Tíminn Sunnudagsblað - 06.01.1973, Qupperneq 9

Hér cr Höskuldur á Hofsstöðum í útreiö með tveimur vinum sinum og nágrönnum, þeiir 'ónasi Árnasyni,alþingismanni>
til vinstri og Kjartani Sigurjónssyni, höf. viðtalsins, til hægri — Þvi iniður var röng mym l'imanum með afmælisfrétt um
Höskuld á dögunum.
niðurfallið, sem mest getur verið,
smátorfubær, það var jú gólf, en grjót-
bjálkar rúmstæðin. Samt verður það
úr, að ég kaupi nú þetta kot. Ég dró
hann nú samt á langinn, að afgera það,
en flutfist þó aur ir, en hikaði við á, að
ganga að skilm. :um og tét biða — sjá
hvað skeði, keypti kotið svo siðar á
nauðungaruppboði fyrir langtum
minna verð. Þetta var jörðin Saurbær i
Villingaholtshreppi.
— Varstu kvæntur, þegar þetta var?
— Já, ég kvæntist i Reykjavik fyrri
veturinn, sem ég var þar. Mér þótti nú
yfirleitt ekki gaman að vera i Reykja-
vik þá, en það breyttist nú siðar. Kona
min hét Gislina Magnúsdóttir frá
Hraðastöðum i Mosfellssveit.
Svo hófum við búskap þarna i Saur-
bæ. Ég átti nú ekki nema einn reiðhest,
en körlunum austur þar, þótti það vera
nokkuð mikil flottheit hjá þessum nýja
bónda að eiga reiðhest. Svo liður og
biður, og það þurfti nú að fara að
hressa upp á kotiö, ef maður ætti að
una þar. Fémunirnir voru nú ekki
Sunnudagsblað Tímans
miklir. þegnr byrjað var. Það voru
ellefu hu 'ruö krónur upp á vasann,
og siðar atjan hundruð króna vixill, og
fimm bross. Annað var nú ekki — og
svo kvií.iidisbeljurnar kálflausar. Ein-
hvern veginn blessaðist þetta samt.
smátt og smátt, og svo var ráðizt i það
að fara að byggja, fyrst yfir fénað
þ.e.a.s. fjós og tilheyrandi, og svo sið-
ar kom nú til að byggja ibúðarhús. Það
var nú svona svolitiö ævintýralegt aö
sumu leyti, til dæmis að ég pantaði
húsið frá Noregi alveg tilsnikkað,
ósamansett náttúrlega. Það kom i
miðjan einmánuð. Þá voru góð ráð
dýr, þvi að þá var allt vegalaust og
kolófært, svo eina úrræðið var að fá
hleypt vatni i áveituskurðina með leyfi
þvi það var ekki siður að hleypa svo
fljótt á, og öllu timbrinu fleytt eftir
skurðunum fram á móts viö bæ. Það
var eina leiðin til að koma þvi heim. Á
sumardaginn fyrsta var hægt að halda
reisugildið, svo skarpt gekk smiðin,
þvi yfirsmiðurinn var með afbrigðum,
bæði smiður og verkstjóri, sem kvaddi
til alla lagtæka menn, sem náðist i.
Svo var reisugildið haldið á sumar-
daginn fyrsta, og ég held að mér sé
óhætt að segja, að þá hafi verið „sung-
ið og kveðið i Saurbæjareldhúsi”, eins
og þar stendur.
— Hvað varstu svo mörg ár þarna?
— Þau urðu þrettán.
— Svo var tekið til við að byggja upp
hvern einasta kofa, skúr, skemmu,
hesthús, f jó» i einni röð og steypa svo
fjörutiu metra stétt með öllu saman.
Svo kom til að byggja fjárhúsin, mér
likaði ekki húsagerðin þarna um Fló-
ann, svo vitt sem ég vissi til. Þar voru
ekki garðahús eins og hér tiðkast i
Borgarfirðinum, heldur voru það hús
með lágum dyrum, ekki manngengum
og jötur með báðum veggjum, já og
féð látið liggja úti, og ég réðist i að
byggja tvistæðuhús, og svo hesthús i
túnjaðrinum, þannig að dyrnar voru
bara inn i húsið og hrossin gátu komið (
úr haganum, án þess að fara inn á tún-
ið. Svo kom að mér að fara nú að reyna
að slétta túnskækilinn. Hann var allur
17