Íslendingaþættir Tímans - 13.11.1968, Síða 3

MINNING
líkt með þeim feðgum, m.a. göngu
lagið og hið milda og hlýja bros,
o.fl. Við sr. Þórður Ólafsson átt-
um allmikið samstarf meðan ég
var á Flateyri, og þekkti ég hann
því vel. Er hann með ágætustu
mönnum, sem ég hef kynnzt á lífs-
leið minni, heill og sannur í kenn-
ingu sinni og lífi, einlægur og
traustur baráttumaður fyrir betri
siðum og fegurra mannlífi. Hann
var líka virtur og vinsæll embætt-
ismaður, prýðilegur klerkur og
Ihjálpsamur, ekki sízt þeim sem
minni máttar voru.
Er mér og verður lengst í
niinni framboðsræða hans, þá er
hann eitt sinn var fenginn til að
bjóða sig fram til setu á Aliþingi.
Það var fremur stutt ræða, en af-
burðasnjöll. Hann veittist að þeim
sem segðu þjóðinni ósatt, færu
með blekkingar og leyndu hana
þwí rétta. Slíkt væri ósæmilegt
hverjum manni og þjóðarheildinni
háskalegt. Því einu vildi hann lofa,
að segja kjósendum satt og gera
það-'eitt, sem samvizka sín teldi
rétt, hver sem í hlut ætti og hvað
sem hver segði. Við þær kosning-
ar féll hann, með litlum mun þó,
en fékkst ekki til að vera í kjöri
aftur. En því get ég þessa hér,
að mér þótti jafnan sem Sigurður
sonur hans bæri ávallt djúptæka
virðingu fyrir því sem satt var og
rétt og mundi ófáanlegur til að
fremja þar nokkur helgispjöll.
Til barna prófastshjónanna
þekkti ég nokkuð meðan ég var
Vestra, þótt ég þekkti þau lítið per-
sónulega. Og Sigurði kynntist ég
ekki fyrr en hann hafði kvænzt
sinni ágætu konu, Áslaugu Sveins-
dóttur frá Hvilft í Önundarfirði,
gamals nemanda míns á Flateyri,
og hafði ég á henni miklar mætur.
Og þá er ég kynntist fyrst heimili
þeirra hjóna þótti mér sem ham-
ingjan hefði tekið sér þar bólstað,
allt vitnaði þar um ástríki og fág-
aðan smekk, lífsgleði og listfengi,
svo að hverjum gesti leið þar vel.
Og óskabörnin tvö, falleg og vel
gefin léku þar ung á palli. En þá
kom sorgi-n þung og sár. Dauðinn
hreif þau bæði úr faðmi foreldra
sinna og lagði þau í gröfina. Þá
var þungur harmur kveðinn að
Þeim hjónum, sem þau báru
sem hetjur. En nærri má þó geta
að lengi muni hafa kennt sviða í
því sári, svo djúptækt sem það var.
Sigurður Þórðarson var val-
hienni að allri gerð, traustur og
Jón Guðjónsson,
Þan-s 29. se-pt s.l. andaðist Jó-
han-n Gu-ðjón-sison að heimiili sínu
að Leiruiæk í Áiftamash-reppi í
Mýrasýslu, 77 ára að aldri. M-eð
hon-um er hnigin-n til moidar sann-
ur mannkostamaður, sem Ijúft er
a-ð m-innast.
Jóhamn Guðjón-sis-on var fæddur
að Leiruiæk 19. sept. 1891, so-n-
ur hjónanna Guðjóns Guðmunds-
sonar, bónda þa-r, og konu hans,
Guðrúnar Bergsdóttur frá Galtar-
holti. Foreldrar Jóh-anns bj-uggu
að Le-i-ruiæk allan sinn bú-skap og
tók Jóh-an-n við jörðinni af þeim.
,Jóhann ólst upp að Leirulæk og
átti þa-r heima alla sín-a ævi. Þó
stundaði hann skólanám vetrar-
tíma í Samvinnuskólan-um, en
hvarf heiim að ná-mi lokn-u og ra-k
búskap að Leirulæk ásam-t He-lga
bróðu-r sinu-m til dauðadags.
Búskapur þei-rra bræðra, Jó-
hann-s og Hellga, var vel re-kinn,
ræk-tun á Leirulæk e-r geysi'mikil,
bæði að vöxtum og gæðum, bú-
smaii vel hirtur og afurðagóður og
húsakostur er m-yndarlegur. Saim-
heldni og sam-starf þeirra bræðra
var með sérsitökum ágætum. Mé-r
er ljóst, að afkoma bú-sins hefu-r
hvílt á Hel-ga að mestu leyti síð-
ustu árin, eftir að heilsa Jóhannis
tók að billa, e-n þaö breytti engu
u-m þeirra samstarf.
■Jóhann á Lei-rulæk var ekki
ein-göngu góður hóndi, hann var
einnig mikill og góður félagsmála-
maður. Árið 1910 gerði-st hann
ein-n af stofnenduim umgm-ennafé-
lagsins í sve-it sinni og starfaði
fágaður persónuleiki og mikill lista
maður. Hann hefir skráð nafn sitt
skíru letri í listasögu þjóðarinnar,
og mun þar ávallt talinn í fremstu
röð sinnar tíðar. Og lengi munu
menn minnast hins mikla starfs-
manns, snjalla söngstjóra og sæmd
armanns.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég Sigurð Þórðarson með
innilegri þökk og blessunaróskum.
Og frá mér og mínum sendi ég
eftirlifandi eiginkonu hans hjartan
legustu samúðarkveðjur.
31.10 1968.
Snorri Sigfússon.
bóndi, Leirulæk
eimnig að félagsmálum fyrir svei-t'
sína og hérað mieða-n heifl-san leyfiði. ;
Hann var jafnan í forysituisveiit í
félagsm-álum, t.d. var ha-mn í hrepps
nef-nd svei-tar sin-nar í 30—-40 ár,
í sýslunefin-d í 16 ár og í stjórn ;
Kaupfélags Borgfirðin-ga 1 16 ár.
Þá var hann og mikilvirkur í miál-
ef.num Framisóknarflokksins í hér-
a-ðinu og átti sæti í stj-óm Fraim-:
sókmarféliag-s Mýrarsýsl-u um langt
árahi'l. Jóha-nn á Leirulæk vair sér-'
staklega ti-llögugóður í sínu félagis
mólastiarfi. Hann var framfaramað
u-r, er beitti sér fyrir uimböt-um og
fýlgdi þeim -að máluim, sem
vildu ryðja þeim braut. Hann var
alveg sérstak-uir talsmaðu-r þeirra,
er miður máttu sín í lífinu. Þeirra
hluit rétti h-ann í hvert sinn, er
hann gat komið því við, hvort
tveggja með bei-nni fyringreiðslu
og óbein-ni. Jóhanm var sérstaklega
siniægui og trúr öl'lu þvi, er hann
tók tryggð við.
Samviii'numiaður var Jóhanin i
þess orðs beztm merkingu, hamin
var jafn sanmuir í andstöðu sinni
við mál, er han-n ta-ldj ekki ti'l um-
bóta horfa, og þau, er han.n vei'tti
brautargengi, og gaf þá e-kki sim-n
hl'ut.
Jóha-nn á Leirulæk va-r, eins og
augljóst er af þeim trúnaði, er sami
ferðafólikið sýmdi honu-m, vel gef-
inm maður, er lengi mun minnzt
vegn-a verka sinrna. En mianmgæðim
voru þó niest um verð. Ein'lægni
h-anis, fyrirgreiðsil-a, umhyggja o-g
orðheldni, allir voru þessiir kos-tir
ein-s og bezt verður á kosið. Um
ÍSLENDINGAÞÆTTIR ~ 3