Alþýðublaðið - 06.05.1922, Blaðsíða 1
Alþýðublaðiö
1922
€istal ajtii halðslss.
Eftir Hannes yngra.
----- (Frh.)
E( við verðutH samt sesn áður
v&rir við einhverja óánægju hjá
alþýðunni, út af atvinnuleysinu og
íyrirkomulaginu, þá getum við
gefið þeim sem verst eru staddir
nokkrar máltfflir, til þess að bæta
úr mestu þörfinni f svipinn, og
sérstaklega til þess að láta fólkið
verða okkur þakklátt fyrir góð
gerðasemina. Þá sér bláfátækur
og sauðsvartur almúginn ekki
annað en að við séum ómissandi,
þar sem við ekki aðeins veitum
vinnu, altaf þegar við getum, eftir
því sem við segjum, heldur Ifka
gefum stórgjafir, að þvf finst, þeg-
ar atvinnuleysi er. Við þurfum
ekki að gefa svo mikið að okkur
muni neitt um það, en þó gjaf
irnar séu ekki stórar á okkar
mælikvarða, þá geta þær verið
nógar til þess, að halda fólkinu
við þá trú, að við séum þeir
bjargvættir, sem það megi ekki
brjóta af sér með því að koma
fram með neinar ósanngjarnar
kröfur, sem við getum kallað, utn
kaupgjald eða vinnutfma.
Ef þetta dugar ekki til að íólk
ið sé ánægt með okkar stjórn og
fyrirkomulag, þá finnum við ein
hver önnur betri og fleiri ráð tii
þess að halda íólkinu í skefjum,
þvf hvað sem það kostar, þá
verðum við að sjá um að fólkinu
geti ekki skllist það, að fyrir
komulagið geti á neinn hátt verið
betra en það er. Ef til viil verður
það okkar bezta vopn, að láta fá
tækt og atvinnuleysi sverfa að
þvf til þess að láta það lúta Okk-
ar viija, og það er það vopu sem
við eigum hægt með að nota, að
því Ieyti að við þvi getur enginn
neitt sagt. Og enginn getur sagt
að við séum skyldugir til að veita
öilum mcnuum vinnu, sem með
þurfa, og þó að fólkiau detti svo
ieiðis lágað í lug, þá þurfum við
að sjá svo um að esgian þori að
Laugardaginn 6. maf.
Iáta það ( ijósi, en því ver sem
meanf.ru stsddir, þvf íegnari ættu
þeir að vera, þegar við iátum
þeim eitthvað f té, hvort sem það
er vinna eða gjafir.
Við mcgufn undir engum kring
umstæðum iáta vinna nema við
græðutn á vinnunnl, vegna þess,
að á þvf getum við tapað ein
hverju af þvf sem við vorum bún
ir að græða éður, og svo annað
það, að ef fólkið hefir altaf vinnu,
þá hefir það nóga peninga og
verður þar af leiðandi ekki eins
þurfandi fyrir vinnuna eins og
það væri annars, og okkur yrði
svo máske ómögulegt að lækka
keupið, þó við þyrftum með, vegna
þess að fólkið þættist ekki þurfa
að vinna. Svoleiðis stórmensku
megum við ekki láta almúg&nn
komast upp með. Bezt væri að
geta komið þvf svo fyrir, að við
þyrftum aldrei að biðja neinn um
að vinna, heldur að iáta sem flesta
íalast eftir að fá að vinna, tii
þess að við gætum látið það við
urkenna, &ð við gerðum það meira
fyrir verkafólkið en okkur sjálfa,
að láta vinna.
Alt það sem jafnaðarmenn pré-
dika um hag almennings, jafnað
arstefnu og bræðralagshugsjón, og
aliar þessar fögru hugsjónir, sem
kailaðar eru, verðum við að drepa
niður Jafnaðarmenn segja fóikinu
að það væri betra að fr&mleiðslu-
tækin væru gerð að þjóðareign
og að öil atvinna væri rekin með
hag aimennings fyrir augum, held-
ur en eins og við höfum haft það.
Þetta er auðvitað hárrélt, að það
væri betra fyrir ailan fjöldann eða
þjóðina f heild sinni, en okkur
væri bölvun að þvf, og við eig-
um ekki að sjá fyrir öllum fjöld
anum. Þess vegna verðum við að
gera það sem við getum tii þess
að fóik trúi þessu ekki. Við græð
um á etfiði og fáfræði alþýðunaar.
Ef alt verkafólk tryði kenni&gum
jafnaðarmansa, þá hefðum við
ekki lengur það vald á þvf sem
við höfum haft og þurfum að
102 tölublað
hafa, ti! þess að geta grætÉ á þvf
að láta það vinna.
En nú megum við ekki láta
heyrsst á okkur að við séum á
móti þvf að jafnaðarstefna komist
á, því þá getur fólk hddið &ð við
sjáum okkur efnalegan óhag í þv£
og ef það heláur það, þá getur
það lika farið að hugsa uai fleira
i samhandi við þaö mál, sem
gæti komið óþægilega við okkar
stefnuskrá. Nei, við megum ekk-
ett iáta heyrast í þá átt. Við
verðum að segja að við viljum
jafnaðarstefnu og að eiginlega sé-
um við jafnaðarmenn, að jafnað-
arstefnan sé góð og fögur hug-
sjón, op að við mundum fylgja
henni fast fram, ef það væri mögu-
legt að hún kæmitt á. En við
verðum jafnframt að telja öilum
trú uos það, að það sé ómögu-
iegt sð jafsaðarstefnan hái fram
að ganga, það sjái það allir sjáifir
hvernig það færi ef ætti að gera
aila jafna, svo að enginn dugiegur
eða rfkur maður yrði lengar til.
Við megum ekki láta það skiij-
ast á okkur, að nokkur maður sé
duglegur, nema sá sem er rfkur.
Við vetðum að nota öll hugsanleg
meðul tii þess, aðeyðileggja áhrif
þeirra manna sem prédika jafnað-
arstefnu. (Frh.)
Br éf.
Þóratinn Björn Stefánsson, sóma-
maður af Vopnafirðil
Þú abbast upp á mig f Morgun-
blaðinu 3 maf siðastiiðið.
Eg man ekki til þess að eg
kafi heyrt þín getið fyr en eg sá
nafn þitt undir greininni f Morgun-
blaðinu. Eg hefi þess vegna aldrei
gett á hluta þinn.
En þú blandar mfnu nafni isn
í mál, sem er mér óvlðkomsndi.
Hvers vegna gerirðu það? Þú ger-
ir það af þvf, að þú veist að það
fellur f góða jörð hjá Morgunbi.-