Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Side 20

voru niargir, sem han>n ieysti vand
raeði fyrir. Hún var glæsiieg og á-
gætlega greind fcona, sem „feunind
að unma“ sínum mibilhæfa mainini
og standa mieð homian. Húo haa’
með sér virðuleilk og kivenlegian
þobha, björt yfirlitum, höfðimgOeg,
stiffllt í fasi og orðviss. Hún vair
verkslyng og afkastiamikil. Stýrði
af dugnaði og feuinjnáttu heiimiffls-
haldinu, en auk barma og hjúa á
heimilinu var þar Knguim rnjög
gestkvæmt: einsfeoniar veitinga- og
gistihús sumar eftiir sumiar meðan
auigiýsta greiðasöliu sfeorti í þessari
fjöisóttu sveit og greiðfærir afeveig-
iir tiil Reykiahlíðar voru efefei koimn
ir.
Margir meiriháttar memn víðs-
vegar að af landtou og eiiiendis frá,
sóttust effcir að hei'msækjia séra Hier
miamn Hjartarson og haidia þar tál,
fræðast af honum og blanda við
hanrn geði, ef hann léði málls á slík
um viðræðum. Haffldór Laxmess
var t.d. einn þeiirra, er þamigað leit
aði, og fer hanm ekfei duffl með
þafefearhug sirnn og viirðimigu í bófe-
immi Íslendimgaspjalllli.
Ef farið vhr af bæ á Sfeútustöð-
uim á fyrrihluta þjónuistutíma um-
ræddra hjóna þar, þá voru hestar
notaðir. Var tl þess tefeið, hve
prests'firúin sat hest simn í kven-
soðii sínum af mifeiffli sniffld. Aldrei
taldi hún ofsafjör í hesti vera sér
til óþæginda.
Ekiki fer það dult, að Mývetmimg-
ar sbipa frú Kristínu og séra Heir-
mammi há virðimgarsæti í sögu
sveitar sinnar, þó að þeir séu tal'd-
ir stórlátir fvrir hönd sveitarimnair
— a® vonum.
Firú Kristín og séra Hermamm
eiignuðust sex börn. Hér skulu þau
mefnd í aMursröð:
Haliur, skrifstofustjóri hjá
Skipaútgerð ríkisins. Giftur Sigur-
veigu Háíldórsdóbtuir.
Iugibjörg, húsfrú í Fargo
í Bamdarífcjunmm. Eiginmaður henm
air Erfflnig Wiffliam Dínusson (af ísl.
ætbuim) prófessor.
Ingunn Anna, húsfrú í Kópavogi.
Gift Jóniasi Páfesyni sálfræðingi.
Jóhanna Slgríður, ógift, býr með
móðuir sinni og ©r mú henniar önm-
ur hömd.
Álfhiídur, tamdaðM á 9. ári.
20
Þórhallur, viðskipbafræðimgur,
sbarfa/r hjá Tryggimgarstofnun rífe-
liSims. Gilftur Sigríði Pálsdóttuir.
Áirið 1943 vantaði Sfeóla'stjóra við
Héraðssfeólanm á Lamgum í Þimig-
eyjarsýsiu. Vegma þrábeiðni þeinTa,
©r sfeóliamálum réðu, igerðist séra
Henrmann Hjart'arson skólastjóri á
Lauigum þetfca hiaust, en gegndi
jaflniframt prestsemfbættiinu éitt ár
og fijöl'sfeyida hans flulttist efeki að
Lauigum fyrr en 1944. Var hanm
síðan sfcólasfcjóri við þennan skóla
fcffl dauðadags, 12. september 1950.
Þar stóð frú Kristím við hifflð miamms
sínis á þann hláltit, að honum — eiims
og í prestsstarfimu áður — var
að því bæði styrkur og sómi.
í Lau-gaskóla eru í aðalsal mynd
ir af frú Kristímu og séra Her-
mianini, málaðar af Öríiygi Sigurðs-
syni. Þessar myindir eru svo mikffl
lisbavork, að hjónin eru þair — og
veirða á ókomnum árum — eins og
Ifamidi þátttakendur í menniinigar-
m stoóiiams, ef augun vfflja s;já og
liugir sikvnja sem skyldi.
Kristím Sigurðardóttir hefur mú
búið í Reykjavífe á Barónsstíg 01
1 máltaga tvo áratugi. Hún flutfcist
þangað að norðan 1951. Hún mun
aldrei síðan hafa beimsóbt Þingeyj
arsýsluir, sn hins vegar búa hemmii
í barami héruðin mieð fjölbreytni að
úfcsýni og andbTæ: æSkustöðvarnar
í Narðuir-Þingeyjairsýsliu, — Mý-
vatnssveit, Laugaslkóli. Hinir
mörgu gestir að norðan, sem hehn-
sækja hana, verða þessa varir. Hí-
býli hemaar bera þetta með sér
í myndum og miinjagtripuim. Við-
ræður hemnar hmí'ga oflt. meira og
minna að þeim efmiuim.
Hún hefur trausta sfeapgeirð. Er
rótsteifeur meijður. Umhyggjusöm
vamdamönnum sínum. vimuim og
gesbum.
Hún mætir bæði hamimigju og
sorgurn með tiginmi sfcMlfflimgu.
Elliimi hefur enin ekfei tekizt að
feoma á hana móti sínu.
Þrátt fyrir al erflifct hefflsufar
heidur hún enn sínu höfðingteiga
yfirbragði og sj'álfstæðu reisn.
Þamnig íturmeminsfea er fcffl þess
fiallin að hefja umhverfi sitt, og
verðskuldar djúpa virðingu, bezitu
þafekir og liughefflár óskir um bam-
imgjuiríkt ævikvöld .
19. júnlí. 1969.
Karl Kristjánsson.
JÓHANNA HALLDÓRSDÓTTIR
Framhald af bls. 11.
Og í því nýja og veglega búsi,
sem þaiu hjónin voru fllutfc I á
Hramnsvegl 3 þáðu á 8. hundraÓ
mianms rausmaríegar veiltlinigar að
líofeimni jarðamför.
Þar var samnarlega afflt í anda
þeirrar ágætu rausnar húsmóðuis
sem eigimmaður og ástvinir alir
átfcu svo snöggHeiga og óvænt á bato
að 'Sjá.
Það hefur lömguim verið sagt að
tíimimn læfemi sárin, þegar frá ffl'ð-
uir, svo vænti óg að verði uim affla
þá er um sárt eiga að binda hverju
simrni. Enda fara þá miinminigairnar
að skjóta upp feofflinum, yija og
gleðja. Og þegar ég nú mdnnisfc
Jóhöninu vinkonu okkar, þá get ég
ekfeii annað en minmzt glaðlyndi
hiemnar og góðvld í hvers mamms
garð, og hversu hún var æðruiaus
um sinm hag, virtist hafa tímia til
afflis þrátt fyrir sitt stóra heimil-
Hún gat veríð í kinfejufeóiraium,
mæbt á öffluim æfimgum og sumgið
svo við afflar áfchiafmlir. Húm var eimm
vkfeasti félagi í kvenfél'aigimu, ávallt
í fmeimstu línu þegar eimhvers
þurfbi með. Svo dæmi séu nefnd.
Án þess að hún í nofetoru vanrækti
sitt hjedimiii. Það er gjairnam ekki
ástæða tffl að sllík mamneskja hafi
tíma tffl að bíða lenigi dauða síns.
Að lotoum þetta Jóhamna: Ég veit
að umhyggjam fyrir manmi þímumi,
börnuim, tenigdabörnum og barma-
börnum var það, sam bramn þér
hieiibasit í hjarfca, því vffl' ég nú eftir
þanin mikia missi, sem þau haífa öffl
oi-ð'i'ð fyrir, að sj'á þér á bafe, óska
þaiim affls hims bezta um ófarið
æviskeið.
Hafðu svo að efflífu heiður og
þökk frá mér og mímum, fyrir góð
kynnd.
Hvíldu í friði.
Guðmundur Jóliannesson. Vík.
Leiðrétting
í ÍSlendi ngaiþábbum Tímiams H-
júní 1969 er ekki rétt greindur
höfundur a_ð vísu, sem -birt er í
rifcgeirð sir. Ágúsfcs Sigurðssona'r umi
Hrólf Kris'tbjörnsson. Visan
„Taimimmg en;ga þuirmián þa . . •
©r eftir Eirik E Svenrisson sfeál'd
og feemmara og er hún sferáð 1
Sveitabarninu, ljóðmæium hans,
seim út voru gefin 1911. Vísa" eir
þar á bls. 197 í vísnaflloWki 61
mefmlst Tíðavísur.
ÍSLENDÍNGAÞÆTTI^
)