Tíminn Sunnudagsblað - 15.06.1969, Blaðsíða 7

elkfci snijér til rouma fyrir 10. nóv-
eimlbeir. Þá fcom 6 þ'Uimlunga þykk-
uir snij'óir oig gekk í frostgrimmdir
(valtrniið lagði), er héldiuist nál'ega
stöðiuigt tffl lofca marzmánaðar og
þá vair snjórinn oirðinin 2 fet. Með
apirifcoimiu fór að hlýna og um
20. apirffl var snjórinn hO'rfimm.
Síðustu diaga aprffl gerðl kulda-
kast. Um 20. rniaí fór ísdinm af vatm-
imu. Þá var Iti® eitt fariið að laufiga
við. Em efitir það greri áfcafl'eiga
ffljótt. — 1. júinií var fcrapahríð og
aðfaranótt hiims 4. var frost, sem
sfcemmidi eámstöbu sáðtegumdir.
Kafgras var fcomið í 9. viku sum-
ars. Suimiarið var allt votviðraisam-
ara em hiið fyrra. GoHur eru oft á
suimrim og eins á vetirum. Fyrsta
veturinm voru stormar mifclir, þó
að þeiss gæitti lítið inmi í Skógi.
Síðari hluita ágúst komu tvær frost
niæbur, 29. sept. fflitið föl, frost um
nætuæ, 3.—7. ofct. kuidar, og snjór
3 þurnli. Með nóveimher fór að
kölma og fjúfca mieira. Vatmið lagði
12. Ég tó'k kýr á gjöf 3 vikur af
vetri í móv., desember og iamúar
fcomu oflt góð veður, em aldrei
þiðniaði tál murna. f febr. var oft-
ast kyrrt og bjart og svitnaði fyr-
ir dyruim, tók þó efcfei snjó svo
dragi. í marz var rysjóttara en
þiðniaði mieira stumduim. Smjór varð
dýp'Stur uim 18 þumt. Hamn var
fcetoimn fyrir sumarm'áf og gengu
þá kýr út og var lítið gefið, fóru
þó bráðlega að mjólfca betur fs-
inn fór af vatninu um miðjan mal
Viður þá farinm að laufgaist. í júnd
var mjöig votviðrasamt og kom smá
vegis frost um miðjam mánuðinn.
Þegar hér rignir, fcoma áfcaflega
stórar skúrir og slfcruiggnr, en ekki
jafmar rignáeigar beila daga, eins
og hekna. Með komu jú'ffl þormaði
og kom bezita tíð. — 5. sept kom
frost, sem skeimimdj einstö'ku trjá
teguttidir. Um lok október kom
mjög lífcið föl og fraus jörð em
þiðnaði þó stnax affcuir. í nóv. fór
að kólma og bom föt, sem át þó
jaifmam af aftur. Þó bafa aldrei
bomið bleytuæ eða rigmimgar fyrr
em núna fáeina daga. Alauð er
jörð. — 28. nóv. lagði vatnið, em
ísinrn er þuinnur. Fyrsta veturinn,
sem ég var hór, varð ísimm 3V2 fet
á þykfct.
Ég tók gripi á gjöf fyrir miðjam
név. s.l., — svo seemima fyrir þá
skuTd, að ég hafði mjólfcandi kýr
og eiimniig uxa, sem ég þurfti að
brúka. Fjöldi gripa gemgur gjaf-
laus í Manitoba. Sums staöar nási
efcki kýr í hús, þótt þeiim sé gefið,
þegar í þær nœst. Ma'rigir óska nú
eftir snjó. Miltoið mein er að því
fyrir þá, sem þuirfa að aika, að
snjóirinn k'emur eklki. Ef lekfci snjó-
ar, verð ég að fara að láta jáma
uxama mína og atoa á ís, ef bamrn
hiefiæ efcki orðið ófær við rigning-
ar síöustu diaga. Éig var nú eims
þurfinm fyrir frost og snijó, eims og
ég vaæ stundumi heima þurfimm
fyrir þýður og smj'óteysi. Mér þyk-
ir slæmt að þurfa að aka á ísi.
Hanm er suirns sitaðar ósléttur og
hættui'eigur. Éig bef heldiur ekkd
járnaða slieða, em uxar eru jámað-
ir hér einis og hestar.
Ef ég æbti að fara að lýsa lamd-
inu m'áfcvæmilega, yrði það of Mnigt
miál fyrir þemman miða. Það er að
mínu áliti aðaiiókostur nýlemdumm-
ar, að of milkið er af mýrarfl'óum.
Það er að vísu gott að hafa nokk.
uð af þeim till beySkapar, em þeir
eru samf surns staðar svo graslitl-
ir, að ekfci er tl'vimnaimdi að slá þá
(ieiins og heimia). Það er stór ótoost-
ur, hvað fllóar þeiss'ir gera vegina
ógreiðfæra sums staðar Lamdið
er afflt mjög Tágt og sd'étt og lleiðir
af þvf, að það er vott. Þar sem
lamdið er hæst, er það víðast ó-
frjórra. Sfcurðir eru nauðsynlegir
í votlienidið til uppþurrkumar. Þar
sem framræsttam teksfc, er beat ak
urland. Em það er seimtttegt verfc
að gera hór skurði meðam afflir
stofmar og tágar er ófúið í jörð-
innd. Það er heldur ekfki hægt að
stiiniga upp, því reka gemgur ekki
í leirimin. Verður þess vegna að
höggva upp eða plægja, ef hægt
er að fcoma því við. Ég gjörði ná-
iega 120 faðma langan skurö í
haust, eitt fet á dýpt og tvö fet
á breidd að ofam, en eifct í botri'
inum. Ég gróf um 15 faðma á dag
Mér er Ókummugt um landið
þegar iamigt frá vafcninu kemur,
em það, sem ég þekki, er 31115 líkt,
ýmdat skóglendi eða mýrar. Sunns
staðar eru mýramar þur’-ar og
áigætlega grösugar, jafm'veO með
mammihæðar tóu grasi.
Ég hefi beyrt sagt, að 20 mílur
hér vestur sé gkógiaust land. Ef
svo er, væri gofct að setja sig þar
niðu'r, eimtoum fyrir efnaða menm.
Það er fljótara till afurða, þegar
maöur þarf ekfci annað en /að
plægja og sá svo. Em þó er bezt
að tófa sbóg með.
Ég hef þurran og góðan engja-
blliett í mímu laimdli. Vafcnið fttiæðir
upp á tónm, þegar hvasst er af
njorðri. Innam um grasið finrnst
válfciur maís og baumiir og mikið
af bófchveiiti. Éig var 21 dag við
hieyskap og hafði mamm meö mér
í vilfcu. Eminfiremiiur eimrn fcvemmamm
till jiafiniaðar á diag. Eftirtefcjian var
tófct á f jórða bumidnað baiggar.
Ég var aðeimis 10 fcl.sfcumdir við
heysfeapimn á dag, þvi ég þuríti
fleira að starfa. Sumis - sitaðar er
meiri uppgrip að hiafla í mýrunum
af heyi, ©n það hey er verra.
Vilttidýr eru hér: Eligsdýr, birn-
ir, úlfar, tófur (afl ýmsum tegund-
um) og svo margs konar smádýr.
Mjög fátt er áf Mimum þrem fyrist-
töldiu. Efcfci hafa nýlemdumemm
veifct dýr sér tffl' hagmaðar, nema
fcúnjmiga. Það er fclódýr á stærð
við fcöfct, einifcar gott til átu. Þegiar
snjóir er, gamiga kúnimigairmir eftir
viissuim brautum, sem þeir ieggja
um skóigimn. Memm Oieiggja þá snör-
ur á brautir þeirra og taka þá í
þær.
Mifc'ill fjöl'di sést hér á haust-
im oig vorin af gæsum, belsimgj-
um og öndum, em fugttar þessir
hafa hér litM viðdvöl, fljúga norð-
ur á vorim, en suður á haustim.
Sumar tegumdir eru mjög lffcar
þeim, er við þebkjum heima, en
aðrar ekki. Sumiar afflt að edms og
beima, t.d. græmhöfðar, — og tala
sarna máTið. Aftur á móti virðist
mér hirafmdinm hér efcfci tatta ís-
lemzku oig vera öfflu mimmi en
heima.
Engir Indíánar eru hér í nýlend-
unni nú. Siðferði þeirra er mjög
mismuinandi eftdr því, hvað þeir
eru orðnir urngeingnisvanir. Marg-
ir búa upp meö Rauðafljóti Það
eru blendingar af hvítum mömmum
og Ind'íámuim. Þeir stunda jarðrækt
og fcvikfjárrækt, em margir þeirra
eru hettdur latir oig bneigðir til
drykkjuskapar, fremur ólaglegir
og dómalieigir í framigangsmáta.
Ég var nýlega á ferð í Mandtoba
og sá nofc'kra memm á ferð, —
kvenfólk og karlmenm. Ég sagði
við félaiga minm: Þar fara íisltemd-
ingar eða Indíánabl'endimigar. Sá er
þó mumur, að fsttiendimgar eru fljót
ari (margir af þeim) að taka sér
snið eftir bimum snotra fram-
gangshætti Ameríkumanna.
AmeríJfcufcvemifólkið þyfcir mér
hafa ljótarn sið. Það er kæfcur
þeirna margra, þegar þær gamga,
að þær slefcta tffl höfðimu og rass-
imum. Mér þykir lífcl'egt, að þær
hafi tefcið þanm bæk eftir kúnum,
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
511