Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Qupperneq 24

Sjötíu og fimm ára:
BJÖRN JAKOBSSON
frá Varmalæk
Fiimimtudiaiginin 5. júní s.I. varð
hálfátliræð'ur einin af mætiuisibu
mönmiuim hins tegra Borgiarf'ja'rðar-
héraðs, Björn Jakobsson kenmari
og orgamisti írá Varmalæk. Ég geri
vtarla ráð fyrir þvi að nokkrar
buimibur hafi /erið barðar þar efra
af þessu titefmi, emda sli'kit ekkj að
smiekk atfmæiisbarnííimis, sem er
hverjum mammi hógværari og lítil-
Játari. Ég get þó ekki stfflt mág
um að geta þess strax í upphafi
þessara orða að ég tel Björm með-
all ágætusbu mamuia, sem ég hetf
fyirirfhibt á H+.-.leiðimni.
Björm Jaikobsson fœddiist á
Viarmiailœk 1 A.ndakílshreppi 5. júrní
1894, somur hjónanma þar, Hjördís-
ar Sigurðardóttur og Jakobs Jóns-
somiar. Því miður kamm óg ekki að
relkja mierkai ættir Björns frek'ar,
©n veát þó fulivel, að hamm er af
h.inu ágætasta fóJki í alliar áttir, og
ófátt á hamn rnæira frænda hring-
inin í krimg um okkur
Vebuirinn 1909—10 stumd'aðd
Björn nám i Hvítárbakkaskólianum
imdir stjórn Sigurðar Þórólf'sson-
ar. Síðar varð hann kennari við
þainm góða skólia árin 1920—26. Ár-
ið eftir — 1927 — gekk hann að
eiga Guðnýju eínkadóttur hins
kunima fræðimannis Kristlieifs Þor-
steinssoniar á Stóra-Kroppi og síð-
ani konu hans Snjáfríðar Péturs-
d'óttur. Hvarf Björn þá frá kennslu
Og gerðist bóndi með tengdaföður
sírauim, sem var orðinn aldraður
miaður. Stóð svo tíll 1932, að hann
imissti konu sína eftir aðeins fimm
ána samibúð Það vaT Birni þunigt
áfaill, og veit ég ekki, hvort bamm
hietfur nokkurn tima síðan borið
siitt barr til fulls, svo fastlyndur
og belltt maður sem banm er, en
þau hj’órn unnust hugástum. í full
20 ár eftir andlát konu sinnar bjó
Bjönn þó með fÓLká henmar á Stóra-
Knoppi. Ge'-ðist hann 9amt kenn-
airi á ný, og nú við arftaka Hvítár
balkkaskóTans, Héraðsskólann í
Reykholti — árið 1941, og sinnti
þar þeám störfum um hann var að
hiætiba fyrir aldurs sakir 1964.
Síðan B.iórn hætt keninslus'törf-
uim hefur hann brugðið ýmsu fyr
ir sig, bæði neima og heiman en
mmni'sstæðastui’ er hann mér fyr-
ir farsæla ritstjórn sína á riti
Kaupfóliags Borgfirðinga — Kaup-
félagsritdmu — nú siðusbu árin. Ný-
iega kom úb 21 hefti þessa ágæta
félagsmátarits frá árinu 1964. Auk
margþættra tíðinda ór kaup'félags-
starfinu fyrr og síðar, skrifar
Bjöm sjálJfuir þarna að j'aifinaði milk
iinm og Skem'mtiHegan fróðleik um
menn og málefni Borgarfjarðar i
ýmisum dúr. og mætti draga sam-
an úrval þes9a efnis í mikla og
fróðlega bók Munu margir um
langa framtíð leita upplýsingia og
umsagmar Björns, þegar gluggað
er í sitthvað úr sögu fólks og hér-
aðs, og á heimil'duim þarf að balda.
Vimnur Björn þarna hi® bezba verk,
og á hamn og kaupfélagið bæði
þa'kfclæti og heiður skilið f.vrir
framtak sitt varðandi úbgáfu ri'ts-
ins. Br vonandi að það enn uim
sinn megi njóta hlvrra og óhvik-
ullla handa Björas og hugar. FMmi
ritstörf tiagja eftiir hann, þar á
meðail „Þáttur um skáld og ribhöf-
undia oig hagyrðiniga í Héraðssöigu
Ðongfiirðinga, II. bindi“.
Eins og að líkum lætur, er
Björn áhugasamur samvinniumað-
ur, einihver sá ágætasti. er óg veit.
Hef ég þ"áreynt það. Þá á bind-
ind'ishreyfingin í homum eindregin
og afliráttarlaiusan málsvara og tals
mamn, sem aldrei hvikar — ofstæk
i'Sf'UilIan, segja einst?,ka menn, sem
mieiri eru tcjekifærissinniaðir.
Þótt þigar sé mokkuð 9agt frá
Kfsfierii Björns Jakobssonar, er
enmþá ónefnt það, sem sízt skyl'di
gl'eymia í fari þess manms, en það
er samneyt'j hans við „fru Mus-
ikia“, eins og segir í görmlu, sænsku
viðlagi. í söng og tómum hefuir
Björn ábt sér anman heim í þess-
um heiimi, og unað þar langdvöl-
um daga og nætur. Kirkjuorgan-
isti hefur hann verið frá því um
fenmiingaraldur, eða í ful 60 ár,
og mun slí.kt harla fátítt. ef elkfci
elinisdæmi. G-efur þetta út atf fyri,r
sig hugljúfa og abhygllisverða
mynd af manniinum, listlbneigð
hans, ásc hans og umhyggiu>
tryggð hans og staðfesbu — já, og
enduirspegiar ekki svo lítimm hluta
af hiugþekku og hrífandi lífsvið-
honfii þessa góða og grandvaira
drengs. Safnaðarfulltrúii hefur
hanrn verið frá kiirkjum sínum 1
Reykholti og Bæ. í öllu hef'ur hann
verið trúr og bryggur.
Áratuga söngkennslia Björms J®*
kobssonar er hundruðum memendia
hans hugstæð og hjartf'óQigin. Kunn
u©t er mér um margam gal'dan f°l'
ann sem einstök framkoma BjörnS
til orðs og æðis á þessum vett'
vangi sórstatelega hef'nr tam*®
fiesbu eða ölta fremur. Sjál'fur he
ég átt einn undir mjúkum hand'
arjaðri hans. Þau eru vist mö'r&
ungmiennin, sem ek'ki gleynT®
kvöMheimsökmum Björns í Re5*'
holtsskóla, þegar h?.nn birtist f.Vr^
ir svefninn góður og giaður
spurði: „Jæja terakkar minir.
um við efcki að taka lagið?“ V®
þá oft fyrii valinu sem lokalj ,
„Sofðu vært, sofðu rótt, . ■“
nærri gerta, hvori bertta yndislie's
líag hefur skki haft heilsusaml'e®
Framhald á bls. 23