Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Qupperneq 14

MINNING
Sigurður Samsonarson
Fæddur 25. nóv. 1901.
Dáinn 14. maí 1969.
Banm kom í Kópavoginm su-mmu-
daigimin áður em bamm lézt,til þess
að kveðja „vininia'1 sína áður en
h'amrn færi í ferðalagið með m.s.
GuMossi. Hianm sagðist ætla að
vimrnia til hádegiis á miðvikiudaginm,
em þá áitti skipið að fara kl. 4. Svo
kvaddi bamm samstarfsfólfcið urni
hádegi. — Skömmu seiinma var
h anm dáimm.
Slðam sésit enginm Sigigi Sam
gamiga á imiiHili vima.
Ef tl vM deyr hluti af sjálfuim
maniná með hverjuim samferða-
mianni, sem deyir. Altaf bemur
hún á óvart þessá fregm — hel-
fregnim — þó að altaf meigi búast
við benni. Það bribtir 1 vanafestu
himis daigilega amsturs, við dauðs-
föl náimma og miinmingarnar sækja
á bugamin.
Siigurður taáaði yfirleitt efcfci umi
sjáölfiam siiig eða sína. Foreldrar
hans mnnu haifa látizt meðam hamm
var emm barm, svo bamm þurftl
Helga afð gerast framfcvaemda.itjóri
við bygginiguna. Leysti harnn það
starf af miikiMi samvizfcusemi og
dugnaði.
Nú þegar Helgi eir bvaddur
hinztu bveðju, fcemur margt fram í
huganm, sem ber að þafcfca. Væri
það of laagt mái upp að telja. Em
sá sem srtcrifar þessa-r' fátæfcu lín-
ur, vil aðeins minma á einn þátt
og þabka það sérstafcliega, hversu
miMa umhyggju hanrn og hans
góða bona sýndu mér er ég lá eitt
sinm sjúfcur á spítala í Reyfcjavik
Þeim heimsóbnum og þeirri um-
öninium gleymi ég aldrei og get
seint fuliþakkað.
Þegar ég kvaddi vin mimn Helga
1 síðasta ginn, hér á heimili m'ínu,
síðasffliðið bauist, það var hans síð-
14
verzlunarmaður
sneimima að fana að vinma fyrir sér.
Urni náim var elklki að ræða, em eitt
sinm salgði bainn að senmiifaga hefði
hanm orðlð læbnir, ef banm hefðii
asta för hdingað, er hann ásarnt
systbinuim sínum og konu sinmi
var að koma með legsbeiin á leiði
forefldra siinma. Að vísu vissi ég að
það var komið haust í bans heilsu,
en að svoma flLjótt yrði hanm kalað-
ur burtu, fanmst mér næstum ótrú-
iegt.
Merfcið stendur þótt maðurinm
falá, stendur einhvers staðar. Von
andi gefist somum hans líf og heilsa
og að þeir megi halda uppi merki
fiöður síns, með sömu fyrirhyggju
trausti og drengsbap, eins og öll
hans störf einikenmdust af.
Ég bið guð að blessa mdmnmgu
góðs vinar, eiginfconu og börnum
votta óg dýpstu samúð á sorgar-
stundu.
Páll Pálsson.
átt 'botst á máimi í æsku. E.t.v. hetfði
það ohðið — hanin vdfl'di altaf hjáfpa
öðruim. Hanm var fraimúrsfcarandi
barnigóður og var ungmæ í anda tl
hinztu stuindar og sótti í félaigs-
slkap unigna. Lemigst átti hanm heirna
á Fialteyri, eða frá urn 1920 þar
tl upp úr 1960 að bamm ftattiist
tál Reykjavífcur. Hamrn vamm affla at-
genga virnrnu, en lemigst að verzlum-
arst'örfuim, þar af 16 ár hjá Kaup-
félagi Önfirðinga. í N.L.F. búðimmi
á Týsgötu, vamm hann eftir að hamm
fliutti suður, þar seim hamm ávamm
sér sívaxandi traust ráðamaoma,
sem bom e.t.v. bezt fram eftir að
helsu hans tók að hraka Sam-
viztousamiari og húsbóndaholtari
sfcarfsmann, hef óg efctoi þefc'kt.
Alan þann tíma, sem Sigurður
var á Fiateyri, var hanm í kirkju-
bór, enda sönigmaður ágætur Auk
þess tófc hamm þátt í flestu öðru
söng- og félagsflífi þorpsins. Hamm
var um árabl virfcur meðlimuir
íþrótfcaiféOiagsins Gretfcis og formað-
ur þess umi sfceið. Aldrei heyrði éig
hainn tefllja effciir sér störf í þágu
féiaiganma og vo-ru þau þó oft ærio.
Honium var svo eðlilegt að veiita
öðrum, að hanm gfaymdi oft sjálf-
uim sér. Og nú er baimn alfllur, þeissi
maður, sem gerði bröfurnar fyrst
og ’fremst til sjáflifs sín — af slík-
um mönnum er afldrei nóg — sízt
niú.
Samnferfðamiaður, í mæsfcum báflifa
öflld, er horfinn balk við tjaldið.
Kannsfci var banm fcaffliaður á vinrnu-
hjúaskiflldagann, af því að hanm var
aflídrei tveggjia þjónin og lék efcki
tveim skjöldum. Við, sem eimhvieni
fcíma vórum húsbændur hams, vit-
um það eiltt, að nú hefur alvald-
urinn fiemigið til sín dyggam þjón.
Fjöiskylda min þaifckar þér afflt,
fóstri, oig biður guð að blessa þig
og líta í náð tffl efbirliifamdi ást-
vina.
Þórður Magnússon.
‘SLENDINGAÞÆTTIR