Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Page 24

ÁTTRÆÐUR:
Vilhjálmur A. Magnússon
STÓRU-HEIÐI, MÝRDAL
Þann 11. miaí síðastl. skein kvöid
sófliin gOiatt á átibrætt afmæ-ii'sba»ra
og gesti þess a'ð Safamýri 31. Þar
héTdu börn hans og temgdabörn
upp á afmæliisdiaig föður síns á
hieiimiilld einnar dótbuir hans af mik-
iffi rausn, enda var þar samnan-
kománn glaður hópur vdma og
vandaimanna Ekki dró það úr glieðd
kvöldsdns, að skírt var 28. baraa-
bairn þeirra hjóna.
Vifllhjálmur Ásgrímur Maigniús-
son fæddist á Raufarfelli undir
Eyjafjölum 11 miaí 1889. Foreldr-
air hans voru hjónin Guðiaug Ás-
gríimsdóttir frá Heiðarseld á Síðu,
og Maignús Arnoddsson frá Hrúta-
fieflfclkoti undir Eyjafjölflum. (Magn-
úis hafði misst fyrri konu sína eft
ir mjög stutta sambúð).
Þrjú börn eigmuðust þau Guð-
lauig og Magnús: Guðrúnu nú vist-
konu á Hrafnistu, Viflíhjáim og
Snoraa, hann er dáinn fyrir mörg-
uim árum.
Foreldirar Vilhjáims filuttu að
FeiS í Mýrdal 1895, bjuggu
á hálfri jörðinni á nnóti séra Gísia
Kjartanssyni. En eftir ársdvöi á
Feflllti losnar Stóra-Heiði í sömu
sveát úr ábúð. þau bregða á það
náð að fflytja þangað 1896. Þetta
var jiarðskjálftasumarið mikla.
Ðklkd man Vilhjáflimur jarðskjálft-
ann, enda var hann ekki svo hairð-
ur þar sem í Ramgárvallla og Ár-
messýslum. Þó loðir enn í mynni
haims að hann vaknaði einn sumar-
miorgunn úti á túni vafinn sœng-
uim. Fólkið hafði filúið bæin-n, enda
húsdn gömul og hrörlteg.
Var það fyrsta verk Maignúsar
að hressa við baðstofu og önnur
íveiruhús. Á Raufarfefllld höfðu þau
hjón smoturt bú. og voru í alfligóð-
um efnum, en llélegit grasár og
hart vor gekk mjög nærri bú-
stofnd þeirra fyrsta árið á Stóru-
Heiðd, svo og hitit að reisa þurfti
ftesit hús að ný.ju
Á Stóru-Heiðd bjuggu þau tft
dauðadags. Magniús andaðiist vorið
1919, en Guðfláug 1943.
Viölhjálmur tók við búi mieð móð
ur simmi að föður sínum liátnum,
og bjó á Stóru-HeM til ársims 1960,
er harnn /luttist til Reykjavifcur.
Þar bafia þau hjón dvalizt að Heiði
í Blesugróf.
Svo sem háttur var uinigra
mianima í þann tíð fór Vlhjálnnur
tffl vers. f hams fyrstu feirð, þá 19
ára, réðst hamn á skútunia Svan frá
Reykjavík. Líkaði honnm þar illa
vistin, og fíMiega fileiri hásetum,
því þar var oft fiarið m'eð þessa
Vísu:
Lífið á Ásu er leiðindafU'llt
Hfia þar aíllir við humgur og sul't.
Baunirnar harðar og honlketið
brátt
í He'Mti varfl'a þeir eiga svo bágt.
Svamurinn kom við í Vestmanroa
eyjum einhvem tíma á vert'íðinui,
Vilhjálmur tók poka sinin, kvaddi
hivorkd kóng né prest, réði sig þar
í Eyjuim til vertíðarloka, og steiig
ekki um borð í skútu síðan.
Á þeim árum fóru verfeíðarmenin
fiótgamgandi úr hlaði með poka á
baki afllla leið austian úr Skaftafells
sýálium.
Árilð 1911, lau'st fyrir kynddl-
messu, eru tveir félagar bominir
alð austan, hyggjast náða siig tid
róðra á Hval'smesi. Er þeir nálgast
bæi gefiur sdg mialðuir á tal við þá,
spyr hvort þeir séu óráðmiir? Bað
þá tala við sig ef svo væri. Þeir
bvefðja dyra hjá Páli Magmússyni
bómda á Hvalsnesi. Pálil kvað sig
vamta eiimn marnn. Viihjálimiur
kvaðst n&iðubúinn a@ ráðast tl
Iians fyrir hæsta 'kaup sem var kr.
120.00 fyrir vertdðina.
„Ertu ekki fáantegur fyirir
mdimma“?
„Nei“.
Pál þegir drjúga stuimd, sagiir
IlOkis áikveðinn: „Farðu úr votu“.
Meira var hvorki skrafað né skrif-
að um þá ráðniimgasamminiga. En
hijá Páflii Magnússyni reri Vil'hjálm-
ur í tvær vertíðir, og féll vel á
mieð þeim.
Félagi hams og sveitumgi réði
sig hjá þeim, sem þeiir hittu að
miál. Skip hans fór®t á rúmisjó á
þessari vertíð. Aðeiinis þremuir
mömmum yarð bjargað. Þar fórst
fólagi bans. Svo mjótt er sturndum
móli fjörs og feigðar.
Villhjálmi félfl vel sjóvinina. Síð-
ar á ævirnni var hann margar ver-
tíðir á togurum og Mkaði vel.
Svo er það vorið 1927 að VI-
hjáflmur ræðuir ti'l siín kaupakoniu,
Arndisi Kristjánsdéttur frá Kvíár-
holtd í Holtum. En Vilhjálmur
skiflaði aldrei af sér kaupafconunni.
í nóttifleysu sóimániaðar 1928 var
hiaflúið brú'ðkaup 1 Heiðardafl, og
þar eru gefin saman Arndís og
Viflihjáflimur. Það tieduir hann mesta
happa og hamingjudag í sínu IfL
otg mun hann næst um fara. Hitit
vita þeir er tiiil þekfcja, að enn end-
ist þeim sumarástin frá 1927. Gott
éf hún er þeim eklri enn meiri
lífisstyrbur, en fyrir 42 árum.
Svo sem áður er að vilkið bjuggú
þau Dísa og Viii, — eins og Þaiu
voru jaifinan mefnd aif sveitonigmm
öímum — á Sbóru-Heiði til 1960-
Þar Ó1 Dísa manni símum 10 börn,
8 eru á lífl 6 dætur og 2 synir-
Ö1 eru þau gifit, niema anniar som-
urirnn, sem er heima hjá forefldr'
um ‘Símum.
í 64 ár var ViOlhjáflmur á StórU-
Hedlði, þar af stóð hamn fyrir Þui
þar í tæp 40 ár. Heyslfcapur var
rýr á Heiði þar tií tæfcni og er'
lendur áburður fcomu tffl, en hag'
Framhald á bls. 23.