Íslendingaþættir Tímans - 06.07.1974, Síða 6

Inga Jónsdóttir
F. 12. 9. 1922.
». 24.5. 1974.
Föstudaginn 24. mai andaðist Inga
Jónsdóttir i Landspitalanum, en þang-
að var hún flutt fárveik af sjukdómi
sem leiddi hana til dauða. Hún var
fædd i Stykkishólmi 12. sept 1922, og
var þvi aðeins 51 árs er kallið kom.
Faðir Ingu hét-Jón Jónsson og móðir
hennar Kristensa Valdis Jónsdóttir.
En sambúð þeirra var stutt. Seinna
giftist hún Gunnari Bachmann og
eignuðust þau 16 börn,tvö dóu i æsku.
Börn þeirra eru búsett viðs vegar á
landinu. Aðeins nokkurra mánaða var
Inga tekin i fóstur til Jóns Jóhanns
Kristjánssonar og Guðrúnar Jónsdótt-
ur, sem bjuggu i Vindási, Grundarf.,
og má' segja að þar eyði hún æsku
sinni. Skömmu eftir fæðingu veikist
hún af heilabólgu sem leiddi til
heyrnarleysis. Sjö ára er hún send
móður sinni eftir að þau hjónin slitu
samvistum.
Um nokkur ár dvaldist Pétur i
Kaupmannahöfn og stundaði þar raf-
virkjun. Kynntist hann þar siðari konu
sinni önnu ölafsdóttur frá Hafnar-
firði, sem lokið hafði prófi frá
Kennaraskólanum. Er það ágæt kona
að allra dómi, sem hana þekkja. Gift-
ust þau 7. júli 1973. Mátti nú segja að
lifsstarf Péturs væri um það bil að
hefjast. Hann hafði hugsað sér að
hefja byggingu ibúðarhúss i Hafnar-
firði, og er ekki að efa að að þeirri
byggingu hefði hann unnið með sama
áhuga og dugnaði og öllu öðru, sem
hann fékkst við. Hann hafði undirbúið
sig rækilega undir lifið og lifsstarfið og
framtíðin virtist blasa björt og greið
fyrir honum. En þvi sárari er söknuð-
urinn og vonbrigðin tilfinnanlegri,
þegar hann er nú hrifinn burt úr ást-
vinahópnum svo óvænt og átakanlega.
Fyrir nokkrum vikum kom hann til
okkar ásamt efnilega litla drengnum
sinum, Stefáni. Hann var hýr og glað-
ur eins og ávallt, reiðubúinn að veita
hjálp sina og lagfæra tæki, sem ekki
voru I lagi og fljótur að koma þeim
lagfæringum i kring. Ekki duldist mér
hve kært og innilegt samband var milli
þeirra feðganna. Hitt duldist mér og
suður til náms i Heyrnleysingja-
skólann, og er þar næstu árin við nám,
en hverfur heim til æskust. og fóst-
urforeldra á sumrin. Eftir að Inga var
orðin fulltiða stúlka vann hún margs
konar störf og öll leysti hún vel og
samvizkusamlega af hendi, og var hún
eftirsótt til vinnu.
Fyrstu kynni min af Ingu byrja þeg-
ar ég kynnist eiginkonu minni, en þær
voru alla tið miklar vinkonur svo
aidrei féll skuggi á. Er það þvi mikill
söknuður okkar hjóna er þessi góði
heimilisvinur hverfur löngu fyrir ald-
ur fram. En að sjálfsögðu er söknuður
mestur hjá eiginmanni að missa
elskulegan lifsförunaut. Inga eignaðist
son áður en hún giftist, Baldur Björns-
son, og er hann kjörbarn þeirra góðu
hjóna, Björns Lárussonar og Kristinar
Guðmundsdóttur, sem búa á Fitja-
mýri, Vestur-Eyjafjöllum, Rangár-
datt ekki i hug aö þessi heimsókn hans
yrði I siðasta skiptið sem ég sæi hann.
En svo fljótt er stundum að skipast um
örlög vor og vina vorra i þessum
heimi. Minar hugsanir eru ekki yðar
hugsanir og minir vegir ekki yðar veg-
ir segir ' drottinn, heldur svo miklu
hærri sem himinninn er hærri en jörð-
in svo miklu hærri eru mínar hugsanir
yðar hugsunum og minir vegir yðar
vegum. Vér viljum trúa þvi, að hið
bjarta og bliða vor eilifðarinnar hafi
beðið hans og hinna ungmennanna,
sem með honum fórust og þar fái hann
aö starfa meira guðs um geim. Ég vil
að lokum votta öllum syrgjandi að-
standendum hans einlæga og innilega
samúö mina og mins heimilis um leið
og ég flyt þessum látna unga vini min-
um alúðarþakkir fyrir öll hans störf i
mlna þágu, öll hin hressandi áhrif og
alla vináttu sem hann auðsýndi mér og
minu fólki frá okkar fyrstu kynnum.
Drottinn blessi hann og leiði i ljósi
æðri heima og hann styrki eftirlifandi
ástvini í söknuði þeirra og sorg.
Blessuð sé minning þessa ágæta
ungmennis.
7. júni 1974
Þorst. B. Gislason
frá Steinnesi
vallasýslu. Inga var alla tið mjög
þakklát þeim hjónum fyrir það. sem
þau hafa verið syni hennar, og skal
þeim þakkað það göfuga uppeldisstarf
og allan þann velvilja sem þau hafa
sýnt henni og syni hennar. Þó atvikin
höguðu þvi svo að hún ætti þess ekki
kost að sjá i'.m uppeldi sonar sins, bar
hún ætið mikla elsku til hans. Urðu
það þvi henni mikil gleðitiðindi er
hann heimsótti hana á spitalann i
þessum erfiðu veikindum hennar og
auðsýndi henni mikla umhyggju.
Stundum hefur verið sagt að mannlif
án tals væri óhugsandi. Vissulega
gegnir tal mikilsverðu hlutverki i lifi
okkar manna, flytur þekkingu frá
kynslóð til kynsló'ðar.sem geymir hana
I ritmáli. Þanig höfum við safnað
þekkingarforða sem við höfum getað
miðlað til þeirra, sem ekki áttu þess
kost að tala.
A þeim tima sem Inga nam við
Heyrnleysingjaskólann var talkennsla
ekki reynd nema að litlu leyti. En
fingramál og táknmál læröi hún og
skilaði þvi vel til þeirra sem hún talaði
við. Eftir að Inga útskrifaðist sem
nemandi er talkennslu meira beitt
við nám, með góðum árangri. Verður
ekki annað sagt en þekking manna
á þvi sviði hafi stóraukizt á seinni
árum, sérstaklega eftir aö farið var að
6
íslendingaþættir