Íslendingaþættir Tímans - 04.10.1973, Blaðsíða 7

Guðrún Gísladóttir
Þann 8. júní sf&astliöinn átti Guðrún
á Yztahvammi i Aðaldal sjötugs-
afmæli.
Þess ér sjaldan að miklu getið þó
hinar alemnntu bændakonur fylli ára
tuginn. Þær hrópa svo sjaldan um af-
rek sín á ævibrautunum.
Mig langar, þótt seint sé, að minnast
Guðrúnar meö nokkrum orðum, um
leiö og ég árna henni allra heilla I
framtfðinni.
Guðrún er fædd og uppalin i Prest-
hvammi i Aðaldal, dóttir hjónanna
Helgu Helgadóttur og Gisla Sigur-
björnssonar. Ung gekk hún að eiga
frænda sinn Jón Gunnlaugsson frá
Geitafelli i Reykjahverfi,og hófu þau
búskap i Yztahvammi i Aðaldal. Þar
undu þau öll sin búskaparár að undan-
teknum tveimur árum i Geitafelli. Ég
tel það ekki ofmælt, þótt sagt sé að
hjónin i Yztahvammi hafi tekiö rösk-
lega höndunum til við búskapinn.
Túnið var stækkað ár hvert og allur
húsakostur jarðarinnar byggður að
nýju. Heimili Guðrúnar var rómað
fyrir gestrisni og glaðvært heimilislif.
Þar stóðu allar dyr opnar fyrir gesti
og gangandi og það eru óefaö fleiri en
ég, sem renna þakklátum huga til
þeirra hjóna fyrir góðvild þeirra og
hjálpsemi. Það að eignast sjö börn og
ala þau upp til fullorðins ára, auk einn-
ar dótturdóttur til tiu ára aldurs er
vissulega ekki svo lítið ævistarf.
Það er hið hljóðláta starf húsmóður-
innar, sem sjaldan er að verðleikum
metið.
Fyrir sjö árum sfðan afhentu Yzta-
hvammshjónin Baldri syni slnum búið
og jörðina til ábúðar.
Ég efa ekki, að hann i búskapnum
standi vel i istaðinu.svo ekki hallist á
sæmd föður og sonar.
Eftir að Guðrún hætti að búa gerðist
hún matráðskona á sjúkrahúsi Húsa-
vikur, og hefur gegnt þar ýmsum
störfum siðan.
Astæðan fyrir flutningi þeirra hjóna
til Húsavikur var vanheilsa Jóns, sem
siðan hefur af og til verið rúmlegu-
sjúklingur, en getað notið þess á milli
að eiga þar heimili með konu sinni.
Þannig hefur sambúð þeirra hjóna
ávallt verið traust,og styrk lund Guð-
rúnar verið honum ómetanleg stoð i
veikindunum.
Börn Guðrúnar héldu henni afmælis-
fagnað aö hótel Reynihlíð i Mývatns-
sveit, þar sem frændfólk hennar hefur
gert garðinn frægan.Ég veit að það
hefur verið Guðrúnu sár raun að mað-
ur hennar vegna vanheilsu gat ekki
setið við hlið hennar þann dag. Þvi
óskaði hún sér að gestir hennar yrðu
aðeins systkini hennar, börn og
tengdabörn.
Það er okkar þjóðarvenja að minn-
ast afmælisbarna með gjöfum, og ég
veit, að sú venja hefur ekki verið
brotin þann dag.
Hitt er óvenjuleg rausn, að af-
mælisbarnið leysi gesti sina út með
gjöfum, en það gerði Guðrún.
Hún færði hverju barna sinna 50 þús-
und krónur að gjöf. Ég veit að þeim
gjöfum hefur fylgt þakklæti foreldr-
anna til. forsjónarinnar fyrir mann-
vænleg börn, sem ávallt hafa virt föð-
ur sinn og móður.
Megi Guðrún i Yztahvammi hér eftir
sem hingað til sjá gleði við lifið, sýna
góðvild og rausn i starfi og þrek og þol-
gæði i raunum.
Sigriður Björnsdóttir
o Krotað á orfhælinn
gefin fyrir að hlifa sér á kostnað
annarra. Og ekki minnist ég að hafa
vorkennt annarri konu meira að bera
sátur á skip og af, en henni, og átt þátt
i að lyfta þeim á hana eftir að ég fór aö
taka þátt i heyflutningum. Ég vissi, aö
þær byrðar voru ekki hennar meðfæri,
þótt aldrei kvartaði hún. — Þaö er ekki
laust við að samvizkan bíti mig, eftir
öll þau ár, sem liöin eru sl&an viö vor-
um saman, þegar ég hugsa um þræl-
dóm þessarar æskuvinkonu minnar.
Nú er þetta allt löngu liðið, oröið aö
sögu, sem fáir trúa. Theodóra dáin
fyrir mörgum árum, 5. mai 1937,
áreiöanlega sátt við guð og menn —
islendingaþættir
lika þá sem lyftu á hana þungu sátun-
um.
Margir orðhagir menn og skáld-
mæltir hafa veriö i ættum Theodóru,
en ekki held ég að hún hafi veriö hag
mælt sjálf, svo orð sé á gerandi.
Þó veit ég þaö ekki. Hún var ekki
fyrir að flika þvi sem innra með henni
bjó.
Einu sinni sagði hún við mig, þegar
viö vorum að ganga út I slægjuna frá
morgunkaffinu i tjaldinu okkar:
— Mig dreymdi visu i nótt, Beggi
minn, sem ég ætla að gefa þér. Ég held
að hún sé um þig.
— Hvernig er hún?
— Hún er á þessa leið:
Ef þin ævin treinist,
óska ég þú reynist
hreinn og djarfur drengur,
drjúgur giftumaður.
Fastlyndur og fylginn
fyrirtækjum góðum.
öldungur, sem allir
elska bæði og virða.
— Þetta eru góðar óskir, sagði ég
kæruleysislega. Krotaöi visuna á orf-
hælinn minn og hef kunnað hana siðan.
Og oft hefur mér dottið erindið i hug,
þegar mér hefur orðiö litið á myndina
af Theodóru Guömundsdóttur á borð-
inu i litlu stofunni minni.
Hér verður ekki rætt, hvernig
óskirnar hafa rætzt.
Blessuð veri minning minnar löngu
látnu vinkonu. B sk
7