Alþýðublaðið - 29.04.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hílstjórar. Við höfum íyrirliggjindi ýmsar stærðfr af Wiliard rafgeytnura f h>la — Við hlöðum og geruro víð peyraa, — Hoíum sy u. Es. Goðafoss . _ ,L j.:- - k ' : ' . ' fer héðm á miðvikudag 3» maí kl 12 á miðoætti
Hf. Rafmfc Hltl & Lj Laugav 20 B S mi 830 Aóg! umboðsm fyrir Willard StOr >ge Battary Co C'eveland U S A vestur Og norður um iand til Kavpmannahafnar, ismkvæmt áætlun. Vörur afbendist á tn»nudag 1 • m a í og farseðlar sækist sama dag. H.f. Eimskipafélag- íslands.
Béntugur barnavagn til sölu í Sv-rin bóloantíinu Laugaveg 17 A laugaveg 11 e u ailar sk'ó og vu;i:in'Vi<,geiðir ódýrarl en hji oll.m oðrum i bæoum. Mu'dð að skórni' yðar geta verið SóLðir samdægurs ef beðið er ura A Pálsson
K j örskrá yfir kjósendur tll landskjörs-kosnlnga i jú'í f sumar llggur framrai á afgreiðslu AiþýðubLðuns, fyrir Alþý^uflokksmenn. Athugið aú þegar hvort þér eruð á skrá, þvi tíminn er stuttur til að kæra.
Níu myndir Yi lííi meÍHturans etnr Olfert Rtcard er bezta f ermlng-argjöftn P* t hja bÓK olunuin., Bókav. Sigurjóns Jónssonar Laugaveg 19 T ilkynning. Niðuisett verð á úrum til 14 maí. — Laugaveg 10. Jóhannes Nor ðf j örð.
Ritstjóri og ábyrgöarma&ur: Ólajar Friðriksson. ProntamiÖjan Gutenberg.
Edgar Rict Burrougks. Tarzan.
»Pú, pú, Philander, pú, pú!“ andmælti prófessor
Arcimedes Q. Porter. „Látum hina dauðu grafa hina
dauðu'.
Og gráhærði öldungurinn las greftrunarorðin yfir gröf-
jnni, en hjá honum stóðu félagar hans með lútandi
höfðum.
Tarzan horfði úr trjánum á þessa þögulu athöfn; en
honum varð þó rnest starsýnt á hið fagra andlit og
vöxt Jane Porter.
f brjósti hans bærðist ný tilfinning. Hann botnaði
ekkert í henni. Hann vissi ekki hvernig stóð á því, að
honum leist svo vel á þetta ókunna fólk — hversvegna
hann hafði lagt svo mikið í sölurnar til þess að bjarga
þessum þremur mönnum. En hann var ekkert hissa á
þvf, að hann hafði rifið Sabor burtu frá ungu stúlkunni.
Vafalaust voru karlmennirnir heimskir hlægilegir og
blauðir. Jafnvel Manu, smáapinn, var greindari en þeir.
Ef þetta voru dýr af sömu ætt og hann, efaðist hann
um hvort hreykni hans yfir ættgöfginni var á rökum
bygð.
En stúlkan, ja — þar var öðru máli að gegna. Hann
láði henni ekki. Hann vissi að hún þurfti verndar við,
og að hann var sjálfsagður verndari hennar.
Hann furðaði sig á þvl hvers vegna þeir grófu stóra
holu ,í jörðina til þess að láta i hana þur bein. J?að
var sannarlega ekkert vit í þvi; ejugum datt i hug að
stela berum beinum.
Ef ijötið hefði veiið á þeim hefði hann skilið þetta,
því á þen-nan hátt vörðu dýrin mat sinn fyrir þjófum.
Þegar búið var að moka ofan i holuna, hélt hópur-
inn til kofans. Esmeralda hafði skælt mjög meðan á
greftruninni stóð, en nú varð henni litið upp og til
hafnarinnar. Táraflóðið hætti. /
„Sko þá þarna úti!“ skrækti hún, og benti á Örina.
„Þeir ætla að skilja okkur eftir á þessari hræðilegu eyði-
eyju“.
Þetta stóð heima. Örin leið hægt út af höfninni til
hafs.
„Þeir lofuðu að láta okkur fá byssur og skotfæri,“
mælti Clayton. „Þorpararnir!"
„Það er vafalaust Snipes að kenna“, sagði Jane Porter.
„King var fantur, en þó voru ekki allar mannlegar til-
finningar dauðar hjá honum. Ef þeir hefðu ekki drepið
hann er eg vís um að hann hefði séð um, áð við vær-
um sæmilnga birg, áður en þeir héldu á brott".
„Það er slæmt að þeir skyldu ekki heimsækja okkur
áður en þeir fóru“, mælti prófessor Porter. „Eg hafði
þó hugsað mér að biðja þá að skiija fjársjóðinn eftir,
því annars verð eg eignalaus maður".
Jane Porter leit til föður síns.
„Láttu það ekki á þ*g fá, faðir minn“, sagði hún.
„Það hefði verið árangurslaust, vegna þess, að það var
eingöngu vegna fjárins, að þeir myrtu yfirmennina og
settu okkur hér á land*.
„Uss, uss, barn, uss, ussl“ svaraði prófessor Porter.
„Þú ert gott barn, en ókunnug lífinu”, og Porter snéri
við þeim bakinu og gekk í hægðum sínnm inn í skóg-
inn, með hendurnar á bakinu og starandi til jarðar.
Dóttir hans horfði á eftir honum og brosti, snéri sér
svo að Philander, og sagði:
„Látið hann ekki hlaupast á brott eins og í gær. Við
eigum það við yður, að þér gætið hans vel“.
„Það verður með hverjum degi, sem Ifður erfiðara að
ráða við hann", svaraði Philander, hristi höfuðið og
andvarpaði. „Eg býst við, að hann sé nú farinn af stað:
til þess að kvarta um það við forstöðumann dýragarðs-