Íslendingaþættir Tímans - 15.03.1973, Side 5

skóli hefur veriö talinn einn hinn
stærsti og merkasti lýhháskóli á
Noröurlöndum. Hafa margir íslend-
ingar sótt þangað til náms og eflzt þar
aö menntun og manndómi og gerzt for-
ystumenn til framfara á ýmsum sviö-
um I þjóölifinu, þegar heim kom. Ingi
var'einn þessara ungu manna. Þegar
Ingi kom heim úr þessari utanför
sinni, geröist hann barnakennari 1
Fljótshliöinni og viöar.
Ariö 1922 hóf Ingi búskap aö Berg-
þórshvoli I Landeyjum, ásamt eigin-
konu sinni Ingibjörgu Jónsdóttur frá
Alfhólum I Vestur-Landeyjum, mikil-
hæfri dugnaöarkonu. A Bergþórshvoli
búnaöist þeim vel. Ariö 1925 fluttust
þau búferlum aö Vaönesi I Grlmsnesi,
sem er stór og góö bújörö og bjuggu
þar i 20 ár, unz þau brugöu búi áriö
1945 og fluttust til Reykjavikur. I
Vaönesi geröi Ingi ýmsar umbætur á
jöröinni. Ariö 1927 reisti hann þar raf-
stöö, sem þótti djarfleg framkvæmd á
þeim timum.
Þau hjónin Ingibjörg og Ingi eignuö-
ust 4 börn. Þau eru: Siguröur, skrif-
stofustjóri i Reykjavik, Gunnlaugur
byggingameistari i Hafnarfiröi,
Sigurjón lögregluþjónn I Reykjavik og
Soffia fulltrúi á Hagstofu Islands.
Hjá Soffiu hafa hjónin dvalizt eftir
aö ellin færöist yfir og hefir hún annazt
foreldra sina af einstakri umhyggju.
Eftir aö Ingi kom til Reykjavikur
geröist hann starfsmaöur viö Póststof-
una I Reykjavik og vann þar unz
hámarksaldri opinberra starfsmanna
var náö, en þar eftir vann hann hjá
Tollstjóraembættinu, allt til siöustu
jóla, er hann varö fyrir slysi úti á götu.
Var hann þá fluttur I Landakotsspit-
ala, en þar lézt Ingi 10. þ.m. á 79.
aldursári.
Hér lifssaga Inga rakin i stórum
dráttum. En miklu mættihér viö auka,
sem ég læt öörum eftir aö gera betri
skil en ég fæ gert.
Kynni okkar Inga voru meö þeim
hætti, aö viö hittumst oft, en vorum
aldrei langdvölum saman. Hann
heimsótti mig stundum. Var hann mér
mfúsugestur.
Ingi var sérstæöur um marga hluti
og öllum minnisstæöur, þeim er kynn-
tusthonum. Hannvar vel meöalmaöur
á hæö, þrekvaxinn og sterkur, og vænn
aö yfirliti. Hann var hæglátur og prúö-
ur i öllu dagfari, vel stilltur en þó
skaprikur. Haföi hann sig litt I frammi
á málfundum, en veitti öllu athygli,
sem fram fór og festi vel i minni þaö er
talaö var. Fyndist honum illa á mál-
um haldiö, eöa ósanngirni beitt, gat
veriö aö hann sendi oröaskeyti til mál-
flytjanda, sem hæföi vel i mark.
Ingi var bókhneigöur og átti gott
bókasafn. Islendingasögurnar voru
honum einkum nærtækar. Taldi hann
þær vera lifandi uppsprettu mikils
mannlifs, sem hann vitnaöi oft til.
Sjálfur var Ingi sögumaöur og ættfróö-
ur. Kunni hann frá mörgu aö segja
bæöi fólki og ýmsum atburöum frá liön
um timum og þá ekki siöur um menn
og atburöi sinnar samtiöar. Frásögn
hans var skýr og allt flutt meö hæg-
læti, mál vandaö og orö valin til efnis
sem viö átti. Þótt Ingi virtist hæglátur
og dulur i skapi, kryddaöi hann frá-
sögn sina einatt meö góölegri glettni
og kimni, svo hlustendur skemmtu sér
hiö bezta. Mér þótti þaö sérstakt, hvaö
Ingi virtist muna orörétt samtöl
manna og einstök tilsvör, sem vöktu
athygli og uröu jafnvel mergur máls-
ins, þegar frá leiö I huga þeirra er á
hlýddu. Þaö má segja, aö frásögn öll
var honum Iþrótt.
A yngri árum iökaöi Ingi iþróttir og
reyndist drjúgur i leik. Má segja, aö
hann hafi alla tiö sýnt áhuga á Iþrótt-
um og fylgzt vel meö gangi þeirra
mála. Hafa synir hans reynzt góöii
iþróttamenn og engir ættlerar.
A landsmótinu i Hverageröi 1949 var
gestur U.M.F.l. Jens Marinus Jensen,
formaöur dönsku ungmennafélag-
anna. Hann þekkti Inga Gunnlaugs-
son. Þeir höföu veriö skólafélagar á
iýöháskólanum. Jens Marinus Jensen
lýsir Inga á þann veg, aö hann hafi
veriö fáskiptinn daglega og orövar, en
viö nánari kynni kom I ljós, að hann
var sögufróður og kunni frá mörgu aö
segja. Frásögn hans öll var minnis-
stæð og vel flutt.
Eins og áöur hefur sagt veriö
stundaöi Ingi nám i Askov lýöháskóla.
Þótti honum gott að ræöa um dvöl sina
þar og þau kynni, er hann haföi af
sumum kennurunum. Einkum dáöi
hann skólastjórann Jakob Appel. Jens
Marinus Jensen hefur skrifaö þátt um
dvöl Inga á Askov, er hann nefnir
Jakob Appel og tslendingurinn. Þar
segirsvo frá: Jakob Appel var kunn-
ur uppeldisfræðingur og mikilhæfur
stjórnandi, sem lét ekki aö sér hæöa,
enda haföi hann þá yfirburöi og hæfi-
leika um alla framkomu, aö fáir nem-
enda þoröu aö hreyfa mótmælum hans
og nemenda.
Eitt sinn gekk Appel fram hjá Inga
og mælti til hans: Mér sýnist þér vera
dálitiö þunglyndir, Gunnlaugsson, Ingi
var seinn til svars, enda var Appel
horfinn er viö var litiö. Daginn eftir
stóöu þeir saman i borösalnum. Þá
sagöi Appel viö Inga, aö einn kennar-
inn heföi kvartaö vegna hans.
Ingi tók þessu rólega og spuröi,
hvaöa kennari þetta væri. Var honum
sagt, aö þaö væri dönskukennarinn,
Nielsen. Meöan Ingi hugleiddi, hvaö
hann heföi brotiö af sér gegn Nielsen,
var Appel horfinn. Nokkru seinna
ákvaö Ingi aö fá úr þvi skoriö, hvaöa
sakir voru á hann bornar. Viö næsta
tækifæri, er Appel gekk hjá spuröi
hann fljótlega, hvaöa sakir kennarinn
heföi boriö á hann.
Þér komuö 5 minútum of seint I tim-
ann svaraöi Appel þaö mun rétt vera
kvaö Ingi, en þaö er eini dagur
inn, sem ég hef legiö veikur siöan ég
kom hingaö. En minntist kennarinn
ekki þeirra sem komu 8 minútum of
seint I tima? Ekki var þess getiö,
svaraöi Appel. Nú var Inga nóg boöiö
og var hinn reiöasti. Kvaöst hann illa
þola þennan misrétt, sem þessi „fyr”
heföi sýnt sér. Kallið þér einn af kenn-
urunum hér „fyr?”. Já, svaraöi Ingi,
svo hefur mér veriö kennt á danska
tungu. Svo skeöi þaö, sem vart haföi
áöur hent I sögu Askovs. Nemandinn
sló I boröið framan viö skólastjórann og
sagöi: „Ég ætla að þér hafiö lesiö Is-
lendingasögurnar og hafiö heyrt getiö
um Egil Skallagrimsson og þaö megiö
þér vita, aö ég er hans ættingi, og hann
þoldi engum órétt”.
Appel skildi vel, hvaö bæröist I
brjósti þessa unga íslendings, klapp-
aöi á heröar honum og sagöi: „Viö
jöfnum þetta allt og tölum svo ekki
meira um þaö”. Var þessi sætt vel
haldin af beggja hálfu og sýndi Appel
Inga jafnan siöan velvild og traust.
Nokkrum árum siöar var Ingi
staddur I Kaupmannahöfn. Atti hann
þá erindi viö Appel, sem þá var oröinn
menntamálaráöherra. Fagnaöi hann
komu Inga og tók máli hans vel. Hér
lýkur þætti Inga frá Kiðjabergi og
finnst mér hann minna á sagnaþátt
Halldórs Snorrasonar, er segir frá viö-
skiptum hans viö Harald konung
Sigurösson . Þessir Islenzku bænda-
islendingaþættir
5