Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Síða 11

MINNING
Jóhanna Halldórsdóttir
húsfreyja, Ytri Njarðvík
Á HiíSniU'm veitrl, teuigaridaigiinin 22.
febrúar i einhverju því aÉra f'eig-
ursta og blíðasta veSri, sem yfir
land vort getar komið á þeim árs-
tiínia, var t'l gra'far borin í Njarð-
víkurkirkj ugarSi aS yiSstföddu fj'öi
anieininii víðs vegar að, Jóbanna Hali-
dórsdbbtir, húsfreyja Hraunsvegi 3
Ybri Njarðví'k.
En hún lézt að heimili sínu að-
faranótt 15 samia mámaíðar á sex-
tugaisba alduirsári.
Dauða henuar bar svipleiga og
óvænt að, þar seim liún hafði dag-
inin áður gengið að síniuim dagleigu
etörfum æðrulaust að vanda, enda
elfcki hennar hátbur að fcomia verlk-
uim sínum á aðra, æðrast eða
kvarba.
Hún var vörnust að vera sí og æ
boðin og búiu að Maupa undiir
bagga imeð öðrurn, bi!l hjálpair og
aðstoðar. Ávaltt með sinni glöðu
'lund, igóðvild og fórnifýsi.
Þóbt aidrei niemia dauðinn sé það
einia, seim menin eiga aöiyeg víst í
hinmi dularf>uillLu tl'Veru mannilegs
lífis, þá munu það lengsit af veröa
mannleg viðbrögð að eiga e rfibt
með að átta sig á og sæbta sig við
svo skyndilega burtfcöLlun, sem
breytir allri úbsýn þeirra er eftir
lifa í einu vetfangi bl lífsins og
framtíöarLninar.
Bjiartur og fagur dagur er alt
í einu orðinn að langri og myrkiri
óveðursnóbt, en öll ól birba upp
um síðir.
Með Jótiönnu Halidórsdóbtur er
’gengln langt fyrir aldur fram
©in ágæbasta fcona sinnar samitíðar,
sem væri ungum og óbornum fcyn-
sysbrum ótvíræður ávimniimgur að
Œífcjast í hvívebna
Með þessum síðbúnu, fáu og flá-
tæfclegu llnum mun ég ekkl l'eitast
við að rekja æbt Jóhönnu né upp-
runa, ein hún sannaði það í líifi
sínu og starfi að hún hefur verið
af bnaustu ísfenzfcu bergi brotin.
Ég og fjöTSkyiida min nubum niá-
greninliis við Jóh'öninu og fjölskyldu
heninar um áralbl og vinsemdar
firtá fyrstu kynnum tíl leiðarlofca,
þóbt vlk hafi orðið á mMi vima,
án þess nofcfcru sinini hlypi snurða
á þann þráð. Það má val vera að
stunidum hafi kanmisfci eibthvað
fcastozt í kefcki á milM sfcráfcavös-
óWa í bernsku að lieik úti í samdi,
en það var elfcfci verið að hteupa
með pilLsaþyt og gamgi últ í dyr til
að tafca upp hianzfcamn hver fyrir
sinn fcróa.
Afbur á rnóti var Jóhiaimma aidrei
svo uppteiiún að ektki væri hægt að
Maupa í næsta hús tl hjálpair ef
með þurfti og láta á aiian hábt
gott af sér leiða. Þau voru meðal
amnans óbaiin sporin sem hún átti
tl lí'biílllar sjúkmar stúilfcu, sem liá
árum saman, ef hægt væri að hag-
ræða hienmi og Tétiba á einhvern
hábt lanigar 'þjá'ninigaiisbundir .
Það eiru öi þessi kymni Jóhanina,
og sú góðvld og hjiálpsemii eir
þoim var samifara, sem ég vil mieð
þeissum Tínum fyrst og fremst fyr-
ir míma hönd og miinima af helum
hu’g þakfca.
Jóhainna giftist árið 1935, þeim
sóim'akæra, dugnaðar- o<g hieiðuirs-
manini Helga Hellgasyni, Brynjófljfs-
somair frá ÞyklfcvabæjarfcLausitri í
Áfliftayeri, og stofinuðu þau sitt
heiimiíLi hér í Vík. Þar sern þau
bjuiggu tl vorsins 1953, að þau
kvöddu Vífcina, áreiðainiiega eklki
án sakmaðar og flutbust til Ytri
Njarðvílfcur með simin uppvaxandi
miannvænlega barnahóp, 5 somu og
©ina d'óbtur. Þamgað, sem öil at-
vinnu og lífssklyrði voru ólíkt
betri en hór við opið haf og hafm-
lausa strönd í hinni athafmasnauðu
Vík, undir Reynisfjali, Höbtu og
H'rafnaitdndi.
Enda hafði heimlisfaðiriinn,
Helgi árlega þurft að ieita sér ait-
vinnu í önnur og fjariæg byggðar-
ilog meðal annars suður með sjó.
Það læfcur að sjáiifsögðu að Ik-
um, að alþýða imannia hefur hvoribi
fyirr né nú verið loðiin um lófa
af veraíLdarininar verðmætum.
Manngildið verður þó letótoi veig-
ið og metið í verðliiblum viðreisn-
artorónium.
Að miínu áliiti hiefiur Jóhanna ver-
ið frá uppnafi r!k af þeim verð-
mætum, sem sagt er að hvorlfci
möluir né ryð fái grandað.
Þóbt íbúðaThús þeirra hijóna, Jó-
hönnu og Helga væri hvoTfci stórt
nié íburðarmifeið hór í Vílk, þá bjó
hún manni sínium oig böirmum þar
gobt og farsælt heimili. Þar var
ilffca æviiinilega opið hús fyrir gest
og gangandi, og því oft med'ri
gestaánaúð en þar sam hiærra er
undir lioft og víðara tl vaggja. Sá
miifcii fjöTdi, alit austain úr Sfcaftla-
feHssýSlu, Reykjavilk og uim Súð-
urnes, sem fyigdi Jóiiönnu tl gratf-
ar saniniaði það svo efckd var um
villzt að þar var verið að fyiigja og
fcveðja óvemju , vinsæte og vihba
manniasfcju, að veTðleifcum .
Er.íumhald á bis. 20.
fSLENDINGAÞÆTTIR
n