Íslendingaþættir Tímans - 13.11.1968, Blaðsíða 15

kvaddur til ferðalaga einkum um
vetur og komst þá stundum í mis-
jafnt. En ratvis var hann með á-
gætum og æðrulaus alltaf, jafsvel
þótt við forynjur væri að fást og
hlekktist aldrei á. Þótt þau Skóg-
arhjón lifi nú við næg efni og
gengi gott, þá hefur búskapartíð
Þeirra ekki alltaf verið rósum
stráð, Gunnlaugur hefur oftar en
einu sinni hlotið þungar sjúkdóms
tegur og eitt sinn varð hann fyrir
Því óhappi að hryggbrotna. Hon-
am var þá vart hugaður endurbati
°g hlaut að liggja mánuðum sam-
an á sjúkrahúsi í fjarlægu héraði
°g það um hábjargræðistíma.
Guðný stóð þá ein að búskapnum
toeð drengina þeirra fjóra í ung-
hernsku. Reyndi þá mjög á þrek
þeirra Skógarhjóna, þegar verst
horfði. Allt fór þetta þó betur en
á horfðist. Margir reyndust þeim
góðir grannar og heim komst
Gunnlaugur til starfs og heilsu
nærri jafn góður. Heimkomu dag-
Ur hans þá, mun vera einn mesti
gleðidagur i lífi þeirra hjóna. Nú
eru synir þeirra hjóna Sveinbjörn,
Árni, Guðmundur, Heiðmar, og
Jón Árni allir uppkomnir menn og
að heiman farnir nema Jón Árni,
sem er yngstur og hefur byggt sér
nýbýli í föðurtúni. Hann býr i fé-
lagi við Gunnlaug og er samvinna
þeirra báðum til sóma Hinn árris-
bli iðjumaður Gunnlaugur í Skóg-
bm getur nú glaður litið um öxl.
Hann hefur eignazt vinarhug sveit
bnga sinna og samferðamanna og
j Skógum eru risnar traustar og
ftiyndarlegar byggingar, víðlend
tún hafa þar verið ræktuð og fall-
Þunga bæjarlæksins breytt í birtu
°g yl. í Skógum hafa hagar og at-
°rkusamar hendur að verki verið
°g sér ekki á; þótt Gunnlaugur sé
hóngóður svo af ber og mörgum
stundum eytt utan heimilis í ann-
arra þágu. Þótt Elli kerling hafi nú
rúnir rist á ásjónu hans, þá hefur
hún eigi náð að buga þrek hans
bema að litlu. Enn þá rís hann
árla úr rekkju og gengur daglangt
að störfum, enn þá er hann mað-
br gróðurs og framfara og ennþá
heldur hann áfram að ávaxta farar
ofni þau, er hann fékk i fátækum
föðurranni. Að lokum vil ég svo
«nda þessar fáu línur með þvi að
Þakka Gunnlaugi margan greiða,
kærar stundir og kynni góð.
Einnig óska ég honum hamingju
ófarinn veg og þess, að við
samferðamenn hans fáum að njóta
Sextugur:
Úlafur Sveinsson
bóndi í Stóru-Mörk
ólafur Sveinsson, bóndi og sýslu-
nefndarmaður í Stóru-Mörk átti
sextugsafmæli 30. okt. Hann fædd-
ist að Dalskoti í Vestur-Eyjafjalla-
hreppi 30. október 1908. — For-
eldrar hans eru Sveinn Sveinsson,
sem andaðist árið 1930 og Guðleif
Guðmundsdóttir, sem féll frá á
fyrsta degi þessa árs fullra 90 ára
að aldri. Hjartahrein merkiskona,
greind og leitandi í andanum, vel
skyggn á hinar skoplegu hliðar til-
verunnar. — Hún hélt sinni and-
legu reisn til endadægurs. — Börn
þeirra hjóna urðu tíu talsins, en
eitt dó í æsku, en síðar bættist í
þennan stóra hóp tvö uppeldis-
börn.
Árið 1923 fluttu foreidrar ólafs
frá Dalkoti að Stóru-Mörk, einum
af vestustu bæjunum í Vestur-
Eyjafjallahreppi. Þar standa þrír
Merkurbæirnir hátt og horfa vei
við sól. Þaðan er byggðin kvödd
þegar haldið er inn á Þórsmörk
og afrétti Eyfellinga. — Því hefur
oft verið kveikt undir kaffikötlun-
um á Merkurbæjunum og marg-
ur velferðarsopinn drukkinn.
Það var skemmtilegt að koma og
dveljast í Stóru-Mörk og blanda
geði við hinn stóra og glaðlynda
systkinahóp, sem dvaldist þar í
föðurgarði á kreppuárunum, með-
an klukka landsins gekk enn hægt.
Hinir hversdagslegu hlutir voru
bundnir i grátbroslegt stefjamál,
sem eigi ósjaldan var flutt yfir mat-
borðum. Áhyggjur og armæða
áttu ekki heima þar á bæ, þó að
hart væri í ári, heldur hin ósvikna
ekta lífsgleði.
Heimilið hennair Guðleifar í
Stóru-Mörk var traust og gott. Þar
var mikið unnið mikil ráðdeild og
hagsýni, staðið vel í skilum við
alla og hvers manns bón leyst með
gleði. — Þetta er enn erfða-
hans áfram um ókomin ár. Slíks
hins sama hygg ég að allir óski er
til hans þekkja.
Laxamýri 14. okt. 1968.
Vigfús B. Jónsson.
fylgja heimilisins. — Við þessi ytri
skilyrði ólst afmælisbarnið upp.
Varð snemma sterkur og stæltur.
íslenzka glíman varð uppáhalds-
íþróttin. Sniðglíma á lofti uppá-
haldsbragðið og það sigursælasta.
Þrisvar sóttj hann verðlaun fyrir
fegurðarglímu út að Þjórsártúni og
einu sinni Skarphéðinsskjöldinn og
í það sinnið kom glimukóngurinn
einnig með verðlaun fyrir feg-
urstu glímuna, víðsfjarri honum
voru og eru hverskyns bolabrögð.
Ungur fór Ólafur Sveinsson tU
sjóróðra til Sandgerðis og Vest-
mannaeyja og þótti hans rúm vel
skipað, hvort heldur beitt var bjóð.
eða greitt var úr netuin. — Smið-
ur er hann afkastamikill og góður
og hefur víðar unnið við húsagerð,
en í heimagarði og mörgum hefur
hann léð gervar hendur og hug,
án þess að þeir, sem verk-
anna hafa notið hafi þurft að opna
pyngju.
Sveitungar hans og samflokks-
menn fóru fljótt að kjósa hann til
hinna ýmsu trúnaðarstarfa og nú
ætla ég að nefna nokkur þeirra;
í skólanefnd Skógarskóla frá því
skólinn hóf starfeemi, í skólanefnd
t
fSLENDINGAÞÆTTIR
15