Tíminn Sunnudagsblað - 31.03.1968, Blaðsíða 3

Þessir fiskar eru líkastir sakleysislegum vatnakörfum.
Samt eru þeir ekki nein lömb að leika sér við. Þetta
er frskur í fljótum Suður-Ameríku. Torfa þessara fiska
getur á örskammri stundu tætt í sundur mann og étið
hann upp til agna.
Ránfiskar þessir verður að jafnaði ekki lengri en fjöru
tíu sentimetrar, og einir sins liðs geta þeir ekki
veitt sér annað til matar en smáfiska. Þeir eru rnjög
sterklega tenntir og gteta lagt kjálkana fast að. Kjaftur.
inn á þeim er eins og naglbítur.

"rVfHm

Íijiiiiiji-r!
f 'IUI.I." T ■

Árið 1949 var vísindamaður vitni að
því, að hópur slikra fiska grandaði
skjaldböku. Hugrekkið er frábært
þegar margir koma saman. Vísinda
maðurinn fullyrti að stór torfa gæti
ráðið niðurlögum krókódils.
I byggðarlögunum á bökkum Amazón-
fljóts er margt manna, sem þessir fisk
ar hafa limlest. Þeir hafa misst fingur,
tá eða jafnvel fót í skiptum sínum við
þennan fisk. Nái þeir taki á manni,
klippa þeir úr stórt stykki.
Venjulega eru þessir fiskar í stórum
torfum, mörg hundruð saman, og
leita upp í þverár stórfljótanna. Þegar
bændur þurfa að reka gripi sina yfir
þessar þverár, er ekki fátítt, að fisk-
arnir grandi þeim, sem fremstir fara.
s ! • o • inisoiatrtí;
Ferðalangur hefur sagt svo frá, að stór
gripur, sem þessir ránfiskar ráðast á,
hverfi á örfáum minútum. Ekkert er
eftir nema nakin og nauðkroppuð beina
grindin. Hann sá þá sjálfur éta svín,
mikill, að vatnið kringum gripinn nær tvö hundruð punda þungt, á einum
minnir helzt á vellandi hver. fimm minútum.
Séu ókindurnar einhvers staðar
nánd, renna nokkrar þeirra sér á
fyrsta gripinn og veita honum svöðu
sár. Jafnskjótt renna fleiri fiskar á
blóðþefinn, og aðgangurinn er svo
Fiestir ætla, að hákarlar séu gráðug-
astir fiska. Ránfiskur einn í Suðurhöf
um, barrakúti, er oftast nefndur næst.
í rauninni eru ránfiskarnir í ffjútum
Suður-Ameríku, laxkarfarnir, gráðugast
ir og hættulegastir allra fiska á jörð-
inni.

TfMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
219
\