Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Side 23

FIMMTUGUR:
STEFÁN GUDMUNDSSON
BÓNDI í TÚNI
Stefá® GuSm'uindsson bóndi og
hreppsnefn d aroddviti í Túná í
Hiraumgeröi shreppi v®rð fimmtagur
14. júini sl.. Hainn fæddist að Túni
þainm diag árið 1919. FoireHdrar hans
voiru þau hjónin Gu'ðmumdur
Bj-air,nason bóndi þar og Ragniheiður
Jóinsdóttir frá Sfceggjaisitöðum. Guð
muinduir í Túns viatr kuunur bóndi á
sinini tíð, búhöldur mitóil og framá
miaðuir í sveif sinni. Hetfur föðurætt
Stefáms setið í Túni háitit á aðra öld
og fiammazt þar vel, emda emu
búihyggindi og athafmaþrá fastar
kymtfyiigjur samfara góðd gmeirnd.
Stetfám hefur alla ævi starfáð á ætt-
aróðaiimu utam tvo veitur, sem hainm
sfcundaði búfræðimám á Hvammieyri.
Laigði hann alúð við mámið og hef-
Ur eimm af þáveirandi kenmurum á
Hvammieyri sagt þeim er þetta ritar,
að hiain® hafi verið í hópi beztu
iiiemienda er þar hafa komið.
Fyrir tæpum aldarfjórðumgi tófe
Sitefám við búi atf föður símum í
félaigi váð Eimar bróðuir simm, em miú
hefur hann um alMaugt stoeið búið
þar eimm með konu simmi Jómummi
Jóhamnsdóttur frá SöiHkutióft á Eyr-
arbakka. Er Jónmm myndarileg og
miltólllhiætf húsmóðár og bónda sám-
uim siamhenf. Eiiga þau hjóm sjö
böirn, sem prýða ættaróðailið og
eru foreldruni sámium til gleði og
tojáipar.
Stefám nýtur mákiis trausts sveit-
unga sámma og anmiarra, sem kynmzt
hiatfa farsœlum hæfiieikum hamis og
trúmem/nisku við öil stömf. Hanin er
foinmaður húniaðarfélags hrepps-
ims. Tók hamn ungur við því stiartfi
úr h'emdi föður síms, sem hatfði haít
þannig er ástatf um, Jeita þamgað.
Ég óska afmæl'is'barmiimu og ödíl-
um mámustu ástviinium hams og
eíkyilldmianmium afflma heila á þesis-
um degi. Þá ósk á ég heitasta á
þessum degi, að Janius Haldórs-
som, ásamt tfjölskyOdu simmi, megi
mijóta beztu heiisu og góðra lífdaga
sem aflflra lemigst.
Umdir þessa ósk rnína er óefað
fcetóð iaff öíllum þeim tfjiölda mamma,
sem emu mér sammála í daig, eáms
oig svo otflt áður.
Böðvar Steiuþórsson.
að mieð hömdum nær hálfa öld.
19 ár hefur hamm verið í hrepps-
netfmd og oddviti hemmar siðan
1966. Formaður Ræ>ktumiarsam-
bands Flóa- og Skeiðalhreppa er
hanm og hefur mýleiga tekið við for-
memmsku í Stjómn Fflóaáveitufélags-
imis. Ýmisum fleiri trúnaðanstörfum
siinmir hanm einmiig. Stetfám er yfir-
lœtisiliaus maður, prúður og hátt-
vís. Kanrn vel a® gflieðjast með glöð-
VILHJÁLMUR magnússon
Framhald af bls. 24
beit var drjúg og úr vaifcnáinu kom
mörg Mfsbjörgim, em það varð að
hafa úti öflfl spjót að sjá fyrir þörf-
um ört vaxamdi barmahóps. Auðmr
var því aldrei 1 búi á Stóru-Heiði.
En þau voru að safma þeim auði,
sem er gulfli befcri, stórum hópi
mianmvæmlegra banna, sern slá
slkjaflldborg ástar og umhyggju um
forefldra sína í elimmi.
Ég hygg enigum hatfi verið út-
hýst á Stóru-Heiði, sem kvaddi þar
dyra, háltt þykisf ég jfflfia saninfærð-
ur um, að fcváðimm hiafi ekki átt
þar ból imniam dyra.
VCsst er að hiúsbæm-duimár á
Heiði voru mieð mestu gflieðilbragði,
þegar baðstofan var fuffl atf meyt-
amdi igestum.
Ég veit ektó hvort hjónim á
Stóru-iHeiði hafa rætt um það sím
um og gætir jafnain hófs í ölu.
Harnn sér vefl himar björfcu hliðar
lítfsimis, er gamamisamiuir og beitir
tómmigáfu sinini þanmig, að ölOium er
til ánægju em em-gum til mieims. Fé-
lagslymdi og samvinmuldpurð Stef-
áns er slik, að öfflum þytór gott
m-eð hom-um að startfá.
Segja má, að sá sem er fimmtug-
ur stanidí á hátindi lífsáims, þar sem
sér till ýmissa átta. Að balki er þá
æskan og afflmikil Dífsreymisla, sem
mófcað hefur manmimm. Fram um-dam
etru otftast átök við miiltófl vanda-
mál, sem reynsla gemigimmiar veg-
ferðar hefur gert miemin tfærari til
að fást við.
Sfcefán i Túni er maður, sem
hann að færa sér reynsluna í myt.
Hanm horfir fram og mum ekki
Miggja á liði sínu í því starfi sem?
fyrir höndum er í lifi þeirrar kyn-
slóðar, sem hann tilhieyrir. Hanm er
hygigimm og farsæll bóndi og fé-
laigsmálámaður sem hefur góðam
skdflininig á því, að sameimaðir standa
memm en sundraðir falla þeir.
Stetfán er vefl virtur og því betur,
sem memm kynnast homum meira.
Megi houum og fjölskyldu hams
vel fannast.
Ágúst Þorvaldsson.
á miflli, hvort þau hietfði efmi á að
veiifca gestum og gangamdi þamrn
beina, sem þau geirðu. Hafi þau
geit það, veit ég, að þau hatfa kom-
izt að þeirri niðuretöðu, að þau
va«ru nógu rík — ftugríik — . Ég
þaSðfla Vilflijálmi marga ánægju-
stumd á heimifli hams, og smurðu-
iaust nágrenmi í nærri þrjá ára-
tuigi. Ég óska þeám hjónum, að
þau megi halda !kvíðalausri gleði
sámmá og björtu ævi-kvöldi allt til
sóladiags. Prúðu dagfari og hóg-
látri gflieði Vilhjátmis gleymir eng-
imm sem kynmtisf honum.
Víst er fagurt að horfa út um
gfliuiggamm þeirra í Blesugróf á logn
ikyrruim kvöldum. Þó umdrast ég
ekki, er Vilhjálmur býr sig að
heimam til austurferðar, að mynm-
ast við land, fóflk og fénað í Mýr-
döl, að hanm rugflist ofurfítið í rím
imu, og ægist vera að tfara heim
JP..
ÍSLENDiNGAÞÆTTIR
23