Tíminn Sunnudagsblað - 25.10.1970, Blaðsíða 9
æskilegast. Sýnir þetta, svo að
ekki verður um villzt, manndóm
og sjálfstæði Hþjlunds. Hanm hafn
ar glæsilegu embætti, af því að það
er ekki í samræmi við h-ugsjónir
hans um frjálsan lýðháskóla Norð-
urlanda.
Næst fréttist það af Hþjlund
hingað upp til íslands, að hann
hafi verið skipaður dagskrárstjóri
við útvarpsstöð danska ríkisins í
Góðvon í Grænlandi. Flyzt hann
þangað sumarið 1968 með fjöl
skyldu sína og tekur við áður
nefndu starfi. Kom þessi ráða-
breytni víst flestum vinum H0j
iunds á óvart. Þarna dveljast þau
hjónin siðan með börnum sínum í
tvö ár. Lise, kona Hþjlunds,
kenndi við framhaldsskóla í Góð-
von, aðallega dönsfcu, en það er
sérgrein hennar.
111.
Júlí 1970.
Þriðjudagur 7. júlí. Sigríður
Haraldsdóttir húsmæðrakennari
hringir til mín og segir mér, að
nú sé Hþjlund væntanlegur til ís
lands, ásamt fjölskyldu sinni, mið-
vikudaginn 15. júlí með flugvél frá
Grænlandi. Hafi hún tal'að við
nokkra af nemendum Hpjlunds
hjónanna frá sumrinu 1964, svo
að þeir fengju að vita af ferð
HOjlunds. Sagðist Sigríður, en hún
var í Askov 1964, hafa huga á, að
sern flestir nemanda Ilpjlunds frá
nefndum tíma gætu átt samleið
aneð þeim hér meðan á heimsókn
þeirra stæði, sem yrði vart ýkja-
löng. Þeir, sem Sigríður hafði náð
sambandi við, komu saman á heim
ili hennar að Bugðulæk 9 fimmtu-
dagskvöldið 9. júlí. Var þar um
það rætt, hvað gera mætti fjöl-
skyldu Hpjlunds til ánægju meðan
á dvöl þeirra stæði hér. Var ákveð-
ið að taka á leigu sextán farþega
bifreið og aka austur yfir fjall og
skoða ýmsa þá merkisstaði, sem
útlendingar eru jafnan sýndir.
IV.
Austurferðin.
Þetta varð. Lagt var af stað frá
lumferðamiðstöðinni klukkan hálf
tíu árdegis. Auk Hþjlundshjóna og
undirritaðs voru í bifreiðinni: Sig-
iríður Haraldsdóttir og börn henn
ar tvö, Margrét sextán ára, og Har-
aldur, nítján ára, hjónin Ragnar
(Ju'ðleifsson og Björg Sigurðardótt-
ir, kennarar í Kefl’avík, Benedikt
Guðjónsson, kennari við Melaskól
ann, og Róshildur Sveinsdóttir,
kona hans, Kristrún Ólafsdóttir
(Jóhannessonar prófessors og al-
þingmanns), kennari við barna-
skóla Vesturbæjar, og loks ungfrú
Ida Miihelsen, sjúkraþjálfari frá
Kaupmannahöfn. Sat hún fremst í
bifreiðinni við hlið þess, sem þetta
ritar. Gafst því gott tækifæri að
æfa sig í dönskunni, enda óspart
notað. Stúlkan auk þess lagleg og
viðkunnanleg í viðmóti.
Rigning var nokfcur á leiðinni
austur yfir fjall. Birti ekki til að
ráði, fyrr en um klukkan tvö, er
við vorum að setjast að matborði.
Vík ég að því síðar. í Hveragerði
var beðið eftir gosi úr Grýlu
(Grýtu), en flýtt fyrir því með því
að setja grænsápu í hveraskálina.
Magnað gos birtist. Myndir teknar
í ergi og gríð.
Síðan var ekið að Kerinu í Gríms
nesi. Þótti gestunum það að von
um furðuleg náttúrusmíð. Aðeins
að hún fái að vera í friði fyrir
ýtunni, sem víða engu þyrmir, eins
og kunnugt er. Að Skálholti var
komið skörnmu eftir hádegið. Mik-
ið listaverk er dómkirkjan. Arki
tektinn, Hörður Bjarnason húsa
meistari ríkisins, hefur þarna
hvergi rofið sögulega hefð í kirkju
byggingum, heldur miklu fremur
dregið saman í eina heild helztu
form kirkjuhúsa liðinna alda.
Gluggar, altaristafla, ljós, hljóð-
færi, og síðast en ekki sízt stól
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
825