Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Síða 18

*
MINNING
Guðraundur Frímann Agnarsson
F. 20. maí 1898. D. 11 maí 1969.
/
Miig setti hljóðam og meir ©n
það, þegiair siiiniinin hringdi að
fcvöldi þess 11 maí sl. og mér var
tlkymnit andíDát vinair míns Guð-
muindar Agnamssonar, svo var hann
hreiss og glaiður við síönistu sam-
fundi, það sannaðist hór sem oft-
air að engmn veit ævina fyrr en öll
er. Ég get eOtíki látdð hjá líða að
miiinna/st með noMcrum línuan
þessa trygga og trúfasta vánar og
þeirrar vináttu okkar sem aldrei
bar neinn skuggia á.
Guðmundur var fæddur á
Hnjúlkum í Torfalækjairhmeppi 20.
maí 1898 sonur þeirra ágætu hjóna
Agnars Guðtaundssumar og Guð-
rúuar Sigurðardótbur Árið 1909
fiutbist hann með foreidrum
sínum að Fremstagili í Lainga-
dal og ólst þar upp með stórum
systikinialhópi en alls voru börn
þeirra Agnars og Guðninar níu,
áitta sam komust til fullorðinsára
en eina dóttur misstu þau á barns-
aitdiL
Árið 1913 réðst ég sem þessar
línur rita vinnumaður að Fremsta-
gilM, en á því heimili hafði ég áð-
ur slitið barnssikóiium undir hand-
iedðsdu minna elskalegu foreldra,
sam þar bjuggu í þrjátíu ár. Á
árunum 1913 tn 1916 sem ég var
um þeim fianast, e- kyuntust Sig-
ungeáiri.
Eftir að Sigurgeir fliuttist suður
til Reykjavi'kur gerðist hann bif-
redðastjóri njá Bifreiðastöðinui
Hreyfffi, en hamn mun hafa verið
einn af stofnendum þess fyrirtæk-
is. VarS hann íian'.ælT í því starfi,
og ávann sér þai vináttu og traust
starflsbræðra sinna.
Með Sigurgew, hritnum vMu
margir vera, svo einiæg var gleði
hiains og gamamsemi Meðal vina
og kunningja var h,an.n hrókur alis
fagnaðai og hið rnesta snyrtimenni
í allri umgengni og framkomu
Sigurgeir heitinn hafði næman
feguiðarsmekk og vai mikll nátt-
úruunmiandi og Mfðí miargar unaðs-
vinnumaöur á Fremsbagli kynnt-
ist ég Guðmiunidi fyrst. Tékst þá
mieð okkiir sá vinskapur er síðan
hefur haMi*t ósiátið og snurðu-
laiuist.
Guðmundur var fríður maður,
ifsgtaður, greindur og félagsiynd-
ur. Hreánskil'inn var hann og sagðd
meiiniiinigu sína hverjum sem í hlut
átti, þannig sbapiförnum mönnum
er gott að blanda geði vilð og veija
sér að vini
Árið 1919 kvæntist Guömiundur
efltirfdfandi konu sinni Sigurunni
Þorfinnsdóttur. Börn þeirra hjóna
stundir upp um fjöll og fimindi.
Veiðimiennska var honum í blóð
borin. Á surnrin fér hanin víða um
land, og dvaldi tímum saiman við
margar veiðiár sér tffl hvíldar og
mikillar ánægju og var jalfman
fengsæM.
Um áratugi hef ég verið tíður
gestur á heimiilá Sigurgeirs heitins
og konu hans, Vilheliminu Tómas-
dóttur. Við hjónin vottum konu
hans og bömum okkar dýpstu sam
úðarikveðjur
Vorið er koinið og sumairið í
nánd, megi gróðrarmáttur þess
græða sárin vegna látinis ástvinar.
Sigurður Guðmundsson,
frá Melum.
eru: Knisitín Jóhianna frú í Reykj3”
viík igift Sigurgeir Maignússyni hús-
gagnasmið, Agnaæ húsasmiður ú
Blöndnósi giftur Huldu Liiju Þoi'"
gekisdóttur og Siguiilþór verziu'nar
fuflltrúi hjá Sasnbandi fsfl. sata-
vimnuféiaiga í Reybjavik giiftur Guð
nýju Siigurðardóttur. ÖŒII eru börn
im rnesta myndar og dugnaðarfóflk'
Fljótlega eftir giftingu fluttust
þau hijénim Guðmundur og Si©ur-
unniur tiil Blönduóss og háfia búiÓ
þar æ sáðan. Fyrstu árin voru þau
í liltllium bæ, setm Guðmundur
byggði hesthús við, svo miikúl
hiestaivtiinur var hann að hanin g®*
ekfci huigsað sér amnað en hafia hest
iinm næsta nábúa sánn enda börðU
þeiir efltíki klafcann gæðangami'r
hiams Guðmundai
Ofit var þröngt á þirngi í l'itl'3
bænum og glatt á hjala í góðra
vina hópi, en það mátti segja a®
þar sem hjartarúm er þar er nóg
húscrými. Gestrisni og greiðaseini
hjénanea var firaimúnskaramdi-
Margir áttu l'íka erindd við Guð-
miumd, þó ekki væri nema a® biðjn
hamm að hý9a fyiir siig hest, tafc'3
fiola till tamniingar og siibt hvað
flleíira, efltir beztu getu vildi h®nn
ailra vandræði leysá. svör hans
við margs konar kvabbi voru ðr-
Ugg og ákvéðin og orðum hans
miátti fylilega treysta
Það vaikti ætíð tíHMöfcbun tí'*
ofltíkur hjónumum þegax við sáuta
Guðmund og Sigurunni koma ríð-
andi á gæðingum sínum í heita-
sófcn tffl okfcar er við bjuggm® *
Lækjardal Þó vök hafi verið ta®u
vina mörg him síðari ár eftir a®
við flutt'im til Suðuiflands, höfuta
við aldrei farið á fornar slóðir svo
að við höfuta etoki átt skem!m|ti|le'°'
ar samvenustundir og þegið n®tur
greiða hiá þessum trygglyndu vlU
um okkar, ekki hefur það heldnf
brugðizt að við fengjum að ®fla
þaiu á heimili ok'kai ef ledð þeiirira
lá tffl Reykjavíkur.
Nú er Mi vinalegi bærinn h®n®
Guðmunddr löngu horfinn, en Par
sem hann stóð bvggði hann stein
hús er hann mefndi Mágaber®'
18
ÍSLENDINGAÞÆTTIR