Tíminn Sunnudagsblað - 22.09.1968, Blaðsíða 12
Höskuldsey á BreiSafirði ___ SnæfellsnesfjallgarSur í baksýn.
Bergsveinn Skúlason:
í HÖSKULDSEY
Fyrir nok'krum árum var ég
staddur í Stykkishólmi, án þess að
hafa annað í sigti en að komast til
Reykjavíkur áður en sumarfríi
rninu lyki, en eftir voru af því
nokkrir dagar. Ég gekk því ofan
að höfninni, eins og venja mín er
þégar ég er staddur í sjávarplássi
og hef lítið að gera. Ekkert sjávar-
þorp er svo steindautt, að þar sé
ekki eitthvert líf.
Á einni bryggjunni hitti ég Egg-
ert formann Björnsson frá Arney
Hann stóð þar ferðbúinn við bát
sinn Gíslá Gunnarsson, sem mun
heita í höfuðið á forföður hans,
Gísla Gunnarssyni frægum for-
manni og sægarpi, er fórst í há-
karialegu úr Grundarfirði árið
1868. Gísli er hin fríðasta fleyta,
og verða endalok hans vonandi
önnur en að sökkva í Breiðafjörð
eins oig nafni hans. Eggort kváðsit
ætla út í Hös'kuldsey eftir skamma
stu-nd. Þangað ætlaði hann
að flytja sand, til manna er þar
störfuðu að lendingabótum á veg-
um vitamálastjórnarinnar, svo hæg
ara væri fyrir vitavörðinn í eynni
að bjarga bát sínum undan sjó.
Vissulega er á því hin mesta nauð-
syn.
Ég bað Eggert um far. Hann
sagði mér velkomið að fljóta með,
en viðstaðan hjá sér í eyjunni yrði
stutt, svo að líklega yrði ég ekki
búin að „vísitera“ þegar hann væri
ferðbúinn í land. Ég kvað það engu
máli skipta, einhver ráð yrðu með
að komast úr eynni. Lögðum við
svo af stað.
Mér var kunnugt um, að Jónas
formaður Pálsson átti lóðir í sjó
á Höskuldseyjarmiðum og ætlaði
að sækja þær seinnipart dagsins.
Áður en við lögðum af stað hitti
ég hann að máli og spurði, hvort
hann vildi ta'ka mig í Höskuldsey
um kvöldið þegar hann hafði dreg-
ið lóðirnar. Það var auðsótt mál.
Og hann lofaði meiru. Hann kvaðst
skyldi ganga með mér um eyjuna,
og sýna mér það markverðasta
sem þar væri að sjá. — Jónas er
að mestu uppalinn í Höskuldsey,
og var þar síðan bóndi og formað-
ur margar vertíðir. Á betri leið-
sögu varð ekki kosið. Þar af leiðir,
að margt af því, sem hér verður
um Höskuldsey sagt er frá honum
komið, nema vitleysurnar, sem ó-
efað eru margar, þær stafa af mis-
minni mínu og eftirtektarleysi. Því
ekki gat það rúmazt í kollinum
á mér á einni kvöldstund sem
Jónas Pálsson veit um Höskuldsey.
Hann er skýrleiksmaður og átt-
hagafróður í bezta lagi. —
Að vísu var mér Höskuldsey
ekki alveg ókunn áður. í nágrenni
hennar hafði ég búið nokkur ár
og oft farið í kringum hana í fiski-
róðrúm, en aldrei lent þar. Og
áður hafði ég heyrt hennar getið.
Vestureyingar töluðu oft um
hana í minni áheyrn, þótt lítt legði
ég þá hlustirnar við slík-u tali. Út-
róðrar voru þá enn lifandi veru-
leiki í hugum gamalla eyjamanna,
þó að mestu væru þeir þá úr sög-
unni. Höskuldsey var þá eins kon-
ar varastöð, sem gott var að viita
af og þekkja ef eitthvað bar út
af með veður eða annað á leiðinni
í verið undir Jökli. En aldrei var
732
T f M í N N — SUNNUDAGSBLAÐ