Tíminn Sunnudagsblað - 15.06.1969, Blaðsíða 13
í Njálssögu segir af því, að
Þorkell hákur Þorgeirsson vann
þrekvirki mörg utan lands:
Herjaði í Austurveg, felldi spell-
virkja á Jamtaskógi og vá finn-
gálkn á Bálagarðssíðu og flug-
dreka í Aðalsýslu. „Lét hann
gera þrelcvirki þessi yfir Iok-
hvílu sinni og á stóli fyrir há-
sæti sínu“.
Ætla verður, að Þorkell hák-
ur hafi látið skera myndir af
þessum atburðum í við til þess
að skreyta híbýli sín og vegsama
sjálfan sig, og er þá þetta elzta
dæmið, sem við höfum um
myndskurð I Þingeyjarsýslu.
Myndskurður varð sú listgrein,
er mestan þroska hafði hérlend-
Is um langan aldur, og virðist
það hafa verið alsiða að marka
myndir á skálaþiljur á liöfð-
ingjasetrum, auk mikils útskurð-
ar í kirkjum og skreytinga á
húsmunum og búsgögnum. í
þessu efni stóð þjóðin líka á
gömlum merg eins og norrænar
fornleifar sýna. Hinir oddhög-
ustu menn voru mikils metnir,
og um skeið lögðu tignustu
menn landsins fyrir sig skurð-
Iist eins og dæmi þeirra biskup-
anna, Árna Þorlákssonar, Guð-
brands og Þórðar Þorlákssonar
sýna, að sínu leyti eins og það
voru hinar stórættuðustu kon-
ur, sem af báru um myndvefnað
og hannyrðir.
Á síðustu áratugum höfum
við átt nokkra ágæta myndskera,
svo sem Stefán Eiríksson, Hjálm-
ar Lárusson, Ríkarð Jónsson,
Guðmund frá Mosdal, Guðmund
Kristjánsson, Karl Guðmunds-
son, Martein Guðmundsson og
Ágúst Sigurmundsson.
Nú gerast þeir þó fáir, hinir
oddhögu menn, er grópa hug-
myndir sínar í við, bein og tönn,
því miður. Nokkra höfum við
þó enn á meðal okkar, og von-
andi verður landið aldrei svo
fátækt, að skurðlist falli úr sög-
unni.
Einn þcssara fáu manna er
Jóhann Björnsson frá Húsavík,
er barn að aldri hreifst svo af
hagleikshandbragði bónda eins
á Tjörnesi, að eðlislæg list-
hneigð, er með honum bjó,
þrýsti honum til þess að fara
að beita vasahnífnum sínum á
bein og spýtukybbi, sem hann
komst yfir. Hér á myndinni
sjáum við Jóhann við vinnu-
borðið sitt með einn smíðisgripa
sinna í höndunum.
úr miinind genginiair, etf hiainis Irefði
etokii notritð við.
Þá hieifiur Jóhann eiinndig teiknalð
miaingan gaimlan Húisiví'kiiniginn, og
ó hianin sflœimimitdOleigt safn sdikna
ainidllitismynda.
Við tfáruim fyrör stutitu tdl Jó-
hiammis og l'eituðum hófanna um
það, arð hann rabbaði dáOlítið við
oklkuir. Hann staufaði lenigi hjá Rílk-
airðd Jómssynd og býr vdð Grundar-
stig eiims og hann, í nágrennd við
efiltit falttieigiaisita húsdð í Reykjavík,
þar sem borgarbólkasasfndð hetfur
verið aOOfllenigd. Jóhiann tók ok'kur
aOiúðOJeiga — gramnvaxinn miaður og
í mieðaOOaigd hár, góðlmannOegur á
svip og hár Mtið eitt fairdð að þynrn-
ast. Hanm Olét tl ledðast að svara
fáeimum spunnjMum.
—Hva® varð pess vaTdanti, að
þú fónst að fást vdð myndskurð,
Jóhann?
—Éig loomist uniguir að árum í
kynni við liandaverk Jóns JaOcobs-
sonar tfrá MýrarOcoti og hreifst af
þeim. Harau var miymidskeri og Oista
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
517