Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Blaðsíða 15

r---------■--—---
VIÐ GLUGGANN
Mikill hiti í húsum inni er
mönnum skaðlegur. Fari hann
yfir tuttugu og fjögur stig, ger
ist fólk sljótt. Það er ótvirætt,
að fólk verður sinnumimna en
því er eiginlegt, ef það hefst
við í húsi, þar sem hitinn er
tuttugu og fjögur til þrjátíu
stig. Þetta er niðurstaða rann
sóknar, sem gerð hefur
í byggingarannsóknarstofinun
sænska ríkisins í Lundi.
Mjög mikill húshiti getur
beinlínis hættulegur lífi manna,
segir Hans Zetterberg, forstjóri
verksmiðju eimnar, sem fram-
leiðir loftræstingarkerfi og líka
hefur látið rannsaka þetta. Það
er efalaust, að hiti er oft mun
meiri en vera ætti í skrifstof
um, verkstæðum og sjúkrahús
um. Tölur sýna, að mun fleira
fólk deyr í sjúkrahúsum á
sumrin en veturna, þótt að vísu
bresti á, að beinar sönmur verði
á það færðar, að hitinn valdi
þessu. Ekki bætir úr skák, að
Svíar telja níutíu af hve-rju
hundraði loftræstingarkerfa í
landi þeirra sé áfátt.
★
Menn hefur greint á um það
hvernig bezt gefist að kenrna út
lend tungumál. Þess vegna var
samanburðartilraun gerð í
kennaraskólanum í Gauta-
borg. Námsgreinin var enska,
og sextíu nemendum var skipt
í þrjá hópa, sem á voru reynd
ar þær kennsluaðferðir, er
helzt koma til greina. Tilraun
inni stjórnaði Alvar Ellegard
prófessor, en Karl Georg Ahl-
ström, prófessor í Uppsölum,
gerði grein fyrir niðurstöðum
hennar á fumdi í Linköping á
dögunum.
Það er fljótsagt, að enginn
munur varð á námsafköstum
hópanna og verða því ekki lik
ur að því færðar, að tin kennslu
aðferð gefist amnarri betur.
★
Sú skoðun er ríkjandi, bæði í
Danmörku og Svíþjóð, að þjóð
félagsvaldið hafi dregizt óhæfi
lega mikið saman á einrn stað,
þar sem höfuðborgirnar eru.
Þetta hefur valdið skaðlegu
misræmi, orðið dragbítur á þá
landshluta. sem fjærri voru
miðstöðvum valdsins, en hleypt
ofvexti í höfuðborgirnar og gert
lífið þar þungt í vöfum og
óþægilegra en það var á meðam
stærð þeirra var hófleg, og
miklum mun kostnaðarsamara.
Svíar hafa því gert áætlun
um brottflutning fjölda margra
ríkisstofnana úr Stokkhólmi,
þeim á að dreifa um landið á
komandi árum. í Danmörku
verður ömtunum fengin forsjá
margra málefna, sem ríkið
sinnti áður. Verða þeim látnir
í té tekjustofnar í samræmi við
það, svo að þa.i geti risið und
ir hinum nýju verkefnum.
fáir og smáir við erum, þá mynd-
um við aldrei treysta okkur til
þess að gera neitt. Ég segi aftur á
móti: Við megum aldrei nokkurn
tíma gleyma því, að við erum ekki
nema tvö hundruð þúsund sálir og
búum í stóru og harðbýlu landi.
Og séu Norðuriöndin undanskilin,
þá er hvergi nokkurs staðar í ver-
öidi.nni til fólk, sem ekki stendur
alveg hjartanlega á sama um okk-
ur.
— Já, þú segir það. En má ég
ekki spyrja þig eitthvað um starf
þitt?
— Ég er búinn að vera dag?
skrárstjóri Ríkisútvarpsins í fjögur
ár.
— Er það ekki lífrænt og
skemmtilegt starf?
— Vissulega hefur það sínar
björtu hliðar, eins og flest önnur
störf. En það háir okkur langmest
núna, hve fáliðaðir við erum. Út-
sendingartíminn hér er eins lang-
ur og í Noregi, en starfsfólk þar
mörgum sinnum fleira, og það seg-
ir sig sjálft, að við höfum ekki
nokkur tök á því að fylgjast með
ölu efni, seim flutt er. Það verður
að vera á ábyrgð flytjendanna
sjálfra. Og svo er arnnað: Mikill
hluti þess fólks, sem flytur út-
varpsefni, er í fullu starfi annars
staðar, oft í mikilli fjarlægð frá
okkur. Samband okkar við þetta
fólk er oftlega mjög takmarkað,
til óhagræðis fvTir alla hlutaðeig-
endur. Auk þess, sem nú hefur
verið talið, eru húsnæðismálin okk
ur fjötur um fót. Það má að vísu
heita stórfurðulegt, að ríkisstofn-
un, sem komin er fast að fertugu,
skuli ekki enn hafa eignazt þak
yfir sig.
— Gerist ekki stundum eitt og
annað skemmtilegt, til dæmis að
ykkur sé boðið upp á efni, sem
fáum öðrum en höfundum mundi
detta í hug að vilja koma á fram-
færi?
— Æ-nei. Það er ekkert
skemmtilegt, og við skulum ekki
tala um það.
— Er ekki eitthvað sérstakt,
sem þu vilt segja að lokum?
— Ég vil aðeins segja það, að
þótt ég starfi nú við fjölmiðla og
uni því ekkert ila, þá hef ég samt
fulan hug á því að starfa að minni
fræðigrein, og hér á landi eru
óþrjótandi verkefni á þeim vett-
vangi.
Við þessa yfirlýsingu Haralds
Ólafssonar vill undirritaður aðeins
bæta því við, að þótt Haraldur sé
að vísu mjög vinsæll útvarpsmað-
ur, þá mun þó mörgum þykja það
enn betri tilhugsun að vita hann
starfa sem vísindamann að sér-
grein sinni, sem heita má alger-
lega óplægður akur hér á landi.
VS.
------------------ . ..
Þeir, sem hugsa sér
að halda Sunnudags-
blaðinu saman, ættu
að avhuga hið fyrsta,
hvort eitthvað vantar
í h{á þfiim og ráða bót
á því.
.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
831