Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Blaðsíða 4

Kafarinn, sem tók að sér
málefni blindra ungSinga
Maður er neíndur Sven Nahlin,
sænskur kafari. Af honum er tals
*verð saga. Kafarar verða oft að
1 starfa í gruggugu og óhreinu vatni,
þar sem þeir sjá ekki handa sinna
skil. Þeir verða að þreifa sig áfram
að því, er þeir ætla að finna. Þá
getur hæglega borið við, að þeir
ruglist á áttunum, og nýliðar í
slíku starfi verða jafnvel gripnir
innilokunarhræðslu.
Sven Nahlin fór að hugsa um,
hvemig unnt væri að hjálpa
mönnum til þess að víkja frá sér
óttanum og kenna þeim betur að
átta sig í myrkri. Þá var það, sem
honum datt í hug blinda fólkið.
Það var því vant að fikra sig
áfram í myrkri.
Kynni Svens Nahlins af blindu
fól'ki urðu til þess, að hann var
beðinn að segja frá starfi sínu í
blindraskólanum í Tomteboda.
Hann var fús til þess, og að er-
indi sínu loknu, spurði hann, mest
til gamans, hvort enginn væri i
skólanum, sem vildi læra að kafa.
Margir svöruðu því játandi.
Þetta varð upphaf þess, að Sven
Nahlin fór að kenna blindum ungl
ingum köfun. Og nú kom dálítið
einkennilegt ljós. Blindu piltarn-
ir reyndust mun betri nemendur
en alsjáandi menn. Þeir voru til,
sem þurftu helmingi skemmri
tíma til þess að verða góðir kafar
ar eða frosikmenn en almennt ger-
ist. Margir hinna blindu unglinga
voru mjög næmir, minnið var gott
og heyrnin skörp. Og þeir kenndu
ekki neins ótta, þótt vatnið væri
gruggugt.
Síðan þetta gerðist hefur Sven
Nahlin mörgu áorkað í þágu
blindra unglinga. Hann hefur,
ásamt öðrum, stofnað félag, sem
820
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ