Nýja dagblaðið - 06.06.1935, Blaðsíða 1

3. ár.
Reykjavík, fimmtudaginn 6. júní 1935.
128. blað
Franska stjórnin féil á þriðja degi
Forsætisráðherraun spottaöi stuðnings-
Valur og
smótið
Fram 0:0
menn sína, og þeir felldu stjörnina í bræði
Laval reynir að mynda nýja stjórn
London kl. 21,15 4./G. FÚ.
Fi-anska stjómin er fallin.
Um klukkan 8 í kvöld (enskur
tími) neitaði fulltrúadeildin
Bouisson forsætisráðherra um
einræðisvald fyrir stjómina í
fjármálum, með tveggja at-
kvæða meirihluta.
Svo er að orði komizt, að
Bouisson hafi valdið sínu eigin
falli, með því að hann gat ekki
stillt sig um að draga andstæð-
inga stjórnarinnar sundur í
háði, og þá einkum radikal-
socialista, en sumir þeirra voru
til með að styðja hann, og af
traustsyfirlýsingunni, sem sam-
þykkt hafði verið með meira
en 100 atkvæða meirihluta fyr
um daginn, virtist ljóst, að
Bouisson væri borgið.
Bouisson hefir í sjö ár verið
íorseti deildarinnar, og hefir
oft leyft sér að beita kaldhæðni
við þingmenn, og hafa þeir ekki
látið það á sig fá. En er hann
beitti sömu aðferð við þá sem
forsætisráðherra, þoldu þeir
það ekki. Um1 radical-socialista
sggði hann meðal annars, að
þeir væru milli steins og
sleggju, því annaðhvort yrðu
þeir að styðja stjórnina gegn
sinni eigin sannfæringu, eða
svíkja loforð sitt.
Þess er minnst, í þessu sam-
bandi, að svipað þessu fór einu
sinnj fyrir Sarraut. Honum'
varð það á, er hann átti það
undir fáeinum atkvæðum, hvort
stjórn hans gæti staðist, að
leyfa sér að beita keskni.
í kvöld var gert ráð fyrir að
Lebrun mundi biðja Bouisson
aftur að mynda nýja stjórn.
En einnig hefir verið talað um,
að nú kunni að verða gengið til
kosninga.
London kl. 16 5./6. FÚ.
Franskir stjórnmálamenn
eiga óvenju annríkt í dag við
að ráða fram úr þeim örðug-
leikum, í stjórnmálum Frakk-
lands, sem skapast hafa við
fall Bouissonstjórnarinnar. En
hún féll, eins og þegar er
skýrt frá, í gærkvöldi.
Forseti Frakklands, Lebrun,
lét það verða sitt fyrsta verk
að biðja Bouisson að gera til-
raun til þess að mynda aðra
stjórn, en Bouisson færðist ein-
dregið undan því að koma fram!
fyrir fulltrúadeildina öðru sinni
í ]>eim erindum. Laval hefir
hinsvegar tekið að sér að gera
Myndin sýnir Flandin, binn risavaxna forsætisráðherra frðnsku
stjórnarinnar, sem féll i vikunni, sem leið — lengst til hægri —
og Laval, sem nú er að reyna að mynda stjóm — lengst til vinstrL
— Milli þeirra ern MacDonald og Mussolini. — Myndin er tekin á
fundinum i Stresa i vor. par mættu fulltrúar Breta, Frakka og ítala.
Lebrun forsetl.
tilraun til nýrrar stjórnar-
myndunar. Klukkan 3 síðdegis
í dag tjáði hann forseta, að
hann héldi sleitulaust áfram
tllraunum sínum, til stjórnar-
myndunar, en hefði mætt
óvenjulegum örðugleikum.
Meðal stjórnmálamanna er
það almennt álitið, að ekki sé
líklegt, að Laval heppnist að !
mynda stjórn. Jafnframt er
talið víst, að næst muni Herriot
verða beðinn að gera tilraun til
stj órnarmyndunar.
Á fall Bouissonstjórnarinnar
er fremur litið sem svo, að það
sé af persónulegum ástæðum,
fremur en því, að stjórnmála-
stefna ráðuneytisins hafi verið
I1 í andstöðu við meirihluta
| þings.
j| Á meðan að samningar og
! málaleiLanir íara fram um
| myndun nýrrar stjórnar halda
| vinstri flokkarnir ráðstefnu til
þess að gera sér grein fyrir,
hverjir möguleikar kunni að
vera á myndun stjórnar, sem
! studd væri af þeim. Líkur til
j þess, að slíkt samkomulag fá-
ist eru þó ekki taldar miklar,
! með því, að jafnaðarmenn og
radikala greinir mjög alvarlega
á að því er snertir fjármála-
stefnu.
Roosewelt
getst ekki upp
London kl. 21,15 4./6. FÚ.
Roosevelt forseti hélt ráð-
herrafund í dag, og var sam-
þykkt á fundinum, að leggja
fyrir þingið frumvarp til laga
sem tryggðu áframhald við-
reisnarstarfsins á takmörkuð-
um grundvelli, þ. e. veittu
stjórninni heimild til að ákveða
lágmarkslaun, hámarksvinnu-
tíma, og gera ákvæði um ráð-
vendni í viðskiptum.
Samband atvinnurekenda í
j árn- og stáliðnaðinum í Banda-
ríkjunum samþykkti í- gær að
skora á meðlimi sína að halda
sér við ákvæði viðreisnarlag-
anna af frjálsum vilja.
í gærkveldi var kappleikur
milli Fram og Vals.
Leikurinn var yfirleitt fjör-
ugur og áhorfendur í miklum
„spenningi“. Knötturinn þaut
fram1 og aftur milli markanna
og bæði félögin áttu mörg góð
tækifæri til að skora mark. En
jafnan fórst það einhvemveg-
inn fyrir, stundum -fyrir fræki-
lega vöm mótherjanna, stund-
um af hendingu. Leiknum
lauk með jafntefli 0:0 og mega
bæði félögin vel við una.
Þeir, sem sáu Fram keppa á
móti K. R. á sunnudagskvöld-
ið, munu naumast hafa þekkt
það fyrir sama félag í gær-
kveldi. Framarar léku: nú miklu
betur. Þeir voru hraðir og dug-
legir og eyðilögðu allan sam-
leik hjá Val. Leikur þeirra
framan af var miklu fjörm'eiri,
en seiglan minni. Það sást
glöggt í síðari hluta seinni
hálfleiks, því þá hafði Valur
oftar yfirhöndina.
Sá ljóður var á ráði fram-
herja Fram, að þeir veittust
jafnan að markverði Vals, þeg-
ar hann hafði tekið knöttinn
höndum. Er verulega ljót
sjón að sjá menn stjaka, ýta,
spyrna og bola markverði til
þess að reyna að ná af honum
knettinum. Leikmennirnir eiga
i að sækjast eftir að skora mark
| með snjöllum og drengilegum
leik, en ekki bolabrögðum.
I
í Vörn Valsmanna var sterk
og örugg að vanda og annar
bakvörðurinn, Frímann Helga-
son, var tvímælalaust bezti
maðurinn á vellinum. En um’
framherjana verður fátt gott
sagt. Þeir voru seinir og óviss-
ir. Eru þetta mennimir, sem
eiga að fara til Noregs, heyrð-
ust ýmsir segja og kvíðinn var
auðheyrður í röddinni. En nú
S er að sjá, hvort þeir reka af
| sér sliðruorðið, þegar þeir
! keppa við K. R.
GamanYísur og
„ílokkaflækjur"
Bjarna Björnssonar
Bjarni Björnsson skopleikari
bauð Reykvíkingum1 á flokka-
flækjufund á sunnudaginn var
í Iðnó og skemmti með skrítl-
um og gamanvísum á undan og
eftir fundi. Fundarstjórar , voru
Jörundur Brynjólfsson og
Magnús Torfason, er „gáfu
orðið“ ýmsum þekktum stjórn-
málamönnum allra flokka. —
Húsfyllir var og klappaði ræðiu
mönnum óspart lof í lófa. Stæl-
ingar Bjarxia á svip og lát-
bragði ræðumanna voru marg-
ar góðar, en mestan fögnuð
áheyrenda vakti innihaldið í
ræðu Magnúsar Jónssonar pró-
fessors. Allt var þetta þó
græskulaust. Af gamanvísun-
um, er Bjami söng, bitu1 bezt á
fólkið „Framfarimar í Reykja-
vík“ og „Alveg eins og ég“,
enda var vel bitastætt í þeim
víða.
„Revy“- eða gamanvísna-
söngvarar hafa í raun og veru
mikið hlutverk af hendi að
inna, líkt og skopblöðin; miklu
meira en það, að stytta áheyr-
endum einn klukkutíma eða
svo. Þeir eiga, ásamt kýmni-
skáldunum, „þá gáfu ag ljá
oss, — að glöggva oss á því,
sem aðrir sjá hjá oss“, eins og
skáldið kvað. Engir standa bet-
ur að vígi en þeir, að draga
gæruna af þurradrambi, hræsni
og alls konar „snobberíi“, að
kveða niður feyskjudrumba og
nátttröll nútímans, er frá alda
öðli hafa staðið steinrunnin á
vegi framsækjenda. En til þess
þurfa vel að bíta vopnin: vís-
urnar og meðferðin.
Bjami Bjömsson er nálega
eini maðurinn hér, er temur sér
slíkan vopnaburð. Áheyrendum
gazt svo að honum, að þeir
fylltu aftur hús hjá honum í
fyrrakvöld, og fylla það víst
enn í kvöld, er hann syngur
og heldur flokkaflækjufund í
þriðja sinn. —