Tíminn Sunnudagsblað - 15.06.1969, Blaðsíða 3

AS deginum hafast þvottabirnir við
f trjám og þangað flýja þeir, ef
styggS kemur að þeim. Mjög erfitt
er að koma auga á þvottabjörn,
sem liggur hreyfingarlaus á trjá-
greln, að mlnnsta kostl frá jörðu.
Með unga sína eru þvottablrnlr helrt
í holum trjám, en oft fara þeir með
þá alveg upp I limið. Það gera þeir
þá ekkl til þess að sjá yfir, því að
sjónin er slæm. Heyrnin er ekkl góð
heldur.
En sé komið vlð trjábollmi, verður
þvottabjörninn þess var. Honum er
etgnaður sá vani að ho/fa á stjörn
urnar. í rauninni horfir hann upp
I lofttð, svo að ekkl sjákt glampa
á augun I honum.
Þvottabirnir eru ekkl hætinu hreinlátari en mörg önn-
ur dýr, og þvottaefnaverksmiðjur gætu þess vegna
sparað sér að hafa mynd af þvottabirni utan á pökk-
unum. Þvottabirnir þvo ekkl bráð sína eins og menn
hafa haldið, heldur þreifa á hennl.
Tveir dýrafræðingar, Leon Whitney og Lloyd Tevis, hafa
kannað hætti þvottabjarna mjög gaumgæfilega. Þessir
menn segja, að þvottabirnirnir séu einfaidlega að sann-
færa sig um, hverju þeir hafa náð, en ekki að þvo eitt
eða neitt.
Þvottabirnir afla sér fæðu að nætur
lagi. Tærnar eru ákaflega næmar,
og þeir þreifa fyrir sér meS þeim.
Þelr eru sólgnir I krabba, og þá
finna þeir með tánum. Þannig
skynja þeir líka hverja hræringu
vatnsins.
Engum krabba er undankomu auðið,
þar sem þvottabjörn er á ferli. Hann
rífur skelina sundur og étur síðan
það, sem honum finnst gómsætt, en
fleygír öðru, sem honum gezt verr að.
Whitney rannsakaði háftalag þvotta
bjarnar í vatnskeri, þar sem auð-
velt var að sjá, hvernig hann þreif
aði fyrir sér. Með sömu hreyfing-
um kannaði hann ker, sem ekkl
var I neitt matarkyns.
IÍMINN
SUNNUDAGSBLAÐ
507