Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Síða 23

í or'ði, heidur einnig á bor'ði. í
átta vöbur veitti hún barmaskóia
vist á heiriuli síirn fyriir sveditarfé-
lagi'ð. Námskeið hafa eimmiiig ftemg-
ið þar imni, þegar á hefur legi@.
Aífflt' sfflkt geriir nún eftLrtöiiuiiaust
og nauismarleiga
Hafflldóra á Staðarhóffl gekk í
hamdav'imnusíkóla, eins og fyrr seg-
iir, áður em hún giftist. HefUir hún
stmndaið hannyrðir i hjáverkum, —
eiiinlkíuim á seammd árum — og er
mér sagt, að mikið liggi eftir hama
á þvá sviði, emda hef ég séð þess
vott á heimiii hemmar.
Meðarn IMidóra var umig lagði
h-úm iieáðir smaj: d framamdi landa
í ieiit að fræðslu og víðsýni. Þeig-
air uim fér aftui að bægjast hjá
hemmi með annir við búskapinm,
fér húm í Leiðanguir tdtL Asíulamda.
Emmfremur HaUg hún i fyrra tdl
Græmilands.
Á afmæiisdagimm tók Haldóra
á Staðarhóii á móti gesbum i húsi
barmaisbóla Aðaidæía, sem er
slkiamimt frá heimálii he-nmar. Er
mér sagt, að þa,r hafi mætt hátt
á ammiað hundrað manmis og sýniir
þetta m.i vinsældir bemmar.
Var HaMóra eins og værnita
rniátti hyfflt með rœðum, kvæðUm
o,g sömig í afmæ'lisfagnaði þessum.
M-enm þökkuðu hemni dáðríkt og
affarasæit landnám henmar í Þimig-
eyjiarsýSLu og hve góður Þimigey-
imigur oig AðaTdælingur húm gerð-
iist. Umdir það vfl ég tafea með
Mmium þessom uma le-ið og ég
þalkika Halldóru vimáttutryggðiir
við mdg og mima, — og óslkia hemmi
oig áistfvimum h-ennar hamímigju.
Tvö kvæðj fyigja hér m-eð, sem
fOiuitt voru i afmælishófiniu. Þau
emu eftir tvo bændur í AðaMlal:
Arnór Sigmundsson i Árbót og Ket
fl Indriðason á Ytraf j-alffl.
Karl Kristjánsson.
Motto:
„Út á gróiö tún og tei-g
traustra Þimgeykiga
dtraiga vfl eg dís og veig
úir dölium Bargfirðimga“.
G.F.
Uappafeng úr heflTasjó
M-aut sá Þimgeyiniga,
er hánigað tfl sín Dóru dró
úir dölurn Borgfiirðinga.
Sitaðarhóis á túnd og teiig
traustum eilgimmianni
gæfudís og gOeðli.vei'g
gerðOst hún með sanni.
feLENDINGAÞÆTTIR
Ýmiskonar afmeik menk
uinndn löngu-m vóru.
HóHinin geymir handaverk
Hanmeíar og Dóru
Ýmisum virði-st efflin þumig,
æði miargt til baga.
Dóra er samt í arnda umg
eims og fyrri daga.
Koma ■ Staöarhólinm hieim
hugsa eg með gleði.
Húm mér tekur höndum tve-im.
HOýnair mér í geði
Þvi sktad halda á HóO’ i kvöld
HalLdóm að finna.
færa þangað þakka-rgjöld.
Þau eir ljúft gð imna.
Æviim stendur aidrei kyr.
Óslk er Dóiru vina
að hún fái auðnubyr
imm í framtíðiin'a.
> Amór Sigmundsson.
Kona edm í Aðaldai
aMitaf þarf að vaíka
Ilemmi þvi táíl h eátíurs e&ad
hQijóma þessd staka
Kvabbi og nauði hvemsikonair
bainm hún veJ að simma,
út og suður afflstaðar.
Á það vii ég mimma.
Ótal feirðir á hún hér
yfiir sveitaii- vengi
Sofið á v-arðli aidirei er.
— Það á víð góða dremgi
Opmar löngum Mðirmiair
liamdslhorriíaiina milá.
Getu-r emda í eyðuirmar
og af fUIM sniíffl.
Leájtt er að sitja á sam-astað,
sjá miemn fffligið þreyta,
hafa kja-rk og bora það,
en þrefesimis ekki neyta.
Ekid er k/n þótt feona sú
baninaði Árabíu.
Græniian dsi ölc1 af,/'-rðafrí
flýgu-r meir em tiu
Þeúr, sem fara fjarst og hæst
firam úr öllu veldi
og -sem skýjum eru næst
eimis á morgmi og kveddi.
En sem láta oftast nær
óslkir sínair nægja,
rnánár Ikair — þei: og þær,
— þokast mM baija.
Skiija varla skerpuna,
sfcap og leikui þína
undraist bæði og öfunda.
Öl-lu búnir týna.
Ósk með þinum gestum grær,
getflin af þeli hiýju,
að þú verðir fleyg og fær
fram um áttatíu.
Ketill Indriðason.
BJÖRN -
Framhald af bls. 24
áhrif á þanda: taugar og sálariíf
umglinigaana heidur en geijandi
meiniinigairiaust hopp og hí í upp-
æsamdi deffluvaðli. Og stumdum eift
ir kvöldsöngin-n barst lágvær óm-
ur firá orge'inu hans — heimimum
hiam-s — að eyrum kralkkanna,
þrumgdmm fegurð og friði É-g veit
vlsrt, að Björn Jakobssom hefur á-
unmið sér ást og virðimigu alra á
því viðkvæma sviði. þar sem
„beztu blómim gróa í brjóstum,
sem að g-eta fumdiö tfl'“ Og þar
murn óforgemgile-gur auöur hans
elkíkii hvað min-mstur. Það er því
emgim furða, hversu pinstiakl-ega vel
Birmd líður jafmam mitt í hópi glað-
værra æsku-mam-ma. slík-a vor- o-g
sum-a-rsál sem h-amn hefur að
gey-m-a, m-eð ósrí-kn-a tdMimniimgu fyr
ir þroska, vexti og gróðri — j-arð-
ar og jarðarbarma og „söngs við
h-ljóma vekjast andans mögn“. Fá-
i-r m-unu þekkjia betur em Björn
,,-guðamá-l hörpunmar“ eða furndið
betur — Mfað dýpi'a — þamm sanm-
leilka, að
„Þú-sumdrödduð húm í
stire-mgjum ber
hljóm, sem birtdir immri
veröld affla —
alfflit, sem manms í brjósti
hreyfir sér“.
Síðast hitti óg Björn vin minn
dagim-n eftir afmæið — ég hefði
svo gj-arnan viljað þrýst-a hön-d
hiams dagim-n áður! Þá sat hann svip
hýr, u-nigle-gur og upphafinm við
orgelið í Bifiröst stjórn-aði og lék
undir fyrir ..celpmakórinm sim-n“ á
árieigri húsmæðraviku SÍS og kaup
félaiganm-a .„Nú sefur jörðim sum-
argræn . “ óm-aðj síðast áður em
óg kvaddi. Ég wna. að hún —
fósiturjörðin — þurfi ekki að taka
váð hon-um bráðfega og ekki fyrr
en h-anm sjálifiur þráir, em vefji
hamm þá mjúkum og hTýjum örm-
um sem e-imm h-iinm h-uigþekk-asta
siimrna soma.
Baldvin Þ. Kristjánsson.
23