Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Qupperneq 9

MINNING
SOFFÍA JÓNSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja í Neðra Ási
Föstadagi'nin 21. Mw. 1969 vair
tll mol'diar botniin á SaiuíSártoróki
Soffía JónsdótJbir frá Bafeka í Svarf
a'ðardal, uim lianiglt slkeiið húsfireyja
í Ne'ðra-Ási í Iljailtadál, en hún
anidiaðiislt á Sauðáfk'róki 13. flebr.
Soggía Jónsdóttir var fædd að
Batoka 10. sept. 1887, en þar voru
þá búanidi ftoreidiraur henmar, þau
Jón Zóphoníasson slkipstjóra og
bómda Jónssonar, sem drukknaði
me<5 skipi sínu 1875, og SvanhM-
ur Björnisdóttir bónda í Syðra-
Garðshorni Jónissonar bónda í
Botni í Þorgeirsfiröi. Var kona
Zóphoníasair og mióðir Jóms, Soffía
SjaMan tða aildire; hef ég unnið
Ijúfara v;rk en að hei'ðra þau
hjón með gulmerki Alþýðusikól-
ans á áttræðisafmæli Ásmundar
biskups, siðastMðið naust, að beiðni
núvaraindi sbólastjóra alþýðuskól-
aus, Þorkels StainarS Elertssomar.
Á merlki þetta eru mörkuð þrjú
M og standa þau fyrir kjörorð
skólanis, manntak, miaunvit og
maungöfgi. Fáir Eiðamienu eða
enigir hafa betur gjört þessi björ-
orð að sínum jg sýnt það í verbi
en þau biskupShjón.
Fagradalissögu fyrsta Skóllasbjóra
AiþýðuSkólans er iokið, ósd'tSnini
Fagradalsgöngu, siiíkur hamingj-
unnar maður sem haun vair. Hvíta
Skýið, sem byrgði tonum sýn forð-
um og huldli lamdið fyrir handau,
hefur greiiðzt frá
Andliábs hans var miunzt á Eið-
um við síðU'Stu SkólauppSögn og
mienn risu úr sætum í virðimgair-
Skyni, og nú blalktir þair fáni í
háiltfa sitöng, tálkn hinnlair hinzbu
kvöðju, dijúprar virðingair og þalkfk-
ar. En þær þakkir verðia ekki hiin-
ar síðustu firá Eiðum, því þær
yerður alldrei hægt að filyibjia.
Þórarinn Þórarinsson,
fyrrvenandi stolastjóri á Eiðuim.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Björnsdiótitir í Kotii og á Gruind
Björnlssanair ATUgrímssonar hónda
oig siilifursmiðs í Ytra-Gairðshorni,
S'igurðssonar á Búrfelli Jónssonair.
Ex sá ætltlleiggur geysifjöbneinnuir
og frjöDSbrúðuigur af dugmiiklum
manngerðum og sumum fjölhæf-
uim.
En mióðiir Soffíu á Bákka og
kon'a Björns á Grund vair Imgigerð-
ur Jónisdóttir, af Melaæ'tt, skör-
ungSkona og miMihæf. Gg Bjöm
í Syðra-G'arðShorni, fa®r Svanhld
ar á Balklba, var einn hinn harð-
fengasti dugnaðairmaður, sem
uppi vair í Svarfaðardaíl á sinni tíð,
og kona hans afbraigðs konia.
Það má því um Soffíu Jónsdótt-
ur með sanni segja, að hún var
af 'góðu bergi brotöin.
Þau Bakkadi'jón, Jón og Svan-
hildur, ffliuittu fró Bakka vorið 1904
í Neðra-Ás í Hjalibad'al, og bjuggu
þar síðan góðu búi eignuðust
mörg og mamnvænfeg börn, sem
ved hafa mannazt og reynzt. Gift-
ist Soffía dóttir þeiirra 1911 Steini
Stefánssyni fná Stóru-B'rekku í
Fljótum, hinum m'esta myndar-
rmanni. Hafði hann verið eimn
veltur í MöðruvaHiaskóiLa og
var búfræðimgur frá Hólúm, hafði
sinnt barnabenusllu í sveitum, en
var noklkru eldri en hún, (f. 1882).
Hófu þau búsfcap í Neðra-Ási og
síðain í Stóihollbi í Flljóbum, en
bjuggu þar aðeirns 2 ár. Þá í Neðra-
Ási frá 1915 tffl 1942. Þar bju'ggu
þau góðu húi og nýttu jörð sina
vel og hætbu. Og þair gegndi Steiinn
margs fconar trúrtaðarstörflum fyfflir
sveit sína. Var Steinn búhöldur
góður, og húsfreyjan bæði dugmiilk
ill og ráðdeffldarSöm 'greimdarkionia,
Sbjómsöm og hispurslaus. Þeton
búnaðist vel, eignuðust 7 böm,
sem komiust vel tffl inanns. Minn-
ist ég nú SvanhiMar döttur þeirra
hjónia, sem kenmari var í Hóla-
hreppi á námsstjóraárum mánwni,
og slbóð sig með prýði í Sbarfi. Og
ekki síður sem húsflreyja í Neðra-
Ási eftir að fóreldrar bennar
hætbu búskap. Því að efcki gat hún
hugsað tl þess, að óðal sitt færi
í vanllirðu. Dáði ég mjög það við-
horf, og geri enn.
En foreldrar hennar, og þedirra
systkina, höfðu ekki heldur legið
á Hiði sínu, en voru nú langþreybt
orðin. Andaðist Steinn 1954, og nú
er dagsveiibi 'konu hans lobið.
Efltir lát Steins mianns 'hennar
dvaldist Soffía hjá Kára symi siíin-
um og tamgdadóttar. Átti hún hjá
þeiiim kyrOlátt ævikvöld unwafín ást
úð og umbyggrju þeirra beggja og
amnanra banna simna.
Soffía Jónsdóttir frænka miín
var fríðieikskona, fasprúð og við-
ræðúgöð, átti það skap er enigiin
Styrtjölltí fyfligir, Skyddiurækám móð-
ir og dugmifcffl húsfreyja, sam al-
ir miunu minnaSt með viiðáinigu og
Mýixug er bymmtust hemrni. f þelm
hilýjia aftanMæ er 'gott að kveðja.
í guðs flrM.
Snorri Sigfússon.
9
J