Tíminn Sunnudagsblað - 27.10.1968, Blaðsíða 3

Hva5 gerist, þegar dýrin veikjast? Svarið er: Þau lækna
sig oft sjálf. Eðlisávisun þeirra bjargar þeim. Dýrin
kunna að velja sér heppilegt viðurværi, og uppgötvuðu
fjörefnin löngu á undan manninum.
Einu sinni var veikt dýr einangrað í garði. Til þess voru
bornar ýmsar jurtir sem uxu í náttúrulegu umhverfi
þess. Og viti menn: Dýrið valdi það úr, sem líklegast var
til þess að veita því meinabót.
Dýrin gæta þess vandlega að full
nægja næringarefnaþörf sinni. Elg
urinn fer með hausinn á kaf í vatn
til þess að ná í næringarríkar vatna
jurtir.
ameríski rís grindhorað
ur úr dái á vorin og má ekki við
miklu. Hann leitar uppi lauka snemm
vaxinna blómjurta sér tl hressingar.
Vanheilir kettir éta oft gras og það
geta hundar líka gert. Þetta gera
dýrin til þess að þau selji upp hár-
um, er hafa farið ofan í þau, er
þau sleiktu sig.
Villidýr vita, að sóiskinið er heii-
næmt, og ekki er það af eintómu
hreinlæti, að hundar og kettir
sleikja sig. Þeir gleypa líka í sig
heilnæmi, sem þeim hefur borlzt
með sólargeislunum.
Rándýr, sem fellt hafa uppi bráð, éta
fyrst lifrina og ýmsa kirtla, sem fjör
efnaríkir eru. Hrekist dýrið burt, áður
en það er mett, hefur það þó að
minnsta kosti fullnægt f jörefnaþörf-
inni.
Gammarnir lifa á hræjum, og
mætti virðast, að þeim myndi hætt
við sjúkdómum. En þeir hreinsa vel
nefið og svífa í mikilli hæð, þar
sem útfjólubláir geislar megna að
deyða sýkJa.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
843