmorgni, að
þrífa götuna!
Úr Skagafirði.
Á Sauðárkróki hefir verið
slátrað um 25 þús. fjár á
þessu hausti, þar af voru
frystir um 16 þús. skrokkar.
Sauðfé var undir meðallagi.
Talsverðu hefir verið slátrað
af hrossum, söluverð 70—100
kr. Allvíða hefir borið á bráða-
pest í sauðfé, en ekki hafa
verið að henni mikil brögð. —
Fiskafli er nokkur innfjarðar,
en ógæftir miklar. Beitusíldar-
afli er nokkur innfjarðar, en
ógæftir miklar. Beitusíldarafli
hefir verið á Hofsás og á Sauð-
árkróki í haust. — F.Ú.
Dánarfregn.
í gær andaðist hér í bænum
frú Málfríður Halldóis lóttir,
kona Þórð.ar Jónssonar fyrrum
bóksala á Stokkseyri, mesta
ágætis- og dugnaðarkona, glað-
lynd og gestrisin. Hún hefir
verið heilsulítil nú nokkur ár.
Dánardægur.
Nýlátinn er á Vífilsstöðum
Þórhallur Sigurðsson frá Reyð-
ará í Lóni, ungur, efnilegur
og góður piltur, sem var fyrir
skömmu búinn að ljúka tré-
smíðanámi. Þórhallur var lík-
legur til að geta unnió mikið
lífsstarf. En nú hefir „hvíti
dauði“ kallað hann burtu í
blóma lífsins eins og svo marga
aðra efnilega syni og dætur
okkar litlu þjóðar. V.
Náið
í hina spennandi sögu, sem
nú er að birtast í blaðinu og
talin er að vera einhver allra
bezta enska spæjarasaga, sem
til er. Nýja dagblaðið fæst allt
sem út er komið ennþá. Gerist
áskrifendur þess strax.
Nýja dagblaðið
birtir smáauglýsingar, tvær línur,
fyrir eina krónu (t. d. um at-
vinnu, liúsnæði, kennslu, tapað,
i'undið, kaup, sölu, adressur og
símanúmer o. fi.). — Tekið á móti
smáauglýsingum til kl. 10 á
kvöldin á afgr. blaðsins eða í
Acta.
$ Ódýru %
auglýsingarnar.
Húsnæði
2 herbergi (annað lítið) og
eldhús óska barnlaus hjón að
fá seinni hluta þ. m. Fyrir-
framgreiðsla. A. v. á.
Herbergi óskast. Björn
Kristjánsson alþm. Sími 2950
kl. 12—1 og 7—8.
Gott pláss óskast til leigu
fyrir fisksölu. Tilboð merkt
„15“ sendist afgr. blaðsins.
Tapað-Fundið
Tapast hefir peningabudda
frá Laugavegi niður í Aðal-
stræti. Finnandi geri viðvart í
síma 3948.
Atvinna
D
Mæld feiti í mjólk. Sími
2151.
Nýmóðins pergament* lampa-
skermar, handmálaðir. Fyrir-
liggjandi og saumaðir eftir
pöntun á Grundarstíg 8. Verð
afar ódýrt. Sími 4399.
Nýtt kjöt, saltkjöt, reykt
kindabjúgu o.m.fl. — Kjötbúð
Reykjavíkur, Vesturgötu 16.
Sími 4769.
Notuð dönsk-íslenzk orðabók
óskast til kaups. Upplýsingar
á Lindargötu 1 C.
Hafið þið reynt hið holla og
ljúffenga kjarnabrauð frá
Brauðgerð Kaupfél. Reykjavík-
ur?
Notaðir ofnar, nokkur
stykki, óskast til kaups. A.v.á.
ÓDÝRASTAR
vörur fáið þið aðeins á Vest-
urgötu 16.
Verzlunin Brúarioss
Sími 3749.
Kjötfars alltaf bezt hjá
KLEIN,
Baldursgötu 14. Sími 3078.
RAUÐA HUSH).
— Ég á bróður, sagði Bill og vildi reyna að slétta
úr þessu. En ég lána alltaf hjá honum.
— Alveg eins og Robert, sagði Mark.
— Hvenær kom hann seinast hingað til lands?
sagði Cayley.
— Það eru eitthvað fimmtán ár síðan, að mig
minnir. Þá varst þú bara strákhnokki.
—Ja, ætli ég hafi ekki séð hann þá nokkrum sinn-
nm. En ég vissi ekki nema hann hefði komið síðan.
— Nei, ekki svo mér sé kunnugt.
Mark, sem sýnilega var ekki búinn að jafna sig,
',-,ók nú aftur til við bréfin.
— Fyrir mitt leyti, sagði Bill, þá álít ég að það
sé galli að eiga ættingja.
— Samt sem áður, sagði Betty nokkuð gálaus-
lega, þá hlýtur það að vera spennandi að vita svona
agalegt leyndarmál um ættingja sína.
Mark leit upp og hleypti brúnum.
— Fyrst þér þykir það svo spennandi, þá skal ég
eftirláta þér hann, Betty. Ef hann er eitthvað líkur
því sem hann var hér áður og þessi bréf hans sýna
— þá; Cay þekkir þau.
Cayley muldraði eitthvað.
— Ég veit ekkert, nema það var bannað að spyrja
um hann.
Þessi orð voru ef til vill sögð til þess að vara ein-
hvern forvitinn gest við því að grennslast frekar
eftir þessu máli, eða að öðrum kosti voru þau bend-
ing til húsráðanda um það, að vera ekki allt of
opinskár í viðurvist ókunnugra. Hvort heldur sem
var, þá var ekkert á röddinni að heyra fremur en að
hér væri verið að skýra frá staðreyndum ósköp ein-
faldlega. Féll svo þetta tal niður, og var nú vikið
að öðru skemmtilegra, sem sé golfleiknum, sem nú
átti fram að fara. Mrs Calladine ætlaði að fara með
golffólkinu að borða hádegisverð hjá gömlum kunn-
ingja, er átti heima í grennd við golfvöllinn. En
Mark og Cayley ætluðu að vera eftir og líta eftir
búskapnum. Það var nú svo sem auðvitað, að þetta
stapp með hinn glataða bróður kom undir þessa
grein um „búskapinn". Nú, ekki þurfti það að hafa
nein áhrif á golfleikinn.
*
* *
Rétt um það bil, sem majórinn (hvemig sem það
nú atvikaðist) var að skora sextánda markið, og
Mark og frændi hans voru að sýsla með sín störf í
Rauða húsinu, var ungur laglegur maður að nafni
Antony Gillingham staddur á brautarstöðinni í
Woodham. Hann sýndi stöðvarmanninum farmiðann
sinn og spurði eftir leið til bæjarins. Þegar búið
var að segja honum til vegar, skildi hann töskuna
sína eftir hjá stöðvarstjóranum og labbaði af stað
í hægðum sínum. Þessi maður kemur mjög við sög-
una, svo að það er jafngott að við fáum strax að
vita eitthvað um hann, áður en við sleppum honum
mn í straum atburðanná. Við skulum undir ein-
hverju yfirskyni fá hann upp á sjónarsviðið og
virða hann fyrir okkur.
Eitt það fyrsta, sem við tökum eftir, er það, að
liann horfir á okkur með meiri aðgæzlu en við á
hann. Andlitið er skarpleitt og skegglaust. Andlits-
fallið eins og mönnum er gjarnt að hugsa sér um
mann úr sjóliðinu, augun grá og eins og þau sogi
í sig hvert smáatriði sem viðkemur útliti manna.
Þetta augnaráð er í fyrstu nærri óþægilegt, þangað
til maður hefir fundið, að hann er oft annars hug-
ar. Þá er eins og hann hafi augun á verði, meðan
hann er með hugann á allt öðrum stað. Reyndar
eru margir, sem eru annarshugar við og við. Dæmi um
þetta er það, þegar maður er að tala við mann, en
hlerar um leið eftir því sem einhver annar er að
segja. En augun koma upp um mann. Augu Anto-
nys komu aldrei upp um hann.
Með þessum augum hafði hann nú séð þó nokkuð
af heiminum, þótt aldrei hefði hann sjómaður ver-
ið. Þegar hann varð tuttugu og eins árs gamall,
fékk hann móðurarf sinn, 400 pund á ári. Kom þá
gamli Gillingham, ritstjóri kynbótablaðsins, að
finna hann og spurði hvað hann ætlaðist fyrir.
— Sjá mig um, sagði Antony.
— Jæja, sendu mér þá línu frá Ameríku, eða
hvert sem þú ferð.
— Sjálfsagt, sagði Antony.
Gamli Gillingham fór nú aftur að fást við blaðið
sitt. Antony var yngri sonur hans og í augum föður