Tíminn Sunnudagsblað - 15.01.1967, Side 2

Jökull Pétursson:
Tvö Nóttin helga
kvæði r Nú ríkir yfir foldu friSsæl þögn, í fjarlægS halda bjartar stjörnur vörS. Þá kemur fram í hugann helgisögn um hann, sem vildi skapa friS á jörS.
a bak Hann prédikaSi um friS af lærdómslist, en loks varS hann aS deyja fyrir oss, því hermangarar handtóku þá Krist og hengdu, fyrir vora synd, á kross.
jólum Svo líSa aldir, allt frá þeirri tíS, og allar þjóSir lofa nafniS hans. Samt geisa hér á jörSu stöSug stríS, sem stjórnaS er aS boSi hins kristna manns.
Og þeir, sem hafa heimsins æSstu ráS, í hógværS flytja jólaboSskapinn — og hvetja menn aS drýgja mikla dáS — — dáSina aS myrSa bróSur sinn.
Og er þaS nokkuS annaS en eSlilegt, aS efasemdir vakni í brjósti manns, . er hræsnin í svo hryggilegri nekt um heiminn fer í nafni frelsaranS.
Knútur Þorsteinsson:
Ljóð um Ijóta sögu
Hin austræna ódæSissaga i alþjóSa geymzt hefur stíl, um Hebreans hýreygu sonu, sem hent var í ána Níl.
* \ Og niSingsorS allra alda sá óheilla konungur vann, sem vonzku og valda neytti aS vega í þann sakleysis rann.
- En mjótt hefur hug þeirra miSaS á manngöfgi og þroskaslóS, sem brosfögur^/ietnam-börnin nú brenna í helsprengjuglóS.
26
1 I M i N N — sii\Niin/u;«i!i a*)