Íslendingaþættir Tímans - 06.07.1974, Blaðsíða 2

Baldur Einarsson
bóndi, Sléttu
f. 28. nóv. 1916, d. 18. mai 1974
Yndislegt er austfirzka vorið, þegar
bezt lætur og eitt slikt hlutum við nú.
En mitt I allri grænkunni og gróðrin-
um, iðandi, kvikandi lifi, stöldrum við
mikið óumburðarlyndi og tsland hefur
ekki tekiö upp hina ruddalegu her-
skyldu.
lslenzkar lifsvenjur stuðla þvi að
meira umburðarlyndi, skilningi,
hjálpsemi og náungakærleika en á hin-
um Norðurlöndunum, og séð frá
sjónarhóli visindaandans er Island þvi
á „undan” hinum Norðurlöndunum
hvað áhrærir andlegan þroska.
Ég hef verið íslendingar siðan 1914.
Hin svonefnda föðurlandsást er fyrir
mig hrein eigingirni. Hvort heldur
mennirnir eru negrar, Indiánar, Kin-
verjar, Danir eöa tslendingar, þá eru
þeir fyrir mér einungis meðbræður á
mismunandi þróunarþrepum i stiga
lifsins. — Já Simson, þú varst svo
sannarlega töframaður lifsins Mér
veittist erfitt að skilja lifsspeki þina,
þegar þú leiddir mig fyrstu sporin til
raunverulegs skilnings á lögmálum
lifs og dauða. Margar voru ferðirnar
til þln á slökvöldum með spurningar á
vörum, þegar ég hafði lengi starað I
gegnum litla stjörnukikinn minn, og
spurningar brunnu i hjarta minu um
alheiminn, lifið og tilveruna. Þú hafð
ir alltaf svör við spurningunum, og
þá skein sól i hjarta minu, og ég fór
heim sáttur við allt og alla. Þú kynntir
mér bækur hins stórkostlega spekings
og nafna þins MARTINUSAR, sem
ég hef nú lesið allar og það oftar en
einu sinni, og er þaö undursamleg
reynsla að skilja þá lesningu vitsmuna
og tilfinningalega þ.e. með hjartanu.
Fyrir þér var hugtakið GUÐ ekki neitt
þokukennt abstrakt fyrirbæri. Guö var
þér alger og absolut staðreynd, sem þú
reyndir daglega og ekki síður á
næturna. Það var stórkostleg gæfa að
eiga þig aö samferöamanni á þessari
jörð okkar. En nú ertu farinn og þegar
ég skrepp til Isafjaröar I sumar eins og
ævinlega, þá er likami þinn i kirkju-
allt I einu við sviplegan atburð, sem
okkur finnst I svo hróplegu ósamræmi
við allt þetta indæla, ólgandi lif. A
mildu vorkvöldinu berst harmafregn
um litla byggðarlagið okkar: Hann
Baldur á Sléttu er dáinn, varð bráö-
garöinum, en ég veit aö andi þinn svif-
ur yfir skóginum í Tungudal og þú litur
yfir skóginn þinn og þau 120.000 tré,
sem þú gróðursettir þar, og sjá allt var
harla gott.Svo sannarlega skal ég fara
inni skóg I sumar.
Himneskur Guö, blessi sál þina aö
eilifu, elsku vinur, þú sagöir mér hvar
þig væri að hitta næst, þegar viö
sjáumst, en það er okkar leyndarmál.
Eftirlifandi konu þinni, og afkomend-
um biö ég himneskrar blessunar.
Finnbjörn Finnbjörnsáon,
Yrsufelii 11, Reykjavik.
t
Heill þér göfugi hugsuður,
heimspekingur og listamaður,
andlegri speki auðgaður,
unaði lifsins sigurglaður.
Fleygur um hæstu himnavegu,
höndlað vizkuna dásamlegu,
kafað i lifsins leyndardóm,
lifgaö og ræktað jarðarblóm.
Alls staðar spekings augað leit
unað i heimsins dýrðar-reit,-
Þeirra er all.t, sem þannig lifa,
þeir kunna spekimál að skrifa.
Þeir sjá vitt og horfa hátt,
heimsins undur i hverri átt.
Jöröin er full af drottnins dýrö,
dýrð, sem þó aldrei veröur skýrð,
aðeins til þess að undrast og fagna,
anda hins skyggna krafti magna
og lyfta til hinna hæstu hæða,
um heimsundrið mikla þann að fræöa,
sem i þeirri veröld unir sér
og undur og stórmerki hvarvetna sér.
Þaö hugöarefni er helgast þér
Ort í tilefni 85 ára afmælis
Martinusar Simson 9. júni 1971.
Þinn gamli kunningi
Pétur Sigurðsson.
kvaddur, er hann var að smala saman
ám sinum.
1 litlu byggðarlagi setur skyndilegt
fráfall hrausts manns á bezta aldri
mark á hvern og einn ibúa, snertir við-
kvæman streng hið innra með okkur
öllum. Fáein kveðjuorð skulu hér send
góöum kunningja að leiðarlokum. Ég
var lengi nágranni Baldurs og að vissu
leyti var ég það einnig áfram, þó að ég
flytti lögheimili mitt út I þorpið. Ég
átti viö hann margvisleg samskipti, er
snertu ólika hluti, svo sem hreppsmál,
skólamál og búskap, svo eitthvað sé
nefnt. Ég kynntist honum þvi mætavel
frá ýmsum hliðum og sú kynning var
öll á hinn ágætasta veg. Traustleiki i
trúnaðarstörfum sem öðru, atorka og
framsýni við ævistarfið, hinn glaöi
blær gamanseminnar á góðri stund,
allt þetta og margt fleira minnir á þá
eðliskosti, sem Baldur á Sléttu átti i
rlkum mæli, eðliskosti, sem sannar-
lega eru mikils virði, jafnt hverjum
einstaklingi sem öllum samferða-
mönnunum.
Baldur var fyrst og siöast bóndi I
hinni ágætu merkingu þess orðs, bú-
skapurinn var honum hvort tveggja
ánægjulegt ævistarf og rikuleg lifsfyll-
2
islendingaþættir